1278 resultaten.
Monument
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 161 Daar staand, overuigd van de waarde
schaterlachen om hem, de ander
doneer mijn ziel en maak een god
in bleke dromen over zand
breken stormen door in mijn wil
wetend wat ik kan
geef ik niet mee
niets meer dan mijn ziel
ik ben het, de zoon, de redder.…
Monument
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 212 daar staat hij gebogen bij het monument
waar bomen blijven ruisen in de wind
vogels nooit in stilte fluiten
bloedt in zijn hart het oorlogskind…
Monument
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 301 daar staat hij gebogen bij het monument
waar bomen blijven ruisen in de wind
vogels nooit in stilte fluiten
bloedt in zijn hart het oorlogskind…
Monument
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 189 Gespreide Vleugels
Half begraven in het zand
Monument van eer…
het monument
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 408 Pas nu, na twintig jaar, begrijp ik je en mogen ze zelfs de restanten van dit monument van mijn part voor de volgende generaties slopen...…
Monument
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 169 Het land is nat,
het werk is groeizaam
vergaan.
Het grijs daalt
en steelt de lichtpuntjes
uit het hart.
Het waait
maar zij is bewust
en maakt een buiging
voor de eenzame toeschouwer.…
Monument
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 157 Daar staat hij, gebogen bij het monument
waar bomen blijven ruisen in de wind
vogels nooit in stilte fluiten
bloedt in zijn hart het oorlogskind.…
L'importance
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 931 La fille Flavie s'endormait
plus tard en attendant l'aurore
d'or. Quelques jours après
le facteur local la livrait les fleurs
les plus passionantes de la ville:
un bouquet de mille tulipes roses,
rousses et rouges avec une carte
neuve d'importance d'Antoine:
"Ma réponse, c'est ta lettre douce,
je t'aime."…
Gouden sprint
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 207 priemende dolk in je hartstreek
Op de terugweg naar Londen bleef je
kordaat en gecontroleerd je koers gaan
terwijl je samen met een doordauwrussin
en een aanhaakengelse de kopgroep vormde
De Big Ben hamerde in je sportzetel
en queen Elizabeth knielde voor haar bed
tijdens haar middagdutje
moge de beste winnen
no mather if she is English or…
Goodbye Frank
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 58 liefst
Verdringen wij
Wijnaldum Memphis Malen
De Pay De Roon De Ligt
De Boer De Jong De Vrij
Oranje's roemloos falen
Ongekende averij
Er viel geen winst te halen
Opnieuw waren de Tsjechen
Veel stugger en veel slimmer
Veel snuggerder en beter
Maar hadden door roodLigt
Ietsje meer geluk dan wij
So goodbye Frank
Good luck in China
Or…
Legionellamonument
snelsonnet
3.0 met 10 stemmen 758 Maar als je met meer man gestorven bent
Verdien je elders nog een monument.…
Helder als kristal
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 158 Glimmend glas
Glanzend als helder
Kristal in dit
Winterlicht dat
Een zomertwinkeling
In zich draagt
En zich eerbiedig
Buigt uit respect
Voor allen die
Onschuldig vielen
Is ondanks al
Dit goeds toch
Gevlekt, gescheurd
Door hen die niet
Beseffen wat er
In Auschwitz is gebeurd…
hunebed
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 170 oudste monument
de gestapelde stenen
keigoed hunebed…
Monumentgezicht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 69 Er stonden monumenten
op het veld
die door Van Gogh
gepenseeld konden zijn
De kleur geel zag je
soms een blauwe strik
van een zomerhoedje
We lagen verscholen
tussen tarwe en gerst
bekeken de monumenten
Hadden ze de namen
van de verloren zonen
of bleven het onbekenden…
Glorie
gedicht
4.0 met 18 stemmen 6.860 Glorie aan de verzadigde dag
die mensen naar verlichte holen drijft;
aan de verlorenen van wie er altijd wel een paar
overblijven, onder het dak
van donkere honger. Glorie.
---------------------------------------------------------------
uit: 'Het wasgoed van een onbekende jongen', 1999.…
Glorie
gedicht
3.0 met 8 stemmen 2.737 Het is weer helemaal genieten. Zo
zou het altijd moeten zijn: licht
en vredig dus, alsof alles ineens
voor altijd en nooit weer is. Geen
lengte van dagen, geen gevoel van
weg te moeten en te huilen. Nooit
gaat meer iets voorbij.
