Alle inzendingen over haar OR metaalreuk OR zaaier

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

net voordat ik mijn handen op de dageraad leg, dichtbij het zomerland waar woorden ademen in aanwaaiend licht en 't zachte zingen van wind zie ik je lach op vingertoppen glijden mateloos lief dat ik kan wonen in jou wanneer een zonnebloem pas geboren ontwaakt in mij *detailbeeld uit 'de zaaier…

Je wou rustige grond zijn klaar voor de zaaier maar niemand komt. Die stem ben je zelf je zingt een oud lied van vrede. Welke vrede. Je buigt het hoofd knielt eerlijke woorden fietst naar huis geen engel te zien.…

. – Haar metaalreuk, de eeuw’ge, slaat Omhoog: hoe kort kuste ik ‘t roodblonde glad? En de onverschill’ge, die geen eerbied had, De wind, die deed wat ‘k wilde, O, hoe ‘k hem haat! – Vaak door de wildernis van ‘t leven floot Met giet’lingklank, een Waldvög’lein, de dood ‘T vertrouwd motief: Kom mee!…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

We liggen in jouw bed, alweer is het verlangen sterker dan wij samen. Het zweet parelt in heet beamen de natheid naast ons naakt zijn neer. En weer is elke ruit beslagen, wentel ik mijzelf in de overdaad die met jouw lichaam samengaat in tijdloos wederzijds behagen. Dan stopt geheel en als bij toverslag heel de wereld, ook mijn hart,…

Het is zo vreemd dat juist datgene waarvan ik zoveel had verwacht mij zelden maar voldoening bracht alsof verwachten en verlangen te sterk geweest zijn te gespannen 't is altijd minder dan ik dacht heb ik dan steeds te veel verwacht? Nooit kan ik het volmaakte raken, en nooit de droom ten einde maken....…

Poëzie is altijd onvolledig, taal die nooit de waarheid vangt. De ziel geminimaliseerd tot woorden. De dunne koorden waaraan de dichter hangt.…

Het is de weg die tot mij spreekt, in monotonie van witgestreepte morse trekt hij banen in mijn hoofd als eigen stem door velden galmt. Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar missen de sleutel…

Ook God ging dood, gelijk een mens en heel zijn leven bleek een leugen. Niet zijns dan was de schepping eigen, maar hij niets dan een vroeger wens. Niets meer dan ooit door mens geschapen, een langzaam vergeten waanidee. En God ging dood, maar zeer tevree, want God had nog een laatste wapen. Hij liet de mensheid voor wat het was, angstig…

Het is de weg die tot mij spreekt, in monotonie van witgestreepte morse trekt hij banen in mijn hoofd als eigen stem door velden galmt. Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar hebben geen sleutel, en waarheid woont waar wij net waren.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

De minnaars dolen in de nieuwe wouden van de winterslaap en alle zaaiers, nu vermomd als jagers, doden. Met een weefsel van regen en moeheid heeft de stilte ons bekleed en onze lippen gericht naar het van koude biddend noorden.…

De minnaars dolen in de nieuwe wouden van de winterslaap en alle zaaiers, nu vermomd als jagers, doden. Met een weefsel van regen en moeheid heeft de stilte ons bekleed en onze lippen gericht naar het van koude biddend noorden.…

De tijd staat open, het hijgt aan weerszijden of avond en donker elkander omarmen, het slaapt dat het kraakt in de stokoude boomgaard, zwanger van wanvruchten galappels wormen in het huis het gemor van adem, van data dat de nachtschade hangt aan zijn leven dat de zaaier ontkiemt in zijn veldbed dat de groene woorden als kersen bederven bij…

deert niet Het water is hier nooit ver weg het verleden sijpelt over nooit bestane dijken De wind wordt oud weet geen richting meer te vinden zwenkt tussen west en kracht acht De zeilen zoeken waterwegen laveren door winderige gewesten van dwaallicht naar tegenlicht Binnenkort haalt de buitenman binnen wat niet wachten kan de zaaier…

was alleen besteed aan koeien die zeiden ‘boe’, doch nooit een innig woord door geiten werd hij vaak geringeloord geen nageslacht zou op zijn erf volgroeien hij kon het zware celibaat verfoeien de trage trekker leek in veen ontspoord maar zie, er meldde zich een kudde schonen die hunkerend zijn stoere stee bezocht en om de gunsten van de zaaier…

en bloei in de gouden glans van de zomer en streel de grond waarop het groeit de aarde voren dieper ik hoor hier alle wortels groeien maai me in de rijpheid van het graan ik aai de stoppels die blijven staan en bevries en verstil gedwongen door de ijzige winterring het rijp smelt in het ontluikend licht ik ben in de hand van de zaaier…

Mijn zaaier was zorgeloos vertrokken, met ongebonden handen, haren wuivend aan weerszijden van de akkers, strelend de goudgele aren, verwaait het stuifmeel van kleine rusteloze zielen tot waar de wereld reikt, en lijken te kiemen.…

Mijn herinneringen verzamel ik om me heen als een zaaier zijn oogst en verlaat deze oever naar die van een nieuw leven Ik sluit diegenen die ik liefheb en die mij beminnen binnen in mij en groet ze allen een laatste maal.…

Rustig-sterk stapt een zaaier, jong en blond, Helblauwe streep tegen grijs-glinst'rend zand: Beslist gebaar van zegenende hand Sprenkelt nevelend stofgoud op de grond.…

dieper dan diep kom nou maar dan jouw adem in het minnen en je handen op mijn lijf en je ogen in de mijne spraken meer dan alle woorden mijn vleugels die zich langzaam spreidden naar de letters uit je lippen - op de tonen van je ziel kom maar- zei je- kom maar jij vrouw -zo uit mijn dromen - voor wie ik in aanbidding kniel de zoete zaaiers…

een-twee samenspel verdwenen onze stijl van leven onze hemel werd de hel ik besef, het is de waarheid en ik weet: jouw tijd was om ons verleden: mooi, uitzinnig de toekomst was van edelsteen lenteachtig en waanzinnig de diamant sprong stuk, uiteen caleidoscoop van beelden waaiert in mijn hoofd als zomerwind ik ben de oogster, niet de zaaier…

Dat zijn de paarden en de ploegers, Dat zijn de zweters en de zwoegers, Dat zijn de zaaiers van het zaad - Dat is de daad! Wie graaft de glinsterende kolen, Wie schept het schitterende zout, Wie haalt uit diepe duistre holen Het gele glanzend zachte goud -?…

Eenmaal binnen werd het langzaam beter De jas ging uit, De Aardappeleters; nog donker en bruin Op naar Parijs, Zelfportret met strooien hoed: de kleur begint te komen Door naar Arles, De zaaier, de maaier: Zomer in optima forma Geel en Blauw, kleuren als de zon tegen een strakblauwe hemel, gevangen in zijn krachtige penseelstreken.…

Maar ànders dan het blinde kind, Want zie, ik vouw de handen, En dank de meester die mij mint, Zaaier der bloemenlanden.…