Alle inzendingen over gesproken

nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong die aan jou toebehoren die ik telkens verdrong woorden als glas zo breekbaar gebroken in mijn mond voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond…

volle vlucht - in een oneindige klim, naar een streepje licht, ontrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam haar vonken op mijn hemel heeft gericht en aan de hete as ontkwam, gebalsemd in een seringenbad en geurend duizendschoon, haar doolhof heeft ontward, verstard de tijd haar beeltenis, het mededogen weerspiegelt in een laatst gesproken…

. - en na jarenlang te zijn gescheiden jaren die het geluk niet konden geven is toen eindelijk met die tijd gebroken : eenmaal gezeten aan m’n zijde werd ontroerd het glas geheven heb ik keer op keer haar naam gesproken ..…

Meedogenloos zetten de tanden zich in het vlees het rode vocht gúlpt naar buiten de kiezen verscheuren, vermalen de prooi je hoort het kraken als de kaken sluiten De vermorzelde vlezige pulp voelt zacht de tong tongggleert het, loom ontsteelt de laatste druppels vocht zonder ook maar enige schroom Een simpele slok bezegelt dan het lot levert…

als ik alles om me heen hier wis zoals dat kan met zo'n foto app tegenwoordig zie ik mij zitten heel hoog in de lucht hoger dan des vogelen vlucht een aangeklede animalie afstekend tegen het sprankelend zwart van de statige sterrenhemel met m'n bril ik hoor hier niet is het enige wat ik kan denken, ik vlieg niet op eigen kracht…

ik lig wakker ik lig te luisteren het is stil in de kooi stil vredig hoor ik stilte - mooi ik luister beter verder dieper door de diepste stilte heen en daar ... daar is de stilte Alchemistisch dichtbij plotseling voorbij ineens hoor ik bloed kloppend suizen in mijn oren belletjes blij borrelen in mijn darmen mijn voeten vertellen…

ik dronk een kop koffie had 'm nodig dacht ik - als zo vaak volgend de routine van mijn ik-drink-koffie-automaat ik sta op loop een loopje druk op een knop koop een koopje en bega weer mijn koffie overdaad koffie wat ben je koffie o wie? je laat mij maar lopen je laat mij maar drinken ik laat mij maar slopen zachtjes aan zinken…

ik droomde dat ik droomde en in die droom was ik vrijer en blijer dan ooit helemaal los van de aarde elke spanning verwaterd alle ijs ontdooid de zon blonk en klonk zó prachtig geluiden gonsden, glansden hoog woorden, gevoelens vol en krachtig monden in één monoloog ik droomde dat ik ontwaakte maar herinnerde mij mijn droom normaal…

Hij is er want zijn auto is er, de Audi van de zaak - Zij is er niet Zij is er ik zie de auto waar zij in rijdt, de Corsa - Hij is er niet Zij zijn er - altijd maar kunnen niet wennen aan kwartetten met z'n drieën zijn treurig bij mens-erger-je-niet waar papa zich altijd zo grappig ergerde aan mama Het monopolie spel gaat…

ik hoor sinds kort de klokken niet meer luiden ze zijn voorgoed het zwijgen opgelegd des zondags was ik zo eraan gehecht nu hoor ik stilte stille tranen huilen verward besef ik dat dit kerk'lijk kwijnen ook veroorzaakt is door mij, de mijnen…

in de leemtes van mijn gedachten spinnen woorden als boemerangs rond kleuren vele vermoedens het zicht rollen zinloze zinnen over de grond een spel van onbegrepen krachten maar soms flitst dan dat hemels licht :) en al dat spinsel zonder rede nestelt zich als stenen in een muur op het scherp van de gulden snede en zo wordt een leemte plotseling…

Met vaart vinden mijn vingers de vakjes met daarin de letters op mijn iPad scherm Steeds als ik een aantal vakjes heb aangetikt stelt zij mij voor een woord dat vaak dan niet precies is wat ik wil En het woord in mijn hoofd was al zo beperkt ... Woorden, wat zijn eigenlijk woorden? Ik probeer gevoelens, gedachten geluiden te vangen,…

haast iedere dag kom je even langs je strijkt met je hand over mijn haren en breekt het bijeengebonden beeld van wolken open kom, zeg je, laten we de zon bestormen niets is mooier heel even glijden we in elkaar je bent te vroeg, antwoord ik ik wil nog over de nacht vertellen over voeten die lopen moeten, zoeken naar wat in donkere…

