Alle inzendingen over getokkel OR gitaar

je laat je gitaar huilen je laat je snaren dansen je stem zingt emoties vanuit je hart klanken puur rauw wonder zacht jij gitarist jij en jouw fado en ik geniet met gesloten ogen…

Een oude vriend ging heen – we missen hem In ieder opzicht tegendeel van mij maar samen ouwehoeren stemde blij gitaar voor hem, ik met alleen mijn stem Bedankt compadre, veel heb ik geleerd jouw mooie klanken telkenmaal begeerd…

Je speelt alleen met zwevende vonken op je gitaar, om nooit te hoeven landen. Maar ja, ook op een gitaar breekt wel eens een snaar, kwetsbare plekken zijn er altijd. Kan dominantie ook bestaan door kwetsbaarheid te tonen, afschrikwekkend maar ook scheurend tergend Hoe lang moet je spelen om de mooiste noot te horen?…

Later als je voor me staat met stem en gitaar grens overschrijdend angst overwinnend het is niets het kan niets zijn voltooid verleden tijd het gaat om ons dus pak je spullen lief sluit het verlangen niet langer op tot die dag fluistert jouw naam in mijn dromen jouw zijn in mijn hart…

De lome warmte al zo vroeg in 't jaar De kriebels in de buik, het nieuwe leven De bloeiende magnolia, heel even Ik fluit en tokkel wat op mijn gitaar Het was een week vol dolce far niente Al ging zij snel voorbij, die zomerlente…

Wat menig would-be-gitarist verrukt: het spelen op denkbeeldige gitaren. Men plukt aan zes imaginaire snaren, dat is pas waarlijk wat je noemt: unplugged. De winnaar valt een fraaie prijs ten deel: een weekend in ‘n prachtig luchtkasteel.…

Inktzwarte tekening, van boeg boven water aan de muur, bij het bed met de gitaar wijnrode bloemen getuigen van waarheid teleurstelling raakt gevoelige snaar 't zinkende schip verbeeldt hevig in echtheid de angst om te leven is met de nacht nog niet klaar.…

Je kunt beter gitaar leren spelen of proberen de Mont Blanc te beklimmen. En gewoon toegeven dat woorden tekort schieten om het menszijn te verklaren.…

Ik zet m'n hoedje op, pak m'n gitaar Want met m'n hoedje op klinkt elke snaar Dan wil ik zingen over liefde, over feest en romantiek En dat ik jou wil beminnen op het ritme van muziek Ik zet m'n hoedje op, pak m'n gitaar Want met m'n hoedje op, klinkt elke snaar De microfoon staat aan Het licht gaat uit De zaal wordt stil Voor een lach…

Nadat ik Jimi Hendrix had gehoord was ik meteen verkocht, adept, zeloot, zodat ik tot gitaarlessen besloot. Mijn kalme leven was op slag verstoord. Al snel werd een muziekschool aangeboord, daar oefende ik als een idioot. Helaas, er is geen wet die ooit gebood dat achter élke wolk het zonlicht gloort. Mijn leraar heb ik min of meer vermoord…

Een stadion vol mensen bezwijkend de explosie verijdelen kon niet meer tot ver in de omtrek deden oren zeer het gillen was vanuit de hel lijkend Getuigen keken geschokt naar elkaar bij de aanslag op die gevoelige snaar…

Met zijn oude uitgedragen hart, versleten tot op de draad, had hij jaren geregeerd over zijn ontkende jeugdige inborst. Ruw als een bolster, waren kleine akkefietjes nooit een reden om zijn kar te keren. Niet mekkeren, niet neuten of klagen, maar hij zong wel zijn naïeve levenswandel in een doorgroefde blues, vanuit zijn kardinaalsstoel…

en hard Als ik over je harde lichaam wrijf Jouw hals en nek als gepolijst ivoor Een achterwerk om van te dromen Gewelfde heupen, om van klaar te komen Een stem, klankultimatum voor het oor Je raakt mij vol op m’n gevoelige snaar Zo warm, zo vet en zo vol dynamiek Jij de verpersoonlijking van mijn muziek M’n Goddelijke Fender Stratocaster gitaar…

Mijn hand glijdt langs zijn hals Mijn vingers in zijn snaren Fluisteren al wat hij Als geheim moet bewaren Ik stem hem precies goed En speel zacht een liefdeslied Als ik hem zo omarm Huil ik, maar zo voelt het niet Maar voor ik weet wat ik doe Sla ik hard de snaren aan Speel zo hard als ik kan Mijn God, wat heb ik gedaan? En gebroken…

