Alle inzendingen over gewoon OR gebleven

Gewoon, gelukkig zijn, zonder rancune gewoon, blij zijn zonder woorden. Gewoon, is zo gewoon nog niet, wanneer je de narigheid om je heen beziet, maar draai je om en sta niet stil, niet omdat je dat niet wilt: Maar omdat je gewoon gelukkig wilt zijn, zonder rancune, zonder pijn!…

een zwarte vogel met gele snavel tikt zachtjes tegen het raam een teken om stilaan vrolijk op te staan mereltje lief mijn grote hartendief want elke vroege morgen zingt hij eerbiedig voor mij vlekkeloos… zijn mooiste lied !…

heelal met geluk te bezielen ik heb nooit meer omgekeken weet ook niet waar mijn wereld is gebleven…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De vreemde vogel is gebleven. Hij bleef een leven lang Zong steeds zijn prachtig lied. Hij maakte me gelukkig, iets beters was er niet.…

Gelukkig ben ik ondanks alles toch mijzelf gebleven.…

ik zag een schat aan verhalen in de meest vreemde talen spiegelen in je ogen ik heb ze niet gelezen ben gewoon een leven lang bij je gebleven en nog niet uitgekeken de chaos in je schatkamer is te groot zonder verbinding is er wel begin maar geen einde je hebt power genoeg maar concentratie en vasthoudendheid zijn noodzakelijk…

Ze zei: ik brand een kaarsje, speciaal voor jou alleen, dat ga je merken, dat voel je echt da'k het meen! En zo brandde zij een kaarsje speciaal voor haar vriendin, en weet je ze ging er echt, niet eens tegenin. Want 't branden van dat kaarsje ging heel Nederland door, kwam precies terecht waar 't wezen moest en daar deed…

Zoals tijd in het leven snijdt, Meedogenloos en zonder spijt. Zoals pijn en verdriet teveel kan zijn, In jouw leven het refrein. Zo ook weer kan er dat moment komen, Dat je weer in jouw dromen durft geloven.…

Mijn ogen zal ik nog niet voorgoed opslaan, al zijn ze vannacht plots met schrik vervuld, is er werkelijke onrust in mij komen wonen die met alle macht het wankele wilde tonen. En waarom die uren eensklaps zijn gekomen zo mijn denkruimte thans hebben ingenomen ongevraagd hebben zij wellicht iets geveld, heel stilletjes met 'n vreemdsoortig…

Je spreekt vaak over de complexiteit van het leven dat ons is gegeven, over hoe de mensheid ontnuchterend van geluk mag spreken dat er kinderen onbevangen registrerende pennen zijn. Sommige uitspraken van je zijn als een liedje een bijzondere versregel of persoonlijke brief. Nee, dagelijks andere prikkelende gedachten dan weer juist een unieke…

Het is te horen, 's nachts in die kamers ver weg, of was het ook bij jou onderweg op tonen in de wind ook echt duidelijk te verstaan niet ver hier vandaan. Ik zag het zelf in hun ogen intens bewogen al was en is het in een herhalende flits snel gegaan ik zag in werkelijkheid ook jou weer hier bij ons staan. Een punt zetten maakt wellicht…

Mensenstemmen in de straat, een auto, lachen, wat gepraat, een heel gewone wintervond, maar wie is onderweg naar wie? Zoveel dat ik nu nog niet zie, maar dat gaat groeien en gaat leven; is ergens nog de droom gebleven van nieuwe hemel, nieuwe tijd, van nieuwe kansen, echt bevrijd de velen die naar vrede vragen...…

Toch ben je niet gebleven. Het gras, groener aan de overkant. Hem vond je beter, interessant. Jij was eerst zo verlegen. Je bent bij hem gebleven. Hem ook een kind gegeven. Ik ben alleen gebleven. Hier zit ik, heel verlegen... met een groene lach.…

(voor Jacobus van Looy) In stilte groeiend, als een cactus in de Marokkaanse woestijn, krankzinnig met de heilige gekken, die hem de zon door zijn schedel boorden. Verliefd op het woelige Tanger, zoals later zijn collega uit Friesland. Hij verdween in de kleuren om hem heen, hij zwom tussen de siervissen in de vrije oceaan. Dit zuidelijke…

