Alle inzendingen over gevecht OR liefde

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

gevecht is nu van jou alleen Jij...die alles achter liet...…

Nu staak ik mijn gevecht... Het is zo fijn om in een vredelievend land te leven waar alleen jouw armen zijn om mij voor altijd liefde en bescherming te geven. Laat ons blijven... in deze zalige omhelzing het voelt zo goed, vertrouwd en stil deze ultieme bevrijding is wat ik altijd wil.…

van dit gevecht…

Eind van de doodsangst, vijanden en gevechten, nieuw geluksbegin. Het werkelijk beleven van de reële liefde.…

liefde De vader van... is niet meer…

opgesloten in de cirkel 'mijzelf-ik-mijn' gevecht met de angst…

Toen ik jong was besloot ik een eed af te leggen die de naam liefde droeg. Ik was jong onschuldig en ging op weg. De afleiding werd een verleiding en daarmee begon het gevecht, waarbij ik zo vaak verslagen werd. Ik likte mijn wonden en hoopte dat ze zouden helen.…

Alles is verloren, alles is voorbij, alles lijkt doelloos gebleken want het gevecht is gewonnen door de ander. Het eerste eerlijke gevecht moet nog worden uitgevonden, want er zal altijd een verliezer zijn.…

Wanneer de vijand sterker is, heeft een gevecht bij voorbaat geen zin!…

Wat is geluk nu echt Is het krom Of is het recht Precies dat gevecht…

eerst lachen ze dan gaan ze het gevecht aan dan knielen ze het gevecht aangaan dat Deelder ons glijers verder leren mag kort en laag blijft hij ondergedoken Pokon plant ziel gaat de tijd verder alleen met de stad in beeld licht ingebeeld…

Leef van vandaag op morgen, Doe elkaar niet zoveel pijn en verdriet Er bestaat geen relatie zonder zorgen Maar als je er niet voor vecht,red je het niet Mijn grote liefde is me ook afgenomen Geloof me,tegen kanker heb je geen gevecht Ook dat kan iedereen,jong of oud,overkomen Maar die liefde blijft,en die liefde is echt.…

haantjesgekraai klinkt tijdens het messcherp gevecht in kring van bloedgeld…

Gevecht met de zee om veilig thuis te komen met haven in zicht.…

tussen wit en zwart buigt in krampachtig gevecht de laatste strohalm…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Het is een gevecht bij voorbaat verloren, het is een ziekte die niet zou mogen horen, te vroeg. Het is een wedstrijd waarbij de winnaar altijd al bekend is, onoverwinnelijk onverwoestbaar en mensonterend. Kanker. Te vroeg John, te snel, een oneerlijk gevecht tegen een oneerlijke concurrent. Te snel te vroeg en zo unfair.…

benen kunnen mijn moeheid niet meer dragen tegenwind een te groot gevecht dus parkeer ik mezelf in de tram…

Mijn dagen zijn geteld, het gevecht is verloren. Liefde die mij zo kwelt, en pijlen die mijn hart doorboren. Op sterven na dood, mijn masker reeds opgezet. Verdriet is mijn bondgenoot, en voorgoed gebroken is mijn verzet. Mijn tranen verdwijnen, mijn emoties zijn vermoord.…

Vandaag was weer zo'n dag als elke dag zo gewoon en toch weer anders de maan verloor het gevecht van de rijzende zon aan de verre kim het lijkt op een ziel met meerdere verlangens mijn koude lichaam wil graag bij jou zijn het geeft mij een veilige haven, een oase van rust liefde heelt alle wonden die je alleen kunt verwerken…

Daar sta je dan, te vechten met je tranen. Schaam je maar niet, huil maar lekker uit. Ik ben hier, ik sta hier voor jou. Omdat ik om je geef. Om dat ik van je hou. Ik ben er om je te helpen, te steunen, zoveel als ik kan. Ik ben je vriendin, helpen doe je dan. Jij bent mijn alles, mijn lieverd, mijn beste vriendin. Voor jou ga ik door…

de hitte kastijdt dit glooiend land van weiden stieren grazen als prinsen in de zon trekvogels flankeren als witte jonkers het edel vee heet geblakerd lonkt de maestranza in Ronda is de locatie al volzet ongenadig sneeft het beest hier is de dood een feest.…

de afgrond gaapt z’n bek steeds wijder tanden groter diepte dieper zich vastgrijpend aan het heden flits het verleden als 'n speelfilm voorbij naarstig op zoek naar die touwladder om de hoofdrol te kunnen blijven spelen vechtend tegen de tijd die sneller rafelt dan de afgrond diep is *~ Duogedicht met Martien Montanus ~*…

de leegte in haar ogen kleurt peilloos diep waarin vissen welig rondwaren krijtwit haar gelaat tenger structuur zichtbaar gebeente oogt bitterkoud ondergrens allang overschreden zoekt dolende ziel naarstig naar houvast…

onmacht verscheurt maakt klein onzichtbaar het leed ondragelijk onuitputtelijk vechtend tegen de gevestigde orde die niet thuis geeft dralend wordt je zijn ontmanteld zodat het ieder ander ontgaat tot de stilte onhoudbaar is…

Het door Rusland gekwelde rijk Oekraïne toont ondanks zwaar lijden met onafgebroken trots zijn wiegende graanvelden het uitgestrekte koren zwaait goudgeel verlangend zich te mogen geven aan omringende grond en landen van het Westen damp uit zwaar geschut geeft de aren kwade reuk angst voor verderf en schokkende vragen doen alle akkers…

Ik wil niet onder de bomen wachten totdat de bui is overgewaaid Niet schuilen in het portiek totdat de storm is gaan liggen Of haasten om voor het aanstormend gedonder thuis te zijn Raas over mij heen Verdrijf dreigend onheil met krachtige hand Gesel mijn huid met striemend geweld Ruk met gretige handen aan kleren en haar Laat het…

Je probeert te vergeten Het worden angstkreten je wacht te lang je wordt daardoor bang Genieten lukt je niet Dus grijp je naar de wiet Lang gaat dat goed Tot je met de wiet stoppen moet Nu moet je ook zonder kunnen jezelf weer wat liefde gunnen jarenlang was je verdoofd ook dat lichtpuntje is nu gedoofd Wat overblijft zijn zweethanden…