Alle inzendingen over glibberen OR greep

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Maar, in zijn slakkengang, draagt hij de wereld op zijn glibberige, natte rug. Zijn lucht, zijn leven en tempo: hij draagt de lasten met gemak!…

De mensheid heeft haar parasol geplant, schaduw valt over een half verlichte wereld. De zon lekt over graven, tekens van ontmoetingen, mededogen gekerfd in stenen. Waar licht komt baden, rekken luie schaduwen tot een nieuwe dageraad. °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° uit de bundel: - Wie de zon ziet,mag het zeggen. -…

geen kans gekregen ik greep de kassa en raak de cel werd mijn deel ik pleegde roofbouw op mijn leven, en in de haast greep ik er dus naast…

Ik tast mijn weg langs glibberige wanden en struikel: tientallen dromen hebben hier hun kleine geraamtes achtergelaten. Ik ga door mijn knieën en leg ze in een schoenendoos voor later.…

Spring van steen naar steen In de rivier van muziek De an'dre oever Bestaat uit slechts rock Die zeer zeker glibberig Weer, rivier trotseert Bruce from Normandy Dit wil dus zeggen zijn naam Door muziek omlijst…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Herstellende nog steeds van zware worteldiarree galoppeerde hij de nacht door over glibberige daken Zeven kleuters speelden 's ochtends met z'n allen heel tevree met de zachtoranje sneeuw om er een sneeuwpop van te maken Er was genoeg gevallen om een vreugdekreet te slaken…

opgehemeld onbegrepen greep hij niet en vergiste zich?…

Rillend stroop ik de doorweekte kleren van mijn lijf, ik kruip over glibberige rotsen en hul me in de duisternis van een grot.…

Ik koester het glibberig warme kleine lichaam emotie golft van huid tot huid de navelstreng verbindt tot mijn liefste trillend ons verlost. Ons kind, vanaf de eerste ademtocht intens bemind.…

maak m'n wonden open vul ze met je liefdestast de pijn zal wel blijven maar je hebt me verrast ik kan weer blij zijn ik kan weer lachen ik toon weer mijn emoties maar doe voorzichtig het ligt nog zo teer ik ken ze nog niet precies…

en nemen overeen waar de stemmen staakten telden wij in afwisseling af waarbij gelijke monniken doorgingen zonder kappen dragen naar het beoogde doel pas op de fundamenten van het bestaan kwam het er echt op aan wij continueerden in tijd met dubbele energie en verbonden later wat wij eerst hadden nagelaten met liefde in gouden greep…

je voelde kou opkruipen jou omsluiten met een ijzige greep de warmte was snel vervlogen toen bronnen uitgeput verdroogden reserve en vitaliteit verdwenen in alle systemen naar een voltooid verleden tijd leven bij de dag in de terugslag van een nacht die weer wakend was doorgebracht wij wisten je verscheiden bescheiden na zoveel…

nog kranig zit hij daar de armen strak over elkaar de rug gerecht zijn woord is minder wet de klanken warmer het schalks lachen tussen wijsheid en gebed maar steeds vaker kijkt hij weg met verre blik alsof hij tijdelijk niet echt meer bij ons is zijn handen zoeken dan herinnering in greep op vastigheid wij helpen want wij willen…

Dat ik 's nachts naar huis toe fiets en dat mijn stuur een omweg maakt en ik onder je venster sta en aanbel tot het licht aangaat en jij naar buiten komt in een peignoir (die droeg je vroeger nooit en staat ook raar) en dat ik snotter dat het me zo spijhijt en jij zegt van het kom allemaal wel goehoed en dat ik op dat moment pas zie…

Op het bospaadje pak ik mijn vrouws benen vast: die tor is gered!…

ogen zien wat handen ooit tekort hebben gedaan voel met vingers waar het bloed in warmte is gestold los de greep voordat er ooit geboeid werd vastgehouden pijn verdeelt het feest is al geweest, te weinig voor het leven nu glimlach voor je later hemelt harder slaat het hart, roder en apart…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Zo even nog toen ik mij zwalkend naar de keuken toog de koelkast open-boog en met een glas ijskoud glibberend tussen mijn vingers met een geluidloze schreeuw want het is te warm om woorden te verspillen. Straks stroomt het hongerige leger muggen toe maar dan ben ik al gesmolten.…

Brokkenpilote korte afstandsvalster glibberend glijdend strompelend langs's herenwegen blauwe billen gekneusde ribben een giechel bij een dubieuze val heeft iemand iets gezien snel overeind krabbelen laat het vannacht heet water regenen lieve heer doe mij een lol ik haat sneeuw en droom niet van een witte kerst…

ik ben als de zon dalend en rijzend langs steile rotswanden klauter ik omhoog langs de glibberige stenen uitgegleden waar ik met gebroken dromen neerlig in een donkere put is het echt waar of ijl ik ?…

wereld op zijn kop paniek door ijzeren greep luchtruim gekanteld…

Een slak volgt een slak ’t gaat er slijmerig aan toe een groen blaadje lokt…

Mijn borst zuigt zich bol Dan slaak ik een krijsje En adem me vol Ik glibber en bibber Want fris is de lucht Maar warm in mijn hemdje Dan slaak ik een zucht.…

Mijn vingers tasten in glibberige tentakels, die me willen meezuigen in bodemloze gaten. Zwemmend in modder. Ademnood Voor ogen de dood. Je wroet door het onherbergzame. Moe en uitgeput, verwarrend kom je overeind Gelukkig mijn droom is ten eind.…