(Duinerotiek II)
In een juist net gewoven web
ving ik jou, puur, maar
slechts in gedachten
Alleen
probeer ik hier mijn
woorden te dichten
Te gieten in onze
kroezen vol kruisingen
overeenkomsten bij ons
Jouw geschreven woord
overklast al mijn zinnen
Jij bent zogezegd
louterend dichtwerk…
Ik zal op je blijven wachten
Langs de weg van jouw gedachten
Langs het pad van jouw bestaan
Tot ik met je mee mag gaan
Neem me mee naar jouw verleden
Naar jouw toekomst en het heden
Naar de wereld van jouw zijn
Jouw verlangens en jouw pijn
Jouw wereld heb ik aan mijn zij
Gewoven in het land van mij
Met mijn gevoelens diep verbonden…
leven met d'overgang
is onrust
aan de vloedlijn
stormen woeden
eb is onbekend
van alle kanten
slaat ontketend golven
op je teder ongestel
steeds wilder aan
nooit uitgerust
reeds lang naar
verre doemeilanden
weggewenst
resteert d'uitwijzing
naar nieuwe oorden
zonder woorden
weg met d'herinnering
onweg gewoven
vrijheid moet…
'
Ik keek naar de maaksels,
zo perfect, wapperend, licht zwevend,
't was toen of mijn natte was,
ondergoed, lakens, handdoeken,
weefsel geschiedenis was,
door wie onder geslapen,
door wie betast en gedroogd
verwikkelingen te pas,
ingewikkeld,
maar zo vlug gewoven,
mysterieus, zonder dat ik het zelf wist...…