Alle inzendingen over gouden horizon

woord meer neer de merel stopte het fluiten katten zwerven roofzuchtig in mijn tuin ik zag er eergisteren nog een hoog in de bomen klauteren vogels cirkelen in de lucht krassen krijsen om ter luidst ik pers de druiven drink de jonge wijn er is geen medicijn voor iedere pijn de merel sloeg te pletter zijn bekje oranjegeel goud…

Als de dag haar gouden glans heeft verloren en het daglicht bijna is gedoofd wordt de hemel toegedekt met donkere wolken grijs en grauw waar geen sprankje te ontdekken is van het hemelse blauw dan ontmoeten we de nacht langzaam verglijdend in een nieuwe dag die ons stralend toelacht en weer zal bekoren…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

hij is de baas eet zelfs kaas laat muizen springen en dansen en danst gezellig mee op een pakeerplaats van steen leeft hij negen levens en neemt soms de been hij is een kater nog niet zo oud hij zegt hallo en heeft een hart van goud…

die wipt omhoog en omlaag dit is geen duisternis maar goud waard…

omlaag, naar de beweging van mijn arm, afgerond alsof ze nog jouw schouder volgt ik zie de schimmen van een bed en lijven die gedachten tillen; in twee zielen bloeit slechts vriendschap als de liefde van een moeder voor haar kind het kaatst terug: zij glimlacht om de harde werkelijkheid en hij, die als een vader is, treurt niet om wat goud…

En dan is het herfst de beuken worden stiller van zwijgen komt goud…

Nu de zomer Voorbij is, De koperkleurige Herfst het stokje Overneemt, Zie ik pas Hoe de groene Plantenkleur In goud verandert, Een paar blaadjes Hier even verderop Lopen alvast voorop En tonen het Nieuwe goud Op zijn allermooist - Opmaat naar het Nieuwe leven, Leven dat uit de Neergang geboren wordt…

Als een jager kijk ik naar het woud bevend en onzeker treed ik het binnen ik weet waar het goud ligt kan het delven Zij heeft haar ogen gesloten haar zwarte manen dansen langzaam op en neer, ze weet het niet, maar ik ben gekomen om mijn schat op te graven Eenmaal uit het woud onder de modder, voel ik mij de koning te rijk In het badhuis…

hij kwam hij zag hij overwon sensatie concentratie alom één schot een kogel één doel een race met zichzelf en tegen de klok winnen overwinnen triomferen staande ovatie eremetaal beheren harten stelen ja,natuurlijk olympische wonderboy Usain gold!…

terwijl de zon ten onder gaat en zachtrood licht het landschap kleurt weerspiegeld in een gouden meer dat kabbelt in de milde wind vergeet ik voor heel even alles wat er om mij heen gebeurt gevangen door de schoonheid die mijn ogen en mijn hart verblindt een onverstoorde witte zwaan die statig door het water glijdt een schichtig hert dat aarzelend…

Omring je steeds met goede mensen en vergeef me telkens als ik zeg: dat ik ontzaglijk van je houd en dagen van zilver, dagen van goud.…

de blues heeft mijn emotie bedwongen en het land gegeven waar ze recht op had door de bui wist ik dat men pa niet vergat die als jochie de Klamath had bezongen in een grot hoorde je het alsmaar klagen van de trompet die een stotend ritme gaf zijn uithaal was voor mij zeker geen straf ook toen het stof hem begon te plagen de vlakte waar ik…

In een eindeloze sfeer komt de maan op en omarmt de wachtende nacht in een uitgestrekt zicht boven de horizon. In het absolute niets van deze gouden avond, walsen mijn ogen met de sterren en vlecht ik deze pure schoonheid in het ochtendblozen van een dromer.…

de holle weg pijnbomen langszij leidt het verleden de kruisweg voorbij niet meer gebonden verlaten bladzijden het uitgelezen boek om te dichten de tijden waar koud goud sporen heeft geprint ratelen rijen populieren dwars op de wind de holle weg pijnbomen langszij verschietend aan de horizon brengt zomerland nabij…

in goud gesponnen draden als liefdesmelodie van hart tot hart in vleugelslag guirlandes gedragen door de wind als een fluistering tot ver over de horizon ooit was jij mijn lief maar jouw ogen sloten in eeuwigheid nu brengt jouw warmte me een glimlach vol herinneringen bitter en zoet omdat houden van meer dan liefde is en was…