-------------------------------
Uit: 'Klein Diorama', 1974.…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Vergankelijk
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.169 Hoe vergankelijk is alles,
het leven, de éne dag nog
volop genieten, van alle
genoegens gegeven, het
volgend moment zónder
afscheid of aanwijsbaar
moment is het voorbij.....
Hoe vergankelijk is het leven?…
Dodenherdenking
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 177 Een monument, een symbool van het lijden
Van een oorlog uit grijze tijden,
Die een verbeelding is van ons gevoel van spijt.
Wanneer het volkslied klinkt
En de vlag weer halfstok hangt,
Verzamelt zich de massa in medeleven
Om het monument op de Dam in respect te beleven
En worden de slachtoffers in stilte bedankt.…
een voorbode
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 425 ik aanschouw
de dode
een mens
als voorbode
voor mij
plots
een monument
doch hij leefde
in de eeuwigheid
een moment…
NATUURLIJKE MONUMENTEN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 50 Moeders en bomen *
verdienen monumenten
natuurlijk geen beginnen aan
- er zullen te veel van komen
en daarom maakt iedereen
voor zijn moeder een
monument in zijn hoofd
naar eigen wens
dat staat niemand in de weg
en blijft altijd staan
bomen vallen om –
als ze goed ziek zijn
of slecht geworteld –
door de wind
leggen zich neer…
Restaureerde zand
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 98 heb met
eigen handen
een monument gemaakt
restaureerde
zand met water
als cement
modelleerde
naar verhalen
uit hun herinnering
die ik opving
toen ik woelde en
het vroeger leven voelde
geen luchtkastelen
maar een vaste burcht
met muren en kantelen
vergeten waren
tijd en plaats
tot ik de zee zag komen
mijn monument
weer…
Vergankelijkheid
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 914 Als de schoonheid van een witte lelie
bloeiend in haar pracht en praal
Zacht verspreidend een aangename geur
is zij de schoonste van allemaal
Maar als haar schoonheid begint te tanen
zij langzaamaan verdort
Is zij niet meer
de schoonste van haar soort
Zo is het ook met ons leven
het gaat zo snel aan ons voorbij
We hebben tijd gekregen…
Vergankelijk
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 689 Op sommige momenten
In mijn leven
Voel ik mij een pluisje
Een stukje paardebloem
Varend in hogere stromen
Hulpeloos hangend in de wind
Niet meer dan een seconde
Een tel, heel even
Voel ik het geluk
Dat ik ooit had als kind
Het is niet aan te geven
Dit bijzondere gevoel
Het komt ook nooit gepland
Altijd maar heel even
Onverwacht, gewoon…
Vergankelijkheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 362 Wit op aarde van boven onttrokken
gekoelde witte vlokken
dwarrelend in spagaat
van morgens vroeg tot avonds laat
Een dek gespreid in vele dagen
geluidloos in vele lagen
dan treedt er in de dood
de dooi geeft zich bloot
Transformatie als melder
het wordt glashelder
het aardse wordt weer zichtbaar
wit verschijnsel is verdwenen
water neemt…
Vergankelijk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 437 Je ogen smelten in hun duister licht.
Je koude haar is een doorwaadbaar weefsel.
En op je nauwelijkse lippen ligt
De oude dauwglans van je lauwe speeksel.
Je siddert en uit trillingen bestaat
Je naakte slaap. Bijna alsof je luistert
Of aan mijn niemands mond een kus ontstaat
En ik mijn adem in jou adem fluister.
Of huiver met mijn lippen…
de vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 542 het verval ten voeten uit
als bij de oude romeinen
de opkomst, bloei en teloorgang
zo kwamen, zagen en gingen
ook de Spanjaards
zij lieten een afdruk na in de tijd
het lief, doch vooral leed
uit overlevering waarbij lijfsbehoud
en hongerklap
schering en inslag waren
een stukje historie in de volharding
van een gemeenschap
zomaar ergens…
vergankelijkheid
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.732 schijnend voor verval en dood
zie ik een glans, die ons na lichtjaren bereikt
wellicht gebroken in het tijdsgewricht
eeuwigdurend, zoals het hier op aarde lijkt
een vast punt van duurzaam schijnend licht
licht, dat misschien al lang niet meer bestaat
want wat wij zien, ligt buiten ons bereik
geen kans dat dáár een mens ooit sporen laat
ik zie vergankelijkheid…