Alle inzendingen over gelijkheid OR kleur OR bloedverwant

Sneeuwklok dwarrelt over de spiegels van de tijd niet één staat gelijk.…

ik geloof in gelijkheid voor ieder die bestaat ik geloof in gelijkheid als mens wat je ook wilt zijn wie je ook bent bent geweest of worden zal ik geloof in gelijkheid…

denken Inzichtelijk hier evaluerend de tijd zonder jou Toch was, ben en blijf jij de vrouw die met mooie woorden -geen opsmuk- weet te bekoren Zwemmend met jouw hoofd vrij, in water dat jouw mooi lijf tip-topt Onze tijd een tijd die al die tijd enigszins verloren is gegaan Hoewel die ook won Een winnaar heeft bij voorbaat echt altijd gelijk…

Iedereen eender staat de vrede in de weg je strijdt met jezelf…

De merel hij zoekt tussen blad en bladeren ik tussen kranten.…

roze is de kleur van de bril waar ik door kijk een fout antwoord... maar toch geef ik die mens gelijk want problemen bestaan er niet er zijn alleen maar oplossingen dus blijf ik weg van mensen die problemen maken... bij elke oplossing!…

Vriendschap is liefde in een winkel werken ook maar dat is praktisch de koude kant Warme vriendschap is ongeorganiseerde liefde (wederzijds te pas en te onpas zoals het uitkomt) om elkaar te voeden omdat je jezelf herkent in het beeld dat je hebt van die ander en dat je graag in je hart sluit een vriend is eigen een vriend is vrede…

hij legt zijn ruwe, ruwe hand op haar vanillehuid en veegt de vloer aan met de dag op de tranen van de nacht huilt een accordeon en hij danst hij danst het leven vluchtig gelijk de geur van vanille en de kleur van haar laatste lach…

ze zijn zo gelijk verschillend de dichters in het gedorste avondlicht het vuur draagt gezichten soms verborgen in een nachtverhaal dat dromen stolt tot onbegrepen stenen waarop het handschrift rilt en rolt maar ik hoor ook kleuren knetteren, gedachten die hangen als madeliefjes aan een hals een warme borst waait nog voorzichtig…

spanning waarneemt in het spectrum maar alles in gelijke tint zwart/wit, de basis van de wereld van mensen zonder kleurenzin; voor hen die willen nuanceren: schakel de grijze massa in…

Donkere chocolade consumeer ik matig als ik niets over haar oorsprong heb geleerd, maar als ik overstap naar een gelijke zaligheid ingebed met letters van het alfabet met eenzelfde eigenschap of een andere afwijkende kleur ben ik dan gered? hangt om mij dan niet de gelijke geur, van afwijzing zonder afgewogen moraal?…

Kop als uit graniet, gelijkend op een Romeins Imperator Zeven Symfonieën zijn in gestrengheid en volmaakte architectuur daarbinnen ontstaan. Donkere muziek in leisteen kleuren. Ook verwondering als van een kind in een sprookje. Bossen, feeën, trollen. "Tapiola".…

In een ver land je vaderland familie, bloedverwant een stem te horen tranen stromen is het van vreugde nee, even van verdriet omdat je haar hoort omdat je haar niet ziet Een schouder bood ik je aan armen om je heengeslagen delen, laat maar gaan een diepe zucht weer een traan 't is moeilijk zo te leven in een vrij land maar ver ver…

Iedereen is gelijk en ziet er net zo uit. Geen gezeur over karakter of over de kleur van je huid. Je spreidt je vleugels en waait mee met de wind. Als ik nou een vlinder was, denk ik niet dat je me nog vindt.…

jij schaduwt wat ik ongeweten wilde heb je lief ik rafel maar jij kent mijn franjes soms duid je de patronen niet dan kleur ik in gelijk erkennen laat de lijnen op elkaar afstemmen ik licht je bij weet mijn lief want onze zorgen zijn voor allebei…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Gouden septemberlicht Doorklieft de nevel Juist voor ze Om kan slaan In dichte mist - Zilv'ren draden Gesponnen door Een jarige spin, Gouden stralen Vervullen de wereld Met warmte en licht: Het bronst en doet Met ons, in liefde Voor altijd mijn wicht…

