Alle inzendingen over gelaat OR transplantatie

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Door het orgaantekort in Nederland Gaan vele levens nodeloos verloren, Maar misschien zijn er elders nog donoren; Afghanistan ligt daarbij voor de hand: Dankzij de bommen der Amerikanen Is daar een verse voorraad aan organen.…

Dood zijn helpt Om eens Niet Op je Rotst te zijn.…

Hier dit deel van mij gekregen van jou neem het terug en leef Nee, niet gaan ik ben er nog niet aan toe ik had je zo graag het leven cadeau willen doen…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

De wereld is een wachten-op Omarmt je in jouw receptiviteit De wereld is een wachten-op Zij kust je wanneer je ziel zich verwijdt De wereld is een wachten-op Zij verlangt van jou geen strijd De wereld is een wachten-op Zij reflecteert zichzelf in jouw openheid Open jezelf en ontvang het fenomeen De wereld in zijn zuiverste vertoning…

het is lang geleden dat ik paden betrad waarvan ik dacht, die kan ik betreden ik heb de stoffige straten die ik belopen had in speuren naar kracht, amechtig achter mij gelaten…

Speculaasgebak, de lekkernij zonder tijd, prijkt op kunstwerken der Goudeneeuwse schilders, belooft steeds weer iets _ voor straks! Een reis gaan maken, 's morgens vroeg vertrekken; op gras en daken glanzen zonnestrepen, wekken vrolijke vragen. De hoge oever is vol luchtig fluitenkruid: tere zuiverheid van fijn versnipperd wit geeft…

tussen kerst en nieuwjaar bleven zijn telefoons oorverdovend stil spam en andere rommel vulden zijn prullenbak, maar zijn inbox bleef leeg zo is het nu altijd tussen kerst en nieuwjaar en tussen nieuwjaar en kerst hij gooit vruchteloos flessen in zee een schreeuwt zich schor in de woestijn alleen de galm antwoordt soms zou hem…

met de dolk in de rug liet ik me kantelen over de leuning van de brug het koele water weigerde de schroeiende pijn te stillen en het besef van je verraad te smoren in oeverloze vergetelheid gelaten liet ik me zinken: verdrinken is een zachte dood op het dieptepunt en tegen beter weten in ben ik beginnen zwemmen, maar…

andere komt, alles wat nieuw is door zichzelf vermomd, om hierin de leegte vol te praten, alsof we dat vanaf het allereerste begin al wisten maar niet verklaren kon, er is geen herder om de kudde te hoeden, geen troostengelen in hun vage droomballon, er blijft weinig nieuws over onder een verlegen zon, ook die voelt zich alleen gelaten…

in de stilte hurk jij neer en wacht tot het rode avondlicht zich langs de hemel spreidt ik zie de beklemming op je gelaat en hoe de blos je wangen verlaat…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Je hebt me vrij gemaakt vrij om van het leven te genieten om mezelf wel te kunnen schieten of te klagen dat ik ben geraakt Je hebt me vrij gemaakt om te doen of juist na te laten zodat ik kan zwijgen, wat na praten mij het lekkerst smaakt Je hebt me de zelfstandigheid gegeven om te kiezen voor mijn eigen leven te zoeken naar de weg rechtdoor…

Gelijk witte bloesem afgerukt van een lenteboom, de ontstuimige storm zonder mededogen verjaagt een liefde, welk ontsproten in onze zielen bloeide, om te verdrinken in mijn zilte tranenstroom waardoor het leven uit jouw geliefd gelaat, kansloos, ondraaglijk langzaam wegvloeide.…

kapsel jouw onzichtbaar zijn in ranke sluiersteen als het verlies naar eigenheid die niemand raken kan verberg in lachende angst jouw schaamtegelaat vol droefenis cocoon er hoop vergevingsvol buigzaam naar fatsoenlijkheid…

zij eenzaam alleen gelaten er is niemand meer alleen zij met haar lichaam geen aanraking meer alleen die van haarzelf domweg alleen gelaten de eerste keer omdat ze er nog niet klaar voor was nog niet alleen gelaten daarachter komt zij nu pas…

in hoge vlucht zweef ik ontbloot van zwaartekracht overzie de grauwe grond van het ondermaanse in blauwe baatzucht waar klauwen gierig worden gepoot op de dood der dingen heb ik het erf gelaten voor wat het is en mijn laatste kaap gerond om te hemelvaren in een tijdloze ruimteslaap…

groots zijn jouw woorden alhoewel deze na enig rond dwarrelen opgaan in het niets ogen vurig gebarende handen welke graag het voorgaande onderbouwen worden nageaapt op de muur mondhoeken zakken stil je gelaat langzaam wegzakkend in de te grote fauteuil alsof de strijd verloor *…

Ik heb de liefde opgezegd Ik heb er een punt achter gezet Ik heb je los gelaten Hoe moeilijk ik het ook vind De keus was naar mijn zin Je bent het waard om voor te gaan Maar niet voor mij als een paar Ik voel mijn verdriet Ik voel jouw verdriet Ik voel de pijn in mijn hart nu de liefde over is Maar ik voel ook rust Wetend dat je nu…

'Mijn vriend' Noemde ik hem Bij die gelegenheid En terwijl hij wegkeek Heeft hij mij zonder Een spier te vertrekken In die waan gelaten…

Ik heb dan nu Al de schreeuwerds Die mij in de Zestig jaren Van mijn leven Tot last zijn geweest Achter mij Gelaten - het is Het einde aan Gruwelijk lawaai Van ongekende domheid, Geen verkeer meer van Links, en al helemaal Niet meer van rechts De weg is vrij Helemaal leeg - Het enige dat Over blijft is Oorverdovende…

Geïllustreerd in mist met sterren door lantaarnpalen verplaatst jouw verlichte glimlach in de schemering met jouw schaduw in het aanstaande donker theater voelt je vredig stralend gelaat als verrijkt handreiking.…