Alle inzendingen over groen blad

Dat het zonlicht zo voorzichtig Door de ijlheid straalt van 't lof, En het groene blad doorzichtig En veel edeler maakt van stof, Dat het windje in de twijgen Zo behoedzaam gaat te werk En aleen wat blaadjes zijgen Doet op 't pad en 't bloemenperk, Zonder 't wazig diep te raken Waar de groene schemer blauwt, Of de goudglans schuw…

Zich voedt met het ambrozijn, zonder ooit te zijn vergeten, waarvoor nazaten zich hadden ingesponnen, in het zoet van nectar, waarmee hij zich zal hoeden, als rups uit een cocon geboren op het groene blad, laat zich het loof goed smaken, Toch wordt vlinders nooit verweten, hun weldoeners te hebben gegeten, een bron van leven dat…

Hij laat ze zinken naar beneden, Wanneer der maar een windje speelt, Het groene tijdje is verleden, Dat sap en kracht had mee gedeeld. ô Wereld-boom! gij boom van allen, Wat hebt gij van 't beginsel af, Veel duizend blaad'ren laten vallen, Die al verrot zijn in het graf!…

Buiten vliegen witte wolken door het ruim en schijnt de zon op het groene blad.…

Totdat het gaaf te prijken stond: de wortels scheem'rend afgerond, het uitgesprongen groene blad scherp in zijn karteling gevat tegen de lichte achtergrond; de bloemkroon purper violet, de hokjes om het hart gebed en boven de geknikte steel de honingsporen, het juweel vijfvlakkig: kantig neergezet.…

Blad dwarrelt omlaag groen is veranderd in bruin eens dwarrel ik mee…

als ik één blad vangen kan in een herfststorm zoek ik dan naar groen of kleurt geluk bruin -of vliegt een wens -…

Naarmate de tijd voortschrijdt En ik nog vaker de ochtenden tel Dan wel dagen overwin op het licht Doorzie ik de beslagen schoonheid Van ieder elegant vrouwelijk wicht Ook al ziet men mij als oud vel Dat steeds dichter de aarde nadert Dan denk ik heimelijk doch opgelucht Wacht maar totdat de roest ook jullie betast En uw spannend vlees…

De bollenvelden spelen geen leentjebuur bij Mondriaan Het duin wordt groen en het strand kakelbont van de paviljoenen Met een trekker sleept hij schelpen uit zee - beulen hoeft niet meer Blad na blad sluiten de bomen buiten mijn vergezicht Kastanjetakken laten hun groene handjes wapperen Ze verteren opgeslagen krachten - takken…

ik ben een blad en dwarrel wat viel zomaar van de tak omdat mijn steeltje brak ik spruitte uit toen lente mij het groen liet zien ik voelde me zo pril zoals een maagd die wil de zomer kleurde mij in lange dagen zon het tere groen verdween ik draaide langzaam om bezag het avondrood en ruiselde gebeden in een afscheid van het heden…

Een regen zo dun dat het haast mist lijkt Vallend blad, dat nog even schommelend rust op de wind In zich het groen van lente en zomer de heldere kleuren van de herfst Het blad bedekt de hongerige aarde voor de vrieskoude komt en de witte sneeuw als watten katoen valt…

Hardnekkig trekken zij, beklemd, het klimop over hun dood blad omhoog dat groen en ongestorven in ranken naar beneden hangt.…

regen kleurt gras weer groener dan het was geeft geur en glans aan blad en bloem als een milde zegen van boven over gras zo mals zo groen…

dor ritselt dood blad beukenhaag verjongt zich groen winter vergeten een merel bouwt aan zijn nest jonkies zullen gauw komen…

In ‘t koude groen stond nog niet veel maar met hun kopjes boven ‘t blad verheven hebben als vreugdeboden van nieuw Leven sneeuwklokjes stil de LENTE neergeschreven.…

Gelijk als liefde gelijk de stilte gelijk het blad aan de boom mede het groen het mos gelijk dat alles leef ik gelijk dat alles probeer ik bedriegelijkheid te verbergen.…

groen spreekt het blad zijn verhaal van knop tot bloem in fraai rozet als eenling in het loof gezet ruisen zij als bladeren het refrein zijn blij om samen boom te zijn…

Kleine groene speerpunten steken boven de grond uit doorboren de lentelucht lange smalle bladen omringen vredig en zorgzaam die witte wiegende elfenmutsjes.…

Het gevallen blad vertelt ons het verhaal van Vergankelijkheid…

Hoe gaaf nog en hoe glad hoe knap het kleeft dat vochtig lindenblad…

De lijst is kaal de grondverf doet zijn taak zo zet ik alles klaar om in het voorjaar alles af te lakken waneer de vogels weer zingen tussen de takken zo groen als gras leven zoals het is was.…

Zij was een onbeschreven blad omdat niemand de moeite nam haar te lezen!…

bronnen van de wijsheden, omarmt het in eb en vloed, schede en de roede tegelijk, we zijn de barenden en de wedergeboorte in een hand, als de tong op zilte lippen een bijsmaak proeft van zelfbevruchting met onderscheid , verleidt door werelds vuur, ervaart als in de adem van het “zelf”, overwintert in de stilte van de tegenstand, als het blad…

mijn wachten laat een afdruk na in de aarde waarop ik sta het lichaam als een oude eik mijn benen wortels slank en rond na al die jaren ben ik hier vastgegroeid in deze grond en niemand lijkt te horen wat ik zeg er hangt een blad net voor mijn mond…

Ik neem afscheid van mijn leven het licht van zon en maan van de regen tikkend op mijn broos bestaan. Niet meer aarzelend in de wind nooit meer zwaaien naar een spelend kind. Ik hoef alleen nog maar te zijn kan slechts mijn wezen delen. Ik ben alleen met velen.…

Ze hingen, tot het groen verdween langzaam werden ze bruin en als je denkt: ze vallen een voor een dan is dat dus niet juist. Herfst heeft zijn intrede gedaan dat is duidelijk, oh ja je ziet de blaadjes vallen gaan tollend om hun as ook nog.…

de trap ben ik in 't midden opgegaan om je te zoeken zogenaamd je schilderijen te zien tussen de pilaren loop ik van zaal naar zaal langs witte wanden reliefs van het heden - je vloeren en deuren onzichtbaar wit lopen scheef van opgeslagen verleden. mijn handen voelen de bloemen tussen 't steen je ademende muren en ik zoek de…

Door tijd uit elkaar gescheurd, het verdriet dat met iedere seconde wegebt uit de niet zo eeuwige schreeuw om liefde.…

Doet het je nog wat? De dood van een onbekende? Doet het je nog wat? Oorlogen, aanslagen, al die ellende? Doet het je nog wat? Landen vol hongerige mensen, Die elke momenten betere tijden wensen. Doet het je nog wat? Nee? Is je hart al zo hard? Het is niet te hopen, Dat jij in deze wereld vol ellende gevoelloos door blijft lopen.…

Bij een trainingsopleidingscentrum Brachten nieuwe agenten een bezoek De meesten stonden fout geparkeerd Dat wordt tijd voor een intern onderzoek Volgens de politie Amsterdam Hoort de berm bij de weg, dus lariekoek! Dus dit advies voor de rekruten “Geef ze geen bonnen- maar een smoezenboek!” ------------------------------------------------…