Ik werd geboren, enige zoon, kreeg alles wat ik wilde,'k vond het heel gewoon. Heel mijn leven, één vrouw trouw gebleven. Elkaar bemind, kregen één kind. Toen kwam Michiel, het was een hij, enig kleinkind zo dachten wij. Toen kwam 't bericht, en ik dacht, word ik nu van verraad beticht?…

Hoe kun je doodgaan onderweg en toch gewoon nog leven en niemand die het ziet Waar is dat kind gebleven?…

is wit gebleven in het het schilderen van het heden alleen de achtergrond toont nog het grijs uit je verleden…

Gewoon omarmen Elkaar verwarmen Zonder iets te zeggen Of zelfs maar uit te leggen Dat wat je voelt en Dat wat je bedoelt Is te lezen in je ogen Die hebben mij nog nooit bedrogen.…

M'n leven gaat gewoon door.....!…

Ik droom niet van een mooie auto Of nieuwe kleren Wat ik zou willen, heb ik al vaak genoemd Al duizende keren Ik wil gewoon zijn Ik hoef niet speciaal of excentriek Ik wil heel gewoon Helemaal niets uniek Net als iedereen Wil ik mijn leven leven Net als iedereen Wil ik mijn leven zin geven…

rust heerst in mij de bladeren zijn gevallen net als gedachten een plek vinden en de strijd in mijn gemoed allengs verzachten rust heerst in mij ik kan weer geven de ander zien en horen de eenvoud van intens contact kan mij weer bekoren ja,,het lijkt niet groots of van gering gewicht toch raakt het dat wezenlijke wat…

mee Lees de zinnen vervuld van liefde Wild stromend als een emotiezee Kijk heel voorzichtig in mijn hart Jij zult jezelf zien daar van binnen Een spiegeling van mijn verlangen Om jou te koesteren en te beminnen Herinner mij in mijn mooiste dagen Denk me voor eventjes heel dichtbij En bewaar een warm plekje in je hart Vol genegenheid….gewoon…

’t is zo van alle dag als ik het zeggen mag Het gebeurt zo vaak Het is zo gewoon Het is niks bijzonders dat het geen licht en flitsen nodig heeft en zeker niet van kwaaie donders maar toch is dat gewone zo heel bijzonder speciaal dat je het zeker missen zult als je niet samen het gevoel vervult dat kinderen moeten komen of het…

Rijd haar naar binnen Op de staander de klem Zet haar op de rem Het is echt geen dringen Druk op de knop Het is echt geen mop Auto gaat weer omhoog En ik ga met een boog De auto weer in Voor een ander begin Het is zo gewoon Een ochtend zo mooi Rijdend over de wegen Zijn er tegen negen Tja zo gewoon Slechts een ochtend zo mooi…

Overvloeiend in het bos Een vuur Regenende gouden vonkjes Stille warmte in zijn schitterende zelf Fel als de bliksem Brandend onder de maan en Eénwordend met de droogte En daartussen Ik Ik, ik zonder lichaam Zonder vaste vorm Niet warm, niet sterk, niet golvend Geen beschermer van het leven Slechts vervagend en nietsziend Ik, gewoon…

Nu weer gewoon Toch anders dan met anderen Zoeken naar De manier Om niet te zoeken Naar jou van toen Gewoon ervaren Hoe je bent Nu Hoe ik ben Nu Hoe ik ben Met jou Nu er veel veranderd is Eigenlijk zoals ’t allemaal begon maar toch anders anders dan met anderen…

Nee, we waren samen, gisteren en vanavond. Nee, ik beleef niet veel, mijn boek, muziek, werk, dat weten we nu wel. Hoe gaat het met jou? Dat doet me goed! En wat verdrietig dat het zo is! Kan ik je ergens mee helpen? Ja, het is fris buiten, het is weer weer, ja, gisteren ook, en morgen.…

Dat hele gewone gerinkel van de telefoon, kan ik niet meer horen, werd voor mij buitengewoon Met dat hele gewone éne keer overgaan van dat ding Verviel mijn wereld, verloor ik elke zin Na dat hele gewone: “Hallo, je spreekt met mij” Hoorde ik ze zeggen Het leven van je kind is voorbij!…