Alle inzendingen over geweld OR liefde

zijn in een wereld vol van respect waar elk verhaal wordt gehoord met liefde en hoop kleur de wereld oranje als vaandel van hoop gericht tegen geweld dat meisjes en vrouwen ervaren…

meer wereld neemt maar niet onze liefde…

Penoza 5: ondanks het geweld het extreme geweld het overweldigende geweld het meest gruwelijke kwaadste geweld zien NCRV EN KRO dat het goed is voor net boven de twaalf omdat seks slechts een geurrandje vormt De publieke NCRV en de KRO de christelijken en de katholieken begeven zich in een Evangelische Onderwereld waar ze de EO zeker…

Overal woede, overal nutteloos geweld, En de vraag of een leven nog wel telt. In blinde woede slaan we om ons heen. Want de haat regeert, maakt ons blind, En alleen de onschuld van een kind Maakt onze wereld iets minder leeg. Leg neer de wapens, weg met de haat, Weg met de bron van al het geweld. Wou dat de wereld weer liefde kreeg.…

Het kan alle kanten uit Voorbeelden genoeg Eeuwige trouw is scheiding Vriendschap komt haat Liegen, bedriegen, geweld waar dat woord veel voorkomt, maar toch gebeurt het. Waarom! Het woord is als kristal zo broos breken doet het altijd met pijn en ongeloof! Ziektes, geweld, oorlog, durven jullie het nog gebruiken?…

Overal bonkt hetzelfde hart, het ene van liefde, het andere van ellende en smart. Ongeloof, maakt plaats voor haat, haat draait uit op geweld, daar worden mensen in hun innerlijke door geveld. Laten we hopen, dat er een betere tijd komt, want zoals het nu gaat, is het een bom, met een brandende lont.…

Bij hun transparant gekakel over agressief ontladen knarst de grond onder mijn hoofd met valse tanden zonden zijn gemaakt en in een klap weer vergeven door een wroegingloze god met klamme handen zij zaten op de rand van een versgebakken broodje en kloegen over alles wat mij raakte zij stonden aan de kant van dat versgebakken broodje…

Tientallen vermoorde mensen Bijna elke dag Waarom doen we dit Terwijl het eigenlijk niet mag? Waarom ga je door Met slaan en schoppen als iemand zegt Dat je moet stoppen Doet het je niks Dat je iemand van het leven beroofd Ben je soms gek Niet goed bij je hoofd? Misschien ben jij het morgen Voel je de pijn en het verdriet Maar hoe…

Met verbaal geweld mijn hele ziel bezeerd. Woorden klinken, gedachten komen, tranen blinken en blijven stromen.…

oorlog scheurt de aarde en laadt op ons de schuld wij zwijgen met gesloten ogen ontdaan... door het tumult…

Is iemand zo geweldig? Zoals gebleken, zelfs niet voor mij geweken.…

Hier sta ik met mijn handen in de lucht een stil protest tegen alles wat haat wie voedt jou steeds weer met wreedheid dat je het menselijk leven niet in zijn waarde laat Ik dood je niet ik verneder je niet maar blijf je voor altijd strak in de ogen kijken om je daarmee te laten zien dat ik voor jouw terreur nooit en te nimmer zal wijken…

Een schot rampzaligheid Een haal aan de trekker Jeugdfrustratie, Haat en nijd Misdaad in de maatschappij Razernij Orde, veiligheid Angst voor repercussies Ontkenning van gelatenheid De richting kwijt Valse illusies Mededogen, harde wraak Voor of tegen mee betogen ’t wordt hun zaak wat moet wel en wat moet niet gewogen Achter…

Er is een Amsterdammer overleden, zijn dood is te vroeg en omstreden. Vermoord door kogels en messteken, is er een grijssluier neergestreken. Een grijssluier over ons kleine land, wat is er in vredesnaam aan de hand? Al is je naam Mohammed of Van Gogh, iedereen verdient 't om te leven, toch? Het valt in ons land niet uit te leggen dat…

Wreed werd ze weggerukt van de aard Daarna verbrand Werd dan ook niet opgebaard Verbijsterd lees ik dit artikel in de krant Ontroerd leg ik ze aan de kant Flarden van beelden dienen zich aan Het einde van een jong bestaan...…

zijn lippen vormen nauwgezet de woorden uit bevroren zeeën leggen vorst over haar trillend vel waar zij tastbaar de witte tekens weet achter het weerloze schild delfde zij al lang en onomkeerbaar het graf voor vergiffenis werpt ze haar schaduw dag na dag over de betonnen steen…

