Alle inzendingen over gemangeld OR gebutst OR naast de minste

nog even wandel ik meester in de camouflage kunst met gebutste voetjes door de nacht als boomtak deze keer soms wandel ik vermomd als verdord blaadje een beroering van het lichtste soort slaat me uit het lood dan stort ik dood ter aarde neer voor zolang het duurt…

bordewijk met bint en literair taalgevoel gestaafd met de sint naar de vierde klas mijn broertje gaat over ik ga met hoornik spijbelend van school het feest der herkenning met een bloemlezing op het lyceum verliefd op juffrouw wiewel gouvernante frans hoe schoon is god gewassen en gemangeld op de schoolbanken zondag verzucht…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

op het slagveld van poëzie waar inspiratie word gemangeld woorden blijven hangen in opperste onbenulligheid waar zinnen aan flarden worden geschoten in grenzenloze onmacht gedichten sterven in echo van adem uitgeperst in huivering van gezichtsveld maar gapend met mijn mond open en in mijn simpel verlangen en met mijn muze op schoot…

En mag ik dan als vroeger met mijn moeder zo'n puntzak gloeiend hete frites (met veel zout uit zo'n gebutste strooibus) met haar delen. ---------------------------- uit: 'Het vrolijkt', 2008.…

beloven doen ze allemaal te veel hun daden zijn gelukkig goed bekend men vecht de ander heel graag uit de tent prestaties rijmen niet op hun ‘krakeel' dus kies degene die het minst bedriegt da’s zij of hij die ook het minste liegt…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

is laven ter ontschaven van weerbarstig kreupel hout van 't woud al heel jong gekapt bekneveld gebutst domme nagels zomaar in getimmerd uitgedroogd ingeteerd afgestempeld verzegeld voor onbekend en onbestemd ziet nu: loten lopen uit lang leve de brouwerij zo ziet men maar nog ongelaafd is onbeleefd…

ooit heb ik jou verworven toegevoegd aan mijn bezit je lijst was vaal gebutst en schraal maar het linnen had een ziel ik heb je schoongemaakt het craquelé was onherstelbaar langzaam kwam de lente terug zag je groeien na het stof van jaren uit de rook van veronachtzaamheid je bloeit als nooit tevoren in het nieuwe licht op je…

toen de hemel naar beneden viel en al het weerloze tot gruis vermaalde verstikte jouw holte in het midden in stof en stukken van een vliegtuigstoel gedeukt gebutst doorkliefd zeeg je zijwaarts onthutst naar de grond als een feniks uit de as herrezen transformeerde je na de vernietiging van sculptuur in een doorleefd…

Bokkig maar met volle teugen geniet de oude op de haverkist van zijn gebutst geheugen beziet de jeugd die van hem is gegrist. Al dat jonge blad dat hij eens met welbehagen at en blatend heeft beleden: Wat lijkt het kort geleden! Hij gaapt en pist de poten wijd neemt voor de grap een hap van eigen sap. Of is dat uit oude bokken nijd?…

3 decennia terug, ging ik er 2 weerom in tijd geenszins een leugen 20 jaar geleden weer alles op rails ontwikkelde zich, ongeneeslijk Polycythemia Vera met een veel teveel aan bloed ziekte onwezenlijk Een ziekte zonder hoop op ge- nezing Een ziekte met als gevolg gebrek 't Meeste verloor ik tijdens 'n vijf-en- veertig-urencoma 't Minste…

ik leg mijn hand op je warme voorhoofd doe je ogen dicht ik zit naast je en denk aan je we schuilden samen voor de regen in het portiek van een flatgebouw je hoestte je was doornat slaap nu het leven klopt zacht onder je huid…

Naast mij woont een vrouw, die men verheven moet achten, die sluipend leed kan verzachten, en noodzakelijk inzicht kan betrachten, zo'n vrouw waar je op wil wachten, makkelijk om van te houden en naar te smachten. Naast mij, woont ze, die vrouw.…

Tegen je warmte, dichtbij Lig ik te overdenken De slaap geen vat op mij En naast mijn gedachten, lig jij Tegen je warmte, dichtbij Voel ik mijn wanhoop branden Ik huil om wat je net zei En naast mijn wanhoop, lig jij Tegen je warmte, dichtbij Overpeins ik mijn verdere leven Ik wilde voor altijd wij En naast mijn leven, lig jij…

u wordt gemaand de naaste lief te hebben al was het maar dat deze zich in voorkomend geval geroepen zal voelen u terwille te zijn want anders kan het menselijk ras het wel schudden hendrik…

Bekijk je naaste eens een keer je hebt hem ook gemaakt zijn deugden hebben afgehaakt jij hebt gezegevierd bekijk je naaste eens een keer is het een man, een vrouw wordt die vernedering verdiend streelt het je eergevoel bekijk je naaste eens een keer alleen een snelle blik doorvoel de ergernis, die in hem/haar is bespreek het met gevoel…

Want ik wist: samen met mijn uitdaging van vandaag, stond je naast me.…

Voor Hennie Een kleine zestig jaar Ben je met me meegefietst Op het verharde zandpad Van ons leven - pad Waaraan we geboren werden En dat we levenslang met Ons mee zouden dragen - En ook al heb ik je Nu moeten laten gaan En weet ik dat jouw Lichaam er niet meer is Merk ik dat ik jouw Schaduw naast mij nu al Zo ontzettend…

De regen valt in vlagen uiteen waar de liefde smacht naar meer, rust een glans over de gebutste straten.…

Hoe rozig loop ik met jou door deze oude stad over gebutste kasseien en duizenden sporen uit een andere tijd alles proeft hier anders en tijd ademt hier nostalgie. Zelfs jij straalt vervlogen tijden en voelt als een herondekt geheim, uit dagen die net zo rozig waren als nu.…

De zakkenwasser Vervuilde zijn woorden En wilde voor schone was spelen Maar automatisch kreeg hij de kleren Ingezeept, verbleekte hij op het gras voortaan Door de wringer was hij gegaan Over zijn wasbord werd er gestreken Hij werd gemangeld en bekeken Al schoon en gesteven Hij mocht dan wel tobben Was ….was dat leven Was hij heet, was hij…

in labyrinten verdwaald zoekt ze met het kind naar een luchtspiegeling de hemel een verdampte koepel verschroeide verlangens in stolpen bewaard gemangeld laveren ze tussen de vervlochten grondtonen van wanhoop en weemoed ze klauteren op rotsig niemandsland de duisternis kruipt met hen mee alle ruwe kanten op moeder wijst naar de…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Mensen die veelal praten, hebben toch meestal het minst te zeggen…

Al tweeëntwintigduizend winkels sloten En men verwacht er meer nog volgend jaar ‘n Keten blijkt, zo alles bij elkaar Uiteindelijk ‘n reus op lemen poten Het komt niet meer op naam of status aan We wankelen maar voort in ons bestaan…

nog had hij met restanten oud geloof zijn land het kleine altaar kunnen geven waar hij zijn momenten van intense stilte zou kunnen beleven een rustplaats voor de schimmige wegen van zijn nachtelijk autobedrijf dat er volgens de autoriteit helemaal niet mag zijn en nu gemangeld wordt door recht en criminelen in deze heksenketel…

Oude liefde roest niet maar wanneer zij niet wordt onderhouden, wordt ze op zijn minst stroef.…