Alle inzendingen over giraffen OR innerlijk OR schijn

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Voorbij ---- de reis van landschappen ---- gedachten van zeeën ---- denken van bergen ---- verwerken naar het diepe ---- van oceanen Reis je nog verder ---- dieper ---- naar het hart en verder ---- dieper naar binnen naar de Ziel daar ben je Thuis…

dat was nog voor de schapenheul opa was de beste oppasser, de schrik van iedere dierenbeul -scheert opa nu giraffe-oortjes? zachtjes kind, oma kan je horen opa heeft dikwijls tussendoortjes hij is als zeemandril geboren -hoe oud kunnen mandrillen worden?…

Op de catwalk een giraffe. Een ongewoon perfect gevlekt patroon. Reikhalzend wiegend trekken slanke benen meer publiek. Jaloerse blikken vallen op de buurvrouw met de gladde huid. De muziek stopt. Ze rukt een tak van haar dieet. De microfoon schalt: Hiernaast worden de zeeleeuwen gevoed.…

Ik huil en lach niet mee met jou, maar met mezelf -- weerspiegeld door jou.…

spreek mij van een innere taal, een wereld waar twijfels woekeren net als woorden nooit verstaan zwijg mij in een uiterst praten, een werkelijkheid waar schijn beweegt net als het frêle, doorzichtige verlaten begrijp mij achter een wonderlijke stilte er is minder dan een wereld, meer dan jou en mij onbegrepen het verlangen…

Ergens in huis slaat hard een deur dicht en even wankelt de kleine giraffe van vrolijk oranje plastic. Geschenk van een 6-jarig jongetje dat pendelend tussen ontredderde ouders zijn lot onbegrijpelijk blijmoedig draagt. ------------------------------------ uit: ' Verzamelde gedichten', 1996.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Schijnsel dat draagt de mensen duister vult met licht dagen rijgt tot tijden vol liefde en geduld licht dat omvat de wereld ’t zij bij dageraad of nacht; breng vrede op aarde ’t mensdom heeft zolang gewacht.…

Met haar innerlijk vormt dit een contrast naar buiten lachen, haar innerlijk vol pijn Ze was het schoonste meisje van allemaal Haar kopje was heel mooi en blondgelokt Ze behoorde tot het soort “femme fatale” die naamloos in de massa werd opgeslokt…

je hebt me alleen gelaten maar ik heb het je al vergeven want ik weet dat je nog ergens bent vannacht nog, toen ik door de stad dwaalde, zag ik je silhouet in het glas van een badkamer en gisteren hoorde ik je in het bos lachen zie je, ik weet dat je er nog bent laatst reed je me voorbij met vier andere mensen in een oude auto…

Het masker toonde een gelukkige lach het masker toonde een verheugd gelaat Haar ogen verraadden wat niemand zag jawel, ze was volkomen ten einde raad Haar masker was hoe zij zich liet zien het masker verborg haar innerlijke pijn Hield zij haar smart geheim, misschien en leefde haar uiterlijk voor de schijn?…

schijnen Dromen vervullen – dromen verdwijnen…

ik neem uit het medicijnenkastje een aspirine en een dosis filosofie die de stoelgang bevordert en helpt bij de afvoer van afvalstoffen zoals een wandeling op het strand het schuldgevoel doelmatig afweert neem ik vrede met het keukenwerk en dis gedienstig het avondmaal op want ik heb zo waar de schijn tegen kan niet even schuilen voor…

Het gaat door zomaar, om de lieve vrede alsof het normaal is en we met z'n allen de schijn op willen houden.…

Het werkwoord hebben en het werkwoord zijn; Hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven, De ene werklijkheid, de andre schijn. Hebben is niets. Is oorlog. Is niet leven. Is van de wereld en haar goden zijn. Zijn is, boven die dingen uitgeheven, Vervuld worden van goddelijke pijn. Hebben is hard. Is lichaam. Is twee borsten.…

Ik probeer dezelfde woorden te vinden om mee te praten, mee te doen Ik boots hun lach na maar die van mij lijkt altijd net te schel of net te zacht Het is alsof ik hier niet hoor Per ongeluk in het verkeerde leven gezet op de verkeerde plaats Ik lijk verdwaald De wereld die wel klopt moet zijn verstopt ik zie het tenminste niet Probeer…

de toorts brandt al laag, vandaag wordt nooit meer lichter komt niet verder dan wat een hart verzucht kijk, snel naar de einder, het goud blinkt nog maar even…

en schreeuwt Iedereen, de wereld, zelfs jij Iedereen wordt en is en blijkt Terwijl ik alleen maar schijn Te zijn of blijk te schijnen…

Het engeltje op haar schouder was plotseling verdwenen en daarmee alle veiligheid in één zucht weg 't was zinloos om te vragen naar doel of naar de reden het bleef angstwekkend stil soms heb je in je leven pech…

aan het strand laat je een traan heel bewogen met het zand in je ogen…

Ik schijn met de lamp op de stal de heilige wordt verlicht in de lichtbundel. Is het schone schijn, of zou dit onder de noemer vallen van schijnheiligheid?…

wat je doet is niet zo vreemd je eet brood je drinkt water je drinkt wijn je slaapt en je denkt aan het zijn maar je weet niet door wat je gedragen wordt is het door je dromen is het door de lucht die je ademt is het door het water is het door de wijn is het door het brood of is het slechts schijn…

De glans van een ander De stijl van de tweede Hem, zij, ik verander Zo ben ik tevreden Tevreden in leegte Een gapend gat Verborgen met een spiegel Waan, woestijn, waardeloos, waardevol Een huls Niet van mij Mij is vermeden Mij is versneden Tot gruis In stof Verwijderd, verdrongen, vergeten Wat is eigen Wat is ik Ik is verdwenen…

Het is alsof je nooit wegging, maar toch waren er momenten dat ik niet aan je dacht Het is alsof ik vergat dat ik je stem had onthouden, die fusie van strijkers en een harp, met de nodige drum Het lijkt alsof het donkere bos van houtblazers nooit heeft bestaan en de wind van akkoorden en noten je niet wegvaagde Als dat maar zo zou zijn…

Hoe de zon blaren streelt, een fusee van kleur in zachte astergeur en ontvolkte bossen bespeelt. Alles verlaten achterlaat teruggeworpen op zichzelf terwijl ze haar gewelf ontspint als Groot-Gelaat van dood en wrange waarheid, zomers tot illusies maakt dan komt kille eenzaamheid. Een vechten tegen haar verraad in angst en bitterheid…

zeer Vandaar voedt je hart elke dag met zonneschijn Met warmte van een zachte gulle lach En doe geen mens met woord of daad toch pijn Laat je innerlijk schijnen van dag tot dag Als je van binnenuit vrede kan halen Ziet elk je schoonheid uit je ogen stralen.…

Later, mijn jongetje, word je een man, Later reikhals je als een giraffe naar het hoe en het waarom. Men zal je stempelen als bagage. Men zal je kwetsen om je wens en je droom. En jij zal trachten eens en voorgoed te fotograferen het hoe en waarom van de vrouw die kantelt in je lakens die zingt naarmate je ontdubbelt in haar vel.…