Uitgekotst stukje stad
Verscholen onder zware,
Oude bomen die vrucht dragen
Waar het leven dat zich eronder
Afspeelt vruchteloos is geworden,
Bankje voor zwervers gemaakt,
Want zij slapen er 's nachts
En soms ook midden op de dag,
Beschut alleen door het bladerdak,
Omgeven door wiet en spuiten
Die ooit schoon geweest zijn,
Slapen…
Bleef alleen over het rillende riet
en in het weiland de jongen in de verte
die de zon blikkerend in zijn brandglas ving
wat daar gebeurde kan alleen per schilderij
Hoe het weiland opsteeg naar de wolken
graspollen zich vastzetten in het hemelgewelf
de jongen naar mica geurend, gehurkt
als slagschaduw in het maaiveld verdween.
---------…
Heerschap, illuster,
duister ook en
met regelmaat aan
publieke zaak gebonden,
staart wat meewarig
over graspollen
die in de wind
buigen.
Gras zowel
grijs als groen
en door een lichte zucht
van zwoelheid
aan het Spaanse temperament ontsnapt.…
In mijn gedachten spookt hij rond,
net als de herinnering
van wisselende seizoenen en hun
graspollen, dorre bladeren,
knispering van de witte deken.
Echter zij zijn vluchtig waar jij niet
kan vervliegen of wil vervliegen
wellicht, hou ik teveel vast aan wat was
of nooit is geweest.…
waarin we nu leven
Is het gros van de gemeenschap
Een kuddedier dat graast
Van het kale dorre gras
Slechts een enkeling verlaat de kudde
En vindt in een kleine hoek in het weiland
Een ongeschonden graspol die schittert in het zonlicht
Degenen die verkiezen om in de menigte te blijven
Krijgen niet de kans om een glimp op te vangen
Van de graspollen…
in het gras leg ik mijn oor te luister
daar waar jij nu huist
vingers grijpen in graspollen
om me dichter te voelen, dichter bij jou
ik draai me op me rug
wachtend, tot ik je hoor
zachtjes verhaal je
over hoe mooi het is
daar waar jij nu bent
ik knijp mijn ogen samen
en in de wolken verschijnt
jouw lieve glimlach, zorgeloos
je vertelt…
93
Bezig met laden