Als ik niets te zeggen heb ben jij er dan voor mij als ik niets heb om te geven geef jij dan alles wat je hebt dan geef ik mij met alles wat jij missen kan aan jou…

misschien kan ik je aanraken de nacht wegduwen nu het nog stil is in hetzelfde zacht de dagen horen, 't geluid dat wij ergens wonen misschien zou je van alles wat maken uit steen een vlinder die niet wachten wil mijn gezicht als dwaas geluk in jaren ouder, een dekentje en heb je goed geslapen? als ik nu eens niet zo onzeker…

Er wordt gesproken, iemand spreekt. Kijk! Een druppel valt, en verandert in damp. Kijk! Een ego valt, er verandert niets. Er werd gesproken, niemand sprak.…

een verdachte heeft nog toekomst  het denken moet nog worden gedicht een gédachte is voltooid verleden tijd voor nu en altijd  een gedachte nog niet gedacht is nog te denken is een te denken niet als een poging tot het slaan van een brug over een stroom? maar over welke stroom? of stromen? en van deze zijde naar gene of omgekeerd?…

Als ik je gesproken heb hoef ik niet te slapen te eten of te drinken Als ik je gesproken heb hoef ik niet te zwemmen met jou naar de bodem zinken Met jou naar de vogels kijken Terwijl we ertussen vliegen De aarde onder mij totaal vergeten Ik zweef en vlieg en voel me blij Na jou gesproken te hebben, mijn zorgen voorbij Mijn hemel zal…

De weerberichters hebben gesproken. Er nadert iets ontzagwekkends, dat niets ontziet en alles ontzet, dat ons hagelend zal bespringen en bliksemend zal verblinden. Een klaarlichte nacht, die alles zal verduisteren. De weerberichters hebben gesproken. De dag is gesloten.…

lezen op het strand waar ik niet lees terwijl ik lees waar ik ben luchtschappen driften rustig wind wappert m'n haren en fladdert aan m'n vel golven rollen door m'n oren vogel gekir zonder zin alles is natuur en alles is en alles is weg behalve dat boek, die letters, die ruimte ... alsof lezen zo bedoeld was…

die avond zou het eind'lijk moeten gebeuren hij had zichzelf op snijdend scherp gesteld zijn haren opge-egeld met wax geweld zich afgespoten met Axe oorlogs geuren z'n kleding striemend strak in felle kleuren z'n borsthaar als een krullig stoppelveld z'n tattoo ter versiering opgesteld al opdat een girl hem good zou keuren in de tent…

Zij heeft van geluk gesproken Het kleinkind op bezoek en ook logeren voor een nacht Aan de deur 'n collectant die met z'n bus geen enkele zieke laat creperen Zij heeft van geluk gesproken Ik schrijf over haar geluk.…

straalde vanuit een prachtig licht Het was zo bijzonder ik zag je zelfs met mijn ogen dicht Je woorden klonken magisch Je uitstraling zou een ijsberg doen smelten verbonden met een ander frequentie je zette mijn gevoel op stelten Wist niet dat dit mogelijk was voel mij verward én gebroken Maar in de positiefste zin ik heb een engel gesproken…

Gesproken stilte is een gedicht.…

gesproken woorden, wees almachtig verdruk die onmondigheid hoor de weergalm van de stilte mijn gebroken tegenspraak schuil niet in het zwijgen op zoek naar openheid verwoord in jouw vragen verbetenheid…

Helden vragen geen respons gewoonlijk wonen ze onder ons hebben haast helderziende ogen en helpen, uiterlijk onbewogen, degene die in zijn verdriet het zelf soms even niet meer ziet. Belangeloos, zonder misbaar, alsof geroepen zijn ze daar. Misschien heb ik het je nooit verteld maar voor mij ben jij zo'n held!…

Wat heeft men aan het Gesproken Woord? Ach het is bewogen lucht wat men is, wat men hoort…

Heb ik te vroeg gesproken, gehuild in droogte altijd leeg ikzelf vergat de bomen en de uitgestrekte zee. Hij nam mijn tranen mee in boten een vrachtschip laadde mij aan boort, zachtjes deinend op de stroming, kabbelt mijn geluk nu voort.…

Verstandelijk gesproken hadden we het niet mogen laten komen. Wat hadden we? Niets dan elkaar, geen baan, geen geld, alleen een krakkemikkig krot. Natuurlijk brak ze jouw vliezen en kwam ze wel. In haar zag ik jou hernieuwd, en een anders zijn in wording. Door haar groeiden we samen in een onverbrekelijk lot.…

gisteren fluisterde de wind haar woorden toe na een warme nacht vielen ze als rijpe vruchten in haar schoot de zaadjes van het goed luisteren hadden wortel geschoten juist het on uit gesprokene werd koesterbaar in de palm van hand en hart liefde straalde uit twee paar mensen ogen zo mild en zacht…