Alles werd anders die ene dag Als een nachtmerrie binnengeslopen toen hij even niet keek Met open ogen geslapen Zwarte beelden opgenomen geluiden bevroren tot negatief werd onwerkelijkheid waar Gebroken woorden zwierven zinloos door zijn hoofd kronkelden rond als slangen Ontregeld, gifspuwend venijnig werd de eens zo rappe tong het zwijgen…

het loden leger draagt de dood op handen hamert de dood in het tedere hart in de vlijmscherpe, vlamrode zee van bloed wordt de mond tot stilte gekerfd woorden breken doof en zonder tranen staart ze in blinde duisternis nooit meer zal ze op zichzelf lijken het licht in haar ogen gedoofd…

denkend dekkend en ontdekkend in een wereld van de gekke slingert vertwijfeld vertrouwen zich een houdbare gatenkaas uit zelfbehoud verstouwt het brein golven van mentaal geweld als gelikt te slikken mediabrokken verzacht het gatenbrandende zuur luchtig naar een neerwaarts uur door uitkomsten te jokken klokken wetens afgesteld…

flarden mist langs het tractorspoor op die koude vroege ochtend haar gelaat besmeurd haar kleren gescheurd haar ogen leeg en doods haar blik bijna levenloos de kwelling van het kwaad had zich verstopt in die nacht haar heimelijk opgewacht geschopt en verkracht haar vrouw-zijn ontmaagd haar dromen verjaagd haar veiligheid belaagd haar liefde…

De winter is voorbij, de mannen willen actie als rammen zonder ooien en zonder herder Bij het vismeer beloof ik hun koning te zijn Het kost een vermogen, dagelijks voeren karren brood en vis aan de veldtocht begint, we trekken op door de buitengewesten Op de Zalvingsberg bij de hoofdstad kamperen we tussen de olijfbomen De heilige giet…

Zinloos geweld een nieuw tijdverdrijf van deze tijd, ik schaam me voor het verval van mens en tijd, dat moest ik even kwijt.…

Hun kind heeft geschoten: zij zijn ten einde raad want nu zijn zij degenen die opdraaien voor zijn daad. Ogen zijn op hen gericht: dat zijn zij... zij worden nu gestraft en hij? Hij..is vrij! Hun kind heeft geschoten, zij schamen zich vast dood, weten niet wat te doen, want ook hun leed is groot. Weet, ik leef ook met hen mee, ik begrijp…

wolken schrompelden in razende vaart ineen vielen als stenen naar beneden wrede razernij wiste haar naam begroef wie ze was een korst van vervreemding de vertrapte jeugd tekenden het meisjesgezicht met krimpend hart in stakerige armen hield ze een uitgemergeld kindje vast het geraas in de boomtakken de wind die overal sporen…

Het was water en vuur: mijn innerlijk uur, per seconde dat wegtikte. Het is mijn grootste strijd om dát te overwinnen door geen oorlog te beginnen. Het zal de schoonste overwinning zijn wanneer ik eindeloos een ander mens kan beminnen.…

uit het zesde couplet van het Wilhelmus: “de tirannie verdrijven die mij mijn hart doorwondt.” Paris, La realité? het lijkt dichterbij te komen dat kruit van het verderf wij stoppen met dromen ervaren weer duidelijk de scherf tussen goed en kwaad het moet worden gezegd zonder respect voor jezelf en de ander kan het gif bij ieder…

vader: ik sloeg het kind moeder knikt: hij werkte altijd hard het kind bedeesd: kon je niet gewoon, gewoon van me houden? in deze koude, donkere nacht ontwaakt niemand uit de winterslaap slaat niemand de vleugels uit in het schimmige lamplicht zit niemand de verloren tijd op de hielen in deze bevroren nacht…

Hoe verschrikkelijk draaien de valse ogen van de dictator.…

ik weet niet hoeveel geloven er zijn ben geen theoloog of filosoof hang niets aan heb geen geloof maar als er dan toch zoveel goden zijn en allemaal zo vredelievend als wordt verteld laten zij allen dan eens rond de tafel gaan zitten en een einde maken aan al dit zinloze geweld…

hij leefde op voet van oorlog met de zwarte rafelranden van zijn kindertijd die dicht op zijn geïrriteerde huid bivakkeerden grillig hinkte hij uit de maat met de wereld zilte tranen vonden hem na de stenen door de ruit zijn schreeuw en gebalde vuist zij brachten hem ver van huis…