Alle inzendingen over gids

Zo naakt en broos Geboren uit liefde Vertel me eens je gevoelens Als je een fluisterende stem hoort Een ruwe hand je beroert Ik ben de dageraad en de nacht Het licht dat je de weg zal wijzen De hand die je zal leiden In minder goede dagen Toon me de weg naar je hart.…

Als liefde onze gids is in het labyrint van ons bestaan dan zullen we nooit verdwalen…

De zon zal mijn gids zijn op paden die ik zal gaan, en gaat hij 's avonds onder dan zal ik stil blijven staan. Een plek om te slapen, die zal ik zoeken. En de volgende reis zal de zon voor mij boeken. ik zal worden beschut door de bladeren van de bomen, daar zal ik rust vinden in nacht'lijke dromen.…

Voer me zachtjes mee aan de vingers van je rechterhand weg van diepe dalen langs de chaosbergen uit mijn verleden naar de warme gloed die mijn innerlijke voedt laat me op je schouder leunen wanneer de demonen uit mijn hel in een rauwe confrontatie met ‘t verleden zich een weg doorheen m’n ziel branden tot de gezuiverde geest…

ik wil een gids in het steeds groter wordend grijze gebied van mijn leven waar vroeger kleuren duidelijk spraken raakten aan schoonheid vergrauwt de wereld snel desinteresse reflecteert matheid in het vitale licht de sprankelende helderheid is langzaamaan verdwenen nu schuifelen mensen langs het koel beton zien niet op of om uit…

een levensbagage van ongelijke kleur, De oude glinstering bij het einde van de wandeling, aanschouwt een nieuwe herinnering bij het begin van een verovering, de wind verdoezelt het ogenblik, de regen verborg de gevallen tranenblik, in de avond als antwoord...vandaag was ik bits en te gedreven..., in de morgen als vraag was ik de gids…

‘U ziet hier achter glas tentoon gesteld Een kaart die men nog kent uit vroeger tijden Het einde viel helaas niet te vermijden Wel jammer, maar hij kostte teveel geld’, Zo sprak hij en hij keek het echtpaar aan Dat hij die middag voor zijn neus had staan…

Bronnen vertellen en onderstrepen volgen de maatbeker en strepen weg. Ingrediënten met zorg gemengd maar de resten fuseren als pioniers. Aangedikt beslag plakkerig als honing vullen de vormen oplettend tot de rand tegen verbranding van protocollen maar werven door gebak hun passagiers.…

Heer, wees mijn gids, op mijn levenspad Wijs mij de juiste weg die ik moet gaan En ik niet de verkeerde kant zal inslaan Maar de goede, naar U, de gouden stad. Heer, wees mijn gids, elke dag maar weer Dat ik altijd naar Uw wil mag handelen En ook de juiste weg mag bewandelen Trouwe God, zie in Uw gunst op mij terneer.…

Ze bekijkt mijn huis, ik volg als een gids die leert -- wat bijzonder is.…

Gids vanuit hemel verleerd ons de weg vinden satellietkermis…

O God mijn Heer Mijn enige gids ten leven Met eerbied en ontzag Gedenk ik U nu en op Hemelvaartsdag…

Geen Gids op zijn pad verhinderde dat hij inktzwarte voetjes ging halen.…

Ik houd het meest van de halfland'lijkheid: Van vage weidewinden die met lijnen Vol wasgoed spelen; van fabrieksterreinen Waar tussen arm'lijk gras de lorrie rijdt, Bevracht met het geheim der dokspoorlijnen. Want 'k weet, er is waar men het leven slijt En toch niet leeft, zwervend meer eenzaamheid Te vinden dan in bergen of ravijnen.…

McCartney leidde ons als een gids drie uren lang door een stapel hits. Bij al wat hij zong danste oud en jong en alles was "kits achter de rits" !…

Ik ben in eenzaamheid niet meer alleen, Want waar mijn ogen langs de wanden dwalen Schemert uw lach daarheen. Ontelbre malen Hoor ik in 't klokgetik uw voeten treên. En langzaam nadert gij, zo ver, zo kleen... 'k Zie dat een brede neevlenkring met vale Lichtloze sluier u omhult; dan dalen Zachtjes uw lichte schreden naar mij heen. Uw adem…

Loom laat zij vallen 't hemdje vlinderlicht - En dromig ziet ze, aan morgenblauwe trans, Met wapperlokken zweven rond een krans Van engelkopjes, blond en blank, belicht Door lente-zon, in slepende cadans. Op wie zal 't kindje lijken? - En 't gezicht Houdt, blij en vroom, ze op 't wolkenspel gericht, Waar hemelkindren dansen hemeldans.…

Mijn zwaarste leed ten allen tijde Was ’t machtloos stille medelijden; Maar lichter steeds woog eigen juk Door blik op and’rer Heil, door bloei van meegeluk.…