Is het dan niet allemaal gelijk, de kleur van het stinkend, rottend lijk? Grauw, grijs, met gaten gevuld, al die jaren voor niets over kleur geluld. Het sterft af, groeit ook weer aan. Pas na de dood zal het echt vergaan In feite niet meer dan een strak omhulsel voor bot, orgaan en ander vulsel.…

Ik blaas naar het licht strooi amor in jouw ogen kleur jouw warme gezicht bladeren groen onbewogen ik zwem naar het begin kies een dag vol verleiding wensend dat ik jou bemin gelijk 'n innerlijke bevrijding…

het liefst wil ik je geuren beeldhouwen in kleuren die ik tegenkom ik mocht je splijten langs je aders kijken polijstte een droom zonder gelijken je woorden zingen melodie in zachte tonen die alle snaren raken een symfonie die geur en kleur laat paren tot het beeld van jou ik kom in je schaduw staan we laten ons gaan op…

het liefst wil ik je geuren beeldhouwen in kleuren die ik tegenkom ik mocht je splijten langs je aders kijken polijstte een droom zonder gelijken je woorden zingen melodie in zachte tonen die alle snaren raken een symfonie die geur en kleur laat paren tot het beeld van jou ik kom in je schaduw staan we laten ons gaan op…

Gelijk hebben betekent niet altijd gelijk krijgen. Je kunt er naar neigen; en je kunt ermee dreigen. Gelijk krijgen is het meten met de juiste maat. Wordt dus niet kwaad als je als meter geen gehoor krijgt bij de wereld om je heen. Wees dan van steen; opdat de juiste steen boven komt.…

nu zij haar ogenschijnlijke bescheidenheid op haar verjaardag kleurig verspreid verheffen saaie bloedverwanten - onder oogcontact - uit het uitermate behagelijke bankstel zodat uitzwaaien bij de aftocht een geheel ontspannen draagkracht krijgt de witte en rode wijn het oude hassebassie staat nog half in het glaasje te wiegen de knabbelnootjes…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Zweef, mijn kind, op de adem van de wind zij stuwt je hoog en naar beneden weer Gelijk een bries, aangenaam verkoelend, en de storm in wording die het zachte hart verjaagt Overstijg, mijn kind, de kleuren van seizoenen nimmer zullen zij raken aan wie jij eeuwig bent…

ik zou de kleur van je stem willen bewaren zodat jouw ontloken ziel in mijn hart een gelijke weerklank mag ervaren je ogen vertoeven in een lied terwijl lippen woorden kussen ik hoor dan intussen jouw verlangen dat geen enkel ander ziet…

Mijn oor is kleurpositief de rode rand kookt van jouw woorden, fel licht spat uit de schelp en hangt voor mijn mond voor mijn ingehouden adem mijn lippen nog niet open mijn gedachten onuitgesproken mijn blik kleurnegatief met doorbloede hersenen gekruiste armen, gloeiend van argwaan en verzet van willen aanvallen Jij zult er niet…

jij hebt de kleuren geraakt met je romantische smaak ze in vorm gelijkheid gegeven ook al lijken hun hoeveelheden dat anders te beleven juist het accent de subtiele plaatsing zindert ineens van ongekende warmte benadrukt de kracht van het hart dat eindelijk romantisch heeft uitgepakt handenvol sfeer in ogen en lach waar mensen…

onderdoor tussen bomen die als omlijsting van een natuurlijk schilderij diepte suggereren wit landschap ton sur ton schimmen 't zijn schaapjes op het droge…

ik dacht dat schaduw onze harde kant verzachtte maar ervaarde de scherpte in contrasten niet de ideale binnenkomers juist de concentratie van meer donker gaf minder licht dan wat er nog aan mogelijkheden waren zonder kleur dwingen contra’s minder blijft stemming gelijk en heeft een positieve uitwerking op het totaalplaatje…