Het felle lichtje aan de horizon Is het punt waar het allemaal begon Zou dat allermooiste zonnelicht Ook ons eindpunt zijn wellicht?…

Kleuren ontplooien in spel van licht en donker aan de horizon. Hoe ik me volgeladen schepen en wapperende zeilen herinner die scheren langs mijn vloeiende lijn waar ze steeds meer wegvaren met kracht en richting van wind als vlotte reisbegeleider om op die manier hun bestemming te bereiken.…

Daar ginder wenkt de horizon zij klapt in gouden handen het heimwee naar die einder is onvergetelijk en groots maar 'k ben gebonden met onzichtbare banden. Ze roept me elke dag en stille stemmen in de nacht roepen mij dwingend en duister ik luister niet, naar hen en wil die stem niet horen ik hou niet van gefluister...…

Hoe ver je oog ook reikt het laatste wat je ziet is de langgestrekte horizon verder kijken kun je niet.…

De horizon ontwaakt in vroege stilte In een zachte waas van licht Langzaam vangt de zon de aarde Lichtbundels strepen vanuit de hemel De zachte dauwdruppels nevelen Geruisloos laten zij zich drogen Op het ritme van de warme zon Al het zwarte van de nacht lost op...…

machtig gezichtsveld waar land en lucht samengaan blik op oneindig…

De horizon Verbloemt in de rook van de stad De zon Verdwijnt als een kostbare schat Het heelal Rijst op in de nacht Een duizendtal Verlicht de donkerte met al hun pracht De anonimiteit Is zo groot als het kosmische domein De kleinheid Maakt ons tot een zandkorrel in de woestijn De schemering Verfoeit de komst van een nieuwe dag…

het breiwerk verloopt van donker antraciet naar lichtgevend wit op stammen staan opengewerkte knotten wol van zwart naalden tikken tegen de ruiten van de trein maar daar is ook de zon! en Utrecht, mijn station…

Lijkt ver weg Wel gezien, toch onhaalbaar Brengt duistere gedachten licht Dieptepunten brengen verlangen Naar het punt dat verlicht Mooie zonsondergang Gratis advies; geniet ervan Verzacht de gevreesde ondergang Vanwaar toch zo bang Voor onzekerheid die net zo vaststaat Als de ondergaande zon Het feit is hij zal onder blijven gaan…

De horizon is de taal, de taal die ik word geacht te delen met het verminkte kind, met de jongeling die soldaat geworden is en zo fier op zijn laarzen, met de grijsaard met zijn gescheurde darmen in zijn armen. Het regent fosfor en sirenes De stemmen van mijn land meestal in de televisie. Moordzuchtige families. Misdadig gezang.…

't Is nog vroeg. 't Zwakke ochtendlicht staat op het punt zich in mijn oog te openbaren, mijn wereld weer te vullen met gevaren en een oud begin: een dag in delen, geen gezicht, geen wollen donker, dáár is het gezwoeg.…

zich breekbaar achter je plannen schaart Zolang de horizon de overgang maakt tussen hemel en aarde is het niet nodig te kiezen tussen wensdroom en werkelijkheid als de hemel zich maar zonder medelijden weet te scheiden van wat we op aarde tentoonspreiden…

de horizon van de eindeloze emotiezee is onbereikbaar dichtbij…

op het uiterste puntje van het paalhoofd zie ik stilaan wazig de schepen gaan ze verdwijnen achter een verre horizon op het uiterste puntje van het paalhoofd langzaam maar zeker varen ze uit het zicht evenals hun golfslag niet voorgoed verdwenen alleen voor achterblijvers buiten het bereik op het uiterste puntje van het paalhoofd zie ik…