Alle inzendingen over gezin OR heimwee OR moeder

Mijn moeder, ik vergeet haar nooit weer Ik voel nog die hechte band met haar Maar helaas, ze leeft allang niet meer Mijn moeder, ze was me zo dierbaar. Mijn lieve moeder, de spil van het gezin O, zo zorgzaam en altijd aanwezig Moeder, ze maakte het allen naar de zin En was altijd met haar kinderen bezig.…

Mijn moeder, ik vergeet haar nooit weer Ik voel nog die hechte band met haar Maar helaas, ze leeft allang niet meer Mijn moeder, ze was me zo dierbaar. Mijn lieve moeder, de spil van het gezin O, zo zorgzaam en altijd aanwezig Moeder, ze maakte het allen naar de zin En was altijd met haar kinderen bezig.…

Mijn moeder, ik vergeet haar nooit weer Ik voel nog die hechte band met haar Maar helaas, ze leeft allang niet meer Mijn moeder, ze was me zo dierbaar. Mijn lieve moeder, de spil van het gezin O, zo zorgzaam en altijd aanwezig Moeder, ze maakte het allen naar de zin En was altijd met haar kinderen bezig.…

Mijn moeder, ik vergeet haar nooit weer Ik voel nog die hechte band met haar Maar helaas, ze leeft allang niet meer Mijn moeder, ze was me zo dierbaar. Mijn lieve moeder, de spil van het gezin O, zo zorgzaam en altijd aanwezig Moeder, ze maakte het allen naar de zin En was altijd met haar kinderen bezig.…

Mijn moeder, ik vergeet haar nooit weer Ik voel nog die hechte band met haar Maar helaas, ze leeft allang niet meer Mijn moeder, ze was me zo dierbaar. Mijn lieve moeder, de spil van het gezin O, zo zorgzaam en altijd aanwezig Moeder, ze maakte het allen naar de zin En was altijd met haar kinderen bezig.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Hij lag vredig Zijn herinneringen dreven in een ogenblik hem te boven Hij dacht aan vroeger aan zijn wilde dagen en arbeidersjaren Hij dwaalde verder in zijn gedachtes rond denkend aan zijn geliefden die zijn handen vasthouden In hun ogen tranen die hem smeekten hen niet te verlaten Hij sloot zijn ogen maar zijn handen liet hij…

hij speekt altijd, zij niet, haar zwijgen maakt haar vrij als een vogel in de morgen die met gezang de zon begroet twinkels in besloten ogen roept dat niets echt moet alles heeft te maken met mogen het grommen is voor de beer die 's nachts wakker heeft gelegen van de zorgen om zijn stoere eer en of ze hem reeds heeft vergeven haar niet…

zit ik precies goed en weet wat kan zuivere liefde in een bestaan zó druk ik hou, ik hou, ik hou zo veel van jou klein, klein, kindje van mij maar een klein deel van mijn hart is trouw aan de liefde voor je vader, hij en ik zijn niet wij want waar ik te kort schiet zal hij kracht geven ik alleen ben niet genoeg, samen betekent één en als gezin…

Nou mensen wat geweldig, dat was smullen van hertog Harry en zijn hertogin en hoe het toegaat binnen het gezin. Door Netflix kunnen ze hun zakken vullen. King Charles zit, zwijgzaam bij het vuur gezeten, zich godvergeten gruwlijk op te vreten.…

Mijn vader zong de liedjes die zijn moeder vroeger zong later voor mij, die ze half verstond. Ik zing dezelfde woorden weer heimwee fladdert in mijn keel heimwee naar wat ik heb. Zing voor mijn kinderen wat ik zelf niet versta zodat zij later, later? Voor de rozen verwelkt zijn drinken wij al het bloemenwater.…

Soms denk ik dat ik ben blijven steken bij winkeltje spelen geen klanten geen omzet in feite ook geen inkoop alleen maar spel Zoals vroeger in de grote keuken van mijn moeder in het ouderlijk huis met die vitrinekast met als doelgroep dat grote gezin vader en moeder 5 zussen en 2 broers Toen vond iedereen me zoet nu moet ik waken…

Mijn 'arme' moeder helemaal rood 't Verhaal is nooit vergeten...…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

thuisblijvers zelf hun laatste rit aanvangen ooit als 't leven onverwacht stopt op een bus in een hart bij een gezin in een klas is niets nog hetzelfde is alles weerloos en oneindig…

Verdoofd door alles Wat in het gezin Haar raakte, en toch ook Min of meer voorbijging, Een vader die niet Haar vader was, Een moeder die haar Moeiteloos had weggegeven - Ze wilde wel huilen, Af en toe, maar de tranen Wilden gewoonweg niet komen, Ze spaarde ze voor later, Wanneer zij ze in vrijheid Zou kunnen laten gaan,…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

regenjas naar school dominees die ons gezin vervloekten hielden mij taai, zoals mijn moeder ik voel ook geen zinloosheid in het bestaan van witte vogels.…

ze was een meisje het kind waar lang op werd gewacht verwend ze was een echtgenote werd moeder man stierf veel te jong verloren ze was een weduwe wilde veiligheid vond een man en zijn gezin geborgen ze was een moeder ontzegde liefde zichzelf misschien het meest alleen ze was een vrouw verzweeg verdriet en angst en drank eenzaam…

we dansten samen op het witte strand blij verlangend naar de nacht een meisje lief uit niemandsland haar handen koud haar lippen zacht met gele bloemen in het haar bespeelde ze de zachte wind zo magisch mooi, een leuk gebaar van jou, voor mij, mijn godenkind de donkere hemel straalde open och, lieve mensen wat een zicht want…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

het hele gezin…

ik lach ik huil ik lief ik vloek en dat hele dagen door ik zweet ik krimp ik waak ik groei en luister met een half oor hoe lang duurt die overgang dan ma vraagt mijn gezin als een front naast elkaar en ik gil terwijl ik net naar boven stijg moeder moet nog een paar jaar…

Hij houdt me bezig de peuter in een graf in Halifax Canada; slachtoffer van de Titanic, volgens z’n DNA het Finse jongentje Eino Viljama Panula Finse moeder met vijf kinderen gaat niet met Eino in de sloep zonder haar voltallig gezin; ik verplaats me in een drama waarin de dood bevrijder is ik voel dat angsten hersens malen ruk me los…

Moeder, ik ben alleen in verre landen! Ik kan niet meer in uw ogen lezen, Ik kan niet schreien in uw milde handen; O! Mocht ik ééns nog aan uw schoot genezen! Nog éénmaal toeven bij die trouwe wanden - Moeder! Nog ééns uw "arme jongen" wezen!…

In het keukenlicht dwaalt een losgeweekte herinnering binnen twee lachende gezichtjes boven het tafelblad twee kleintjes op schoot ruziënd mama, die knie was van mij In het slapend donker sneeuwt een onverhoeds verlangen onder Eén man, kindertjes: twee een dag met schuimend rijm van wee naar heim…