Uw kusjes hippen en springen als vogeltjes op mijn lippen: ik hoor ze er hun wijsjes zingen, ik laat ze er zich laven en nippen. Dan slaken de mijne hun vleuglen en zweven hun zusteren tegen. Wel poog ik hun vlucht te beteuglen: zij fladdren al halverwege. En zo vaak zij elkander genaken, zie ik - hoe duidlijk - twee vlammen, hartsvormig…

En vraagt gij nu: ‘Wie leerde u rijmen, dichten?’ - Ik laat niet lang u op het antwoord wachten.... Uw ogen zijn het, die mijn geest verlichtten! Toen ik voor d'eerste keer u, lief, ontmoette, - een blauwe meidag was het, 's morgens vroege - weet gij nog, hoe 'k u toen op rijm begroette? Snel plukte ik wat jasmijn en hagerozen en reikte…

O toen ik mijn kindeke droeg in mijn schoot, Hoe groeide mijn hart zo reuzegroot Als kon het de wereld bevatten En de stralende goudene zonnebal En de sterren, die flonkeren zonder tal En de zilveren maan in de hemelhal En de aarde met al haar schatten! En mijn ogen, die schouwden wel kalm en wijs, Want ik voelde in mijn boezem een paradijs…

Er zijn veel dingen, die wij niet begrijpen, het avond-rood en 't zingen van de wind, het vreemd geluk, dat stil in mij gaat rijpen als ik de spiegels van lief's ogen vind, en uit de lage tuin de geur der rozen door de verrukte nacht, waarin 'k haar heb bemind, waarvan niets blijft dan dit éne, broze, het weten dat we voor elkaar verloren…

Qui n'a pas l'esprit de son âge De son âge a tout le malheur. Voltaire. Uit vaal bevachte hemel dalen, dralen lokken, vlokken in gewemel, uit de grijs vervaalde hemel glijen, vlijen zachte vachten pluizen neer, op de aarde, op de huizen, op de bomen stil en meer... zilvren bellen, die vertellen, zonder klank, hermelijnen…

Zo morgen tussen u en mij De zee lag met haar vloed onmeetlijk, Gij waart mij even onvergeetlijk Als nu, nabij... Geen tijd, geen afstand scheiden wat De Liefde zó te zaam gebracht heeft; Zij is het, die de ziel een kracht geeft Als zij nóoit had... Geen macht, die déze macht verwint, Die, wat de Liefde wil, kan keren; Zelfs als het hart…

Groen is de slag van de stroom door het dal van de dag heuvlen van licht zijn de wallen de stad is een fort door de poorten der bruggen ligt zon gestort over de ruggen der golven de stad is bedolven onder het haar van de zon.…

De maanschijn hangt, als een brug op zuilen van kristal, over een vale heide onder de eindloze hemelhal. Naakt en bloot de wijde heide..., als een kerkhof naakt en bloot... Is dat de slaap des Winters? Is dat de slaap der Dood? Als weefden onzichtbare handen, handen, uit het schimmenrijk, een koele witte wade om een onzichtbaar lijk,…

Wat stemmen opgaand van rondom! De Zelfzucht eist en grauwt, De Wanhoop schreeuwt de Hope stom En verft de jonkheid oud. Zich zelv' vergeten 't hoogste doel! Een nu dat 't gister wreekt....! Hoor toe, ver van het slaggewoel, ‘Als 't uit de stilte spreekt!’ Wat bede om zieke- en stervensspond, Wat beet in brein en hart, Wat kreet…

De lente nadert en daarmee de lieve dromen; het licht blinkt op het koel en vochtig gras. Ik meen hieraan kan toch geen sterveling ontkomen, alles wordt weer gelijk het altijd was. De paarlemoeren lucht, de broze wiegel-twijgen en na de regen het geuren van de grond, de luwe voorjaarswind en het verrukte stijgen der sterren aan het doorzichtig…

Zal ik nu blij zijn, enkel om bloemen, Enkel om bloemen en lenteblauw? Zal ik vergeten, nu bijen zoemen, Zal ik vergeten waarom ik rouw? Zal ik nu dromen, enkel om rozen, Enkel om rozen en zonneschijn? Zal ik vergeten mijn hart bevrozen? Zal ik vergeten mijn wondepijn? Zal ik nu zingen, om blauwe seringen, Enkel om bloemen en anders niet…

Geef mij de schoonheid van de wereld weer, O wrede Liefde! mij door u ontstolen, Het stromenzilver, 't rood der gladiolen, Het blond der duinen, 't blauw van zomerweer, De vlucht der vlinders, die om bloemen dolen, De zachte pracht van rozen en vogelveer, Het goud van herfstloof en het brons der peer, De lach der zon en de ogen der violen.…