Alle inzendingen over gemis OR tranen

Gevoel zoveel mogelijk weggestopt, vooral niet teveel nadenken over het gemis, identiteit langzaam verloren. Maar jij vond haar en liet eerst haar tranen vrij, en daarna de vrouw die zij altijd al was.…

met brieven vol gemis over waar je nu bent hoe het met je gaat hoe ik gevaren ben zo zonder jou twee handen vol tranen van geluk dat ik je heb gekend over de leegte mijn reis alleen zo zonder jou ik mis je…

het moet bij mijn geboorte al begonnen zijn zo dacht hij soms het zachte schreien en het gemis om wat niet kon worden uitgesproken vertrouwelijk en toch zo vreemd in die kerker van onmacht dicht bij haar in de magische sfeer van intimiteit wilde iets in hem zich bevrijden met moeite onderdrukte hij zijn tranen haar dood verbreekt voorgoed…

het moet bij mijn geboorte al begonnen zijn zo dacht hij soms het zachte schreien en het gemis om wat niet kon worden uitgesproken vertrouwelijk en toch zo vreemd in die kerker van onmacht dicht bij haar in de magische sfeer van intimiteit wilde iets in hem zich bevrijden met moeite onderdrukte hij zijn tranen haar dood verbreekt voorgoed…

In mijn droom liep ik in een wildernis. Het was er modderig en kil. Stenen bedekt met mos, ze lagen er roerloos en stil. Er was een werkman met een spa. Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad, vroeger wandelde ik daar met mijn man.” Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.” Er was een heuveltje, Ik klom er moeizaam tegen op…

Er glijdt een traan over je wang Ik lees het verdriet in je ogen Je voelt de leegte, het gemis Het leven heeft je bedrogen Je weet dat het zo beter is Het einde is gekomen Maar met haar lichaam en haar ziel Is haar liefde je ontnomen Er glijdt een traan over je wang Ik blijf nog even wachten En sla mijn armen om je heen Maar kan je pijn…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

Soms, zitten mijn tranen zo hoog, soms hoger dan de regenboog, slik en slik ik weer doe ik telkens weer. Soms zitten mijn tranen zo diep zo diep dat niemand ze ziet dan slik ik, en slik opnieuw vanwege de pijn in m'n ziel.…

Een simpel gesprekje, een simpel onderwerp het brengt de traan in mijn stem een gewoon gesprekje is de opening voor de traan in mijn ooghoek. Ik wil niet huilen, nu even niet mijn tranen zakken naar mijn buik, daar: waar eventjes niemand ze hoort en ziet.…

Verdriet is niet alleen toebedeeld aan ons mens- wezens, neen: 'k zag 'n engel echt maar EEN, ze oogde bedroefd, 't was zo triest, dat toen ze me alleen achterliet het regende dat 't goot. Zo komt 't dat verdriet vergoten door onze engelen regelrecht uit de hemel komt.…

Diep verborgen in het schaduwrijk gebied zie je tranen om wat is In het licht zie je het niet Niemand ziet het stil verdriet, het gemis Het verlangen gevangen Kleurrijke bloemenpracht fladderende vlinders dansende libellen kabbelend water wuivend riet statige zwanen In lommerrijk gebied zie je al die tranen niet…

mijn tranen veeg ik weg mijmerend denkend aan toen…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Een koude wind waait door mijn hart Een zee van tranen door mijn ogen Waarom is de waarheid zo hard Al mijn hoop in een klap vervlogen Het gemis steekt in mij Door scherven van verdriet, ze doen zeer Ik wou dat ze die woorden nooit zei Maar ze waren er: Hij is er niet meer....…

dagen tellen niet meer de stukjes ontbreken waarmee zij tot weken worden geregen niemand puzzelt er nog foto’s verkleuren de echtheid van het gebeuren is slechts herinnering toch schrijnt het gemis huilt het alleen zijn nog bittere tranen om de hand die er niet meer is…

Ik huil nog steeds jouw tranen van jouw immens grote verdriet welke jouw hart heeft doen breken alleen weet menigeen dat niet Ik huil nog steeds jouw tranen mis de warmte die je me gaf voel nog altijd jouw nabijheid wanneer ik kniel hier bij jouw graf Ik huil nog steeds jouw tranen over het geduchte gemis kijk verwachtingsvol uit naar…

Je voelt weer hoe het was, de pijn, het gemis. Omkijken? Liever niet. En als het moet dan maar gewapend als beton, met droge ogen, jij er niet bij. Herinnering. Zonder tranen gaat het niet. Maar door de tranen heen blijft liefde levend, vind jij jezelf terug. Herinnering. Alleen wie om kan kijken, kan vooruit zien.…

De vrouw verstilt met het fotolijstje in haar handen ze probeert de glimlach te vangen van haar die ze zo erg mist Tranen branden achter oogleden ze wimpert ze weg en fluistert zachtjes een glimlach die zo verloren huilt gedragen door de wind…

Veeg mijn tranen niet van me af Laat ze zitten, laat ze lopen Ze moeten blijven bestaan Ze moeten laten zien Dat ik je nog steeds mis Dat je me nog steeds raakt Zelfs na al die jaren Veeg ze niet weg Laat ze lopen, wegzakken in de grond Laat ze leven, in mijn bloemen zichtbaar Rode rozen waar jij zoveel van hield.…

als het gemis mij huilen doet is het de heugenis aan jou die mij weer lachen laat opdat weer het leven mij pleziert…

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Nadat de aarde stopte te trillen zag ik, haar tranen om wat niet meer is Voor jou geen begrafenis, of engelenmis In haar gedachten voor altijd Jouw beeltenis Onmisbaar, gemis Strak kijkt hij in de camera Het is de persvoorlichter Onbewogen zijn woorden 7.6 op de schaal van Richter…

Langzaam snijdt pijn door mijn lichaam, niemand kan het zien de tranen die maar komen het gemis, de herinnering. Hopen op weerzien, niet zomaar verdwijnen. Onuitwisbaar.... intens gedeeld leven.…

afgelopen nacht je huid zo zacht je ogen zo zwart het deed me zo goed dat ik je weer heb ontmoet en toen de ochtend mij deed ontwaken moest ik even een traan laten omdat de realiteit zoveel stiller is de droom versterkte het gemis.…

Zo'n lief klein hoopje Het kijkt je aan Je voelt een lach Maar ook een traan Het voelt een beetje Of het jouw kind is Al na een paar dagen Is er het gemis Het voelt zo speciaal En ook heel diep Het is alsof het je binnen In zijn hartje riep…

Zo'n lief klein hoopje Het kijkt je aan Je voelt een lach Maar ook een traan Het voelt een beetje Of het jouw kind is Al na een paar dagen Is er het gemis Het voelt zo speciaal En ook heel diep Het is alsof het je Binnen In zijn hartje riep!…

Sterretje aan mijn boom Jij spant voor mij de kroon Staat daar maar te pronken En naar ons te lonken Nu ben je niet zo ver Ik praat tegen je dierbare ster Een traan vloeit over mijn wangen Verdriet houdt mij deze dagen gevangen Door het gemis Wat nooit en te nimmer te slijten is.…

De tranen zullen zouter smaken en bitterder nog dan gal woorden zullen nog niet raken omdat het nog niet doordringen zal. Je blijft misschien vragen naar het waarom terwijl je weet dat er geen antwoord is alleen dat groot en diep verdriet en het onbeschrijfelijk gemis.…