Niet in de stemming zeg je? Ha! Vanavond gaan we los vilijn vals kreng als ik hitsig huilend achter je sta Je met mijn vingers in extase breng Kom in mijn armen ruige del Dan pak ik je, oh ja ik pak je daar Ik grijp je bij je slanke strot je staalzilveren haar Oh! Mijn vingers om je ranke hals Ja schreeuw maar lekker lustig stuk Wat…

Ik houd van live-muziek, gitaren ruig maar plinkieplonk mag ook ik houd van drumstellende stokjes de indruk van te korte rokjes badend in schemering en rook en kuis bedekt door lange haren.…

de wand met gitaren een handvol muziek on stage de chaos in ongekamde haren van een illuster publiek nog trillen de snaren en donkeren klankkasten de mega decibellen wil de leadzanger diven en koppensnellen dronken van levenselixer door jeugd en bravoure maken zij van de wereld een hemel vol komende vuur ze hebben al zo…

ik tokkelde heel zachtjes aan je snaar de akkoordenhand even vergetend jij gaf een toon in aanzet muziek was blij en verrast verbaasd de compositie voor even niet wetend wist jouw geluid voelde je huid en heb de gitaar weggesmeten alleen jouw akkoorden weten de harmonie van het leven…

Hij zag teveel manen en drie planeten te ver van de zon onrust rochelde na uit snoeren van gitaren versplinterd Een paarse nevel en een vergeten ring op de grond maken ogen rood de dood valt in een flits hij grijnsde.…

En zo bood ik in een bootje jou een serenade aan met madeliefjes - rozenblaadjes die de wind er zou verwaaien en ik pakte mijn gitaar op ging als Pavarotti staan om je te vragen in een liedje of jij met mij wilde gaan Of jij hier liever nog dan ik mijn lief door maanlicht wilde varen wilde varen - wilde varen over rozenbottelzee of jij…

Ik weet niet of er woorden zijn voor het lied dat mij beweegt als jij je ogen sluit en daarbij nauwelijks hoorbaar zucht Maar als ik dan alleen met mijn gitaar tonen aansla die tastbaar maken wat we nu niet kunnen zeggen verdrijft dat beeld de muizenissen en geeft een zoete smaak aan woorden die we missen.…

Die avond verzekert hij met getrokken gitaar de menigte heesschreeuwend: 'Onder dit voltage een héél zacht ijlend lichaam...!'…

Emoties trillen in verre bomen. Angsten zie ik als wolken, die verdamping zoeken. Zie ik drijven naar een horizon, waar mensen moedig worden. Waar nieuwe wouden zijn. Waar vrije vogels zingen, als violen in een bos. Waar leven opnieuw begint. Ooit begon.…

Speel Jimi, speel laat snaren resoneren, als banden in een rauwe keel, de trilling intoneren Jimi, -SPEL- gitaren eren jouw linkerhand en snelle vingers, Hendrix- stand met snaren slim bespannen en Woodstock buigt, als eerste bommen vallen…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

blote voeten, lange haren mondharmonica en akoestische gitaren liederen van protest peace en vrije liefde die dorstig werd gelest meisjes dansten in de zon niemand die zich stoorde aan een nozem of een non slapen in een geleende jas love was all en het leven paste in je canvas tas…

Een rauwe bos haar een grote vent met nu en dan veel temperament en tref je hem met zijn gitaar verandert eensklaps zijn ego dan klinkt de stem van een jonge god het spel van snaren licht en soepel hartverwarmend tot aan het slot soms ritmisch gelijk de castagnetten en raken zijn gevoelige noten je heel intens tot op het bot.…

Overal Speelt de muzikant Op zijn gitaar. Begeleidt Zijn songs. Zijn heerlijke liedjes. Chansonnier. Een Argentijn In zeer muzikale trant *Gezien en gehoord op de Piazzala Michelangelo te Florence (Italië)…

Vind me waar ik wacht op dagen zonder einde gierende gitaren in de nacht geest nog eindeloos verruimd huidvol dansend op slepende akkoorden close harmony van immer zwoele lippen de smaak van zoet met zilt onder het ritme van de lust vind me waar je dacht aan liefde zonder einde…

Zij zwierven als nomaden met een huifkar door het land en zochten hun geluk in rondedansen en gitaren Ze speelden hun muziek melancholiek op stuivend zand en wasten in de meren nog hun kleren en hun haren Ze waren met de vogels en de bomen nog verwant en zongen uit hun longen van de liefdevolle jaren Zo trokken zij de wereld uit met…