Alle inzendingen over gestreken

Ik heb je schoenen gepoetst en je hemden gestreken ik nam je zoals je was met al je menselijke gebreken. Nu heb je je koffers gepakt om met een ander te leven mij laat je nu achter, want je hebt me niks meer te geven…

dat drijvend dons met die gestreken halzen die twee zwanen daar slapend dobberen ze de oktoberdag door…

Als een wals is deze schone ochtend op me neer gestreken doch het plaatsen van mijn voeten is in tijd gebleven…

Zijn vader smeerde hem een boterham met pindakaas voor hij ging. Zijn moeder dekte hem nog toe en streek nog een laatste maal de strepen in het overhemd van zijn pa.…

ik zag je op de tak koppie wat scheef jij had alles wel gehad vleugels die niet wilden vliegen voortijdig gestreken door kaalheid en pijn de zin in het leven was je al even vergeten omdat slapen rustiger bleek dan ontwaken toch laat je nog het koppie niet hangen in een intens verlangen om bij ons te zijn…

Je voorhoofd in vieren gestreken, gevouwen, gerimpeld, geplooid. Wanhoop, verbeelding, berusting, overleving. Een kwart negatief van je spiegelbeeld ben je niet zelf.…

ik vang jouw tranen en hang ze één voor één aan de vers gestreken waslijn vol liefde schenk ik ze aan de wind om ze te abstraheren…

Ik draag mijn baard met waarde Maar wie heeft water op mijn baard gedaan Wie heeft mijn haar gekamd Wie heeft mijn hemd gestreken Wie heeft het kant van mijn kussen gesteven --------------------------------------------------- uit: 'Oefening voor de zondagmorgen', 1985.…

Aan je lippen leg ik aan ga er voor anker Zeil heb ik gestreken hul er je borsten in Dit is nog maar 't begin fluister je Je zit met me opgescheept Loopt hier op m'n klippen.…

aan het blauwe firmament is wolken wit gestreken een mouw heeft het uitgewreven dit langzaam voort bewegend stilleven abstracte kunst vaak onbegrepen gemaakt voor ons om naar te kijken als gunst…

Ze stond aan de rand van mijn afgrond Zie haar, de hand uitgereikt en zacht door mijn haar gestreken Zeg me, op wie ze lijkt Met een woord, onverstoord Wie had het echt zwaar? Is iemand zo geweldig? Zoals gebleken, zelfs niet voor mij geweken.…

Wie deze week wil vlaggen moet terstond Het protocol uitvoerig bestuderen Want wie het waagt de regels te negeren Krijgt ‘t aan de stok met de Oranjebond De vlag moet tiptop zijn zo is gebleken En daarom heb ik hem maar snel gestreken…

Haal alles uit de kast, Ik heb mijn trui goed gestreken, Net genoeg, het valt niet op, Trainingsbroek, mutsje op, Nooit gedacht dat we op elkaar leken, Bijna de hele week familie.…

Maar als de vlag gestreken wordt, is er geen windvlaag meer die mort. Dan wappert fier en vrij de wind: er is geen vlag die hem nog bindt. ------------------------------------ uit: 'Velerhande gedichten', 1997.…

In tweeduizendnegen werd vanwege de zeven de vlag van de top naar halfstok gestreken het doodsbleke feest in rouwband geweken. Gedenk hen in kringen van verlies die pijn en littekens dragen hun noodlot in oranjedagen.…

Het feestelijkste nieuws van deze weken Dat was de stunt van Pechtold en van Sap Een voorbeeld van het wáárlijk leiderschap De vlaggen van de haat zijn nu gestreken Ik hoorde tot mijn vreugde dienaangaand: Bevrijdingsdag duurt thans de hele maand!…

Jij hebt over mijn wang gestreken En mij daarbij aangekeken Alsof ik zonder jou niet zou bestaan Jij hebt op mijn wang geklopt Een lichte vorm van slaan Om te laten weten Dat ik zonder jou niet zou bestaan…

Als de afwas af was was de was nog niet af was nog aan het draaien moet nog centrifugeren nog drogen, opvouwen en/of gestreken in de kast of op de plank Dan is de was af maar dan staat er weer een afwas Eerst mezelf maar even wassen dan was ik mezelf af voor ik de nieuwe afwas af was!!…

zacht kinkt haar stem overstroomd door emoties dwalend in spijt waar dromen toekomst boden is gisteren terug in de tijd zweeft vandaag zonder morgen stapelen zorgen realiteit de vlag is gestreken het dromen gebleven maar zonder geborgenheid…

Mijn gedachten wapperen als was aan de waslijn, de mouwen en pijpen alle kanten frisse wind waait en geeft gul, droogt, daarna met de hand glad gestreken draag ik ze opnieuw en ruik de geur van buiten en voel me één geheel.…

er bewegen mensen in de geschilderde stad het papier wacht geduldig op een nieuwe streek van de verdwaalde kwast naast een onbekend bed en groene bossen schaamte onder een strak gestreken lucht beamen in dat stille verdriet tranen die de verf verdunnen…

Ik heb een frisse bezem door mijn kledingkast gehaald bewaard wat ik nodig heb dat is minder de helft dus 60% schoon gewassen gestreken en opgevouwen naar de vluchtelingen zo ook mijn schoenen van 40 paar naar zeven en zeker ook mijn mantels maar geen halve, hele, mooie kleding is me sowieso een zorg!…

Onaantastbaar glijden donzen aquarellen in trage metamorfose langs het blauwe linnen Sierlijk gesluierde bruiden een witbebaarde reus hier en daar wat elven verpozen aan het azuur De kwast gedoopt in grauw over wit gestreken lost pittoreske vormen op in een stilleven van nevel…

opgeschreven uitgemeten in de lengte ook de breedte witte veren glad gestreken woorden zal ze nimmer spreken kankerziekte overmacht levenstaak nu volbracht ©Lady Love ~* In memoriam Carla Furth † *~ ~* na 'n lange strijd herenigd met haar man en dochter *~ *…

Een brede glimlach gaat van oor tot oor Zwarte baret strak in de plooi gestreken Twee vingers in de lucht als zegeteken Je vraagt je af waar doet zo’n meid het voor Ze sprak van vrede en rechtvaardigheid Maar juist de weg daarheen is ze wat kwijt…

Niet langer kiezen we het ruime sop Niet langer verlaten we anker huis en haard "Het is op" zei jij voorbij het praten Ons schip heb ik eigenhandig het strand opgetrokken Het zeil gestreken in het vooronder geborgen Onttuigd ligt het te verlangen naar morgen ...misschien?…

zullen dagen lengen wanneer de zomer een regenjas draagt worden nachten korter wanneer ogen niet omzien naar uren die tussen zon en maan verbleken luiden klokken de lauden in of worden korte metten gemaakt met lofzangen en psalmen wanneer in het raamkozijn schaduwvleugels worden gestreken…

jij, een meisje nog wist het weten van dat wat naar het koude wees zeker niet de ruwe hand glad gestreken zijde, meestal wit vlocht rode linten in jouw huid meisje, hoe licht valt jouw stem in het water versteent zij gestaald in diepe vrees…

en zij zwermen in glad gestreken formaties heen zonder omzien naar zwart zonder traan voor een verleden waarin naakt zijn helser was hun stemmen niet bestonden en een rilling was als lood de horizon een prikkeldraad waarin kinderen rimpelden de medemens een bloedhond bleek vergeven tot een kwelling werd de ziel verdwenen leek…

Waxinelichtjes uitgedoofd avond van die ene dag ik krijg de kip niet uit mijn hoofd die nog in het vriesvak lag pianosleutel omgedraaid pingelen met stukje Bach in jouw gedachten gras gemaaid onder een gestreken vlag te doen wat ik je heb beloofd stuit nog op te veel ontzag ik krijg de kip niet uit mijn hoofd die nog in het vriesvak lag…