Alle inzendingen over hart OR samen

Dáarom verenigt hart en stem In Betlehem. kinderen. O kindje lief, o kindekijn! Komt gij hier ook ons broerke zijn? Ons moeder heeft ons reeds geleerd Dat men uw heil'ge naam vereert; Dat boven de heem'len uw glorie zweeft En de engel voor uw aanschijn beeft. Maar neen!…

Wanneer ge mij begraven zult, Als laatst vaarwel en laatste huld, Zal rouw noch traan mij troosten; Wel eenzaam mag mijn grafsteê zijn, Maar 'k wou in licht en zonneschijn Geplaatst zijn, 't oog naar 't Oosten. En bij de dicht begraasde zoom Men plante een schaduwrijke boom, En bloemen, bont van kleuren; Ik heb de bloemen steeds…

- Vol hopeloze smarte Zag zij der velden eerste groen; Zij drukte 't bleek gelaat aan moeders liefdrijk harte, En weende stil bij moeders zoen. Zij was zo schoon! - Zij liet het hoofdje zijgen, En kwaal en smarte, 't was vergaan. De dood aanzag de maagd en kuste in somber zwijgen Van 's kindes oog de laatste traan.…

'k Voel mijn hart onstuimig jagen; Ach! wat kost me uw afscheid duur. Tranen wellen in mijn ogen Bij het zingen van mijn lied; Denk aan mij in uw gebeden, Liefste, neen, vergeet mij niet.…

'k Ging dan verder, verder, 't hart benepen, En ik vroeg aan Godes blauwe hemel, Aan het water, aan de wind: ‘Zeg mij, hemel, waar 't geluk zijn woonst heeft? Water, wind, waar zingt 't geluk zijn liedje?’ 'k hoorde: ‘Waar men u bemint!’…

Ik heb zo lang alleen geworsteld en gestreden, En arm en onbekend zoo meen'ge hoon geleden In twijfel, wanhoop, ziel- en lichaamssmart; En als de moedloosheid mij 't hoofd en 't hart kwam drukken, Kwaamt ge ook mij 't folterend gedacht ontrukken, Verkwiktet mij de geest, verlichttet mij het hart.…

Er liep een dierken op mijn hand, Zo kleen, zo bitter kleen! Hoe was het daar wel aangeland? Waar wilde en mocht het heen! 't Liep onder, boven, hier en daar, En 't stropte dikwijls aan een haar, En 't weerde en 't woelde zich half dood; Dan riep het eindlijk in zijn nood: ‘Och God! och God! wat is de wereld, Wat is de wereld toch…

Ik koop kleren die zomer en winter passen bij zijn sjaal, de bonte waar mijn herinneringen niet uit te wassen zijn Ik heb hem geslagen omdat hij op mij ging lijken geëist dat ik alleen hem wou in onze driehoeksverhouding van aandacht, aanraking en liefde we hebben er over vergaderd punt voor punt in bed elke zenuwcel in mijn huid…

Van jou Van mij, Twee druppels: Één Ik rechts Jij links, Twee helften: Één Zonder jouw longen Adem ik niet Mijn hart Jouw hart, Twee zielen: Één Jouw borst Mijn hoofd, We slapen: Één Jij bent ik En ik ben jij Wij zijn samen Samen wij…

Je brak mijn hart Liet me achter verward Nooit meer iets van je zien of horen Voor goed uit mijn leven Uit het niets ben je daar weer Nu pas echt goed verward Twijfels aan je doel Wil terug in mijn leven Gaan we samen dit keer Kan niet denken helder, ben te verward Hou van je, zit in mijn hart Wil samen verder met je leven…

Mijn hart stil en koud, net zo eenzaam als jij, samen zijn wij één.…

Weken samen naar toegeleefd en veel aan gedacht Jij vlijt jouw hoofd op mijn schouder en ik zie dit wordt een lange nacht.…

Het hoe zal ons altijd helpen bedenken om weer samen te komen, samen te zijn en samen te blijven. Als onze harten hetzelfde verlangen, hetzelfde voelen en hetzelfde doel nastreven, dan kan zelfs de dood ons niet echt bij elkaar vandaan houden.…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

Onze harten stromen samen als we op een bankje zitten en naar het mooie uitzicht kijken. De zonnige avondstilte van de zee en het strand laat de muziek van de liefde klinken. En witte wolkjes aan de hemel glimlachen ons aanmoedigend toe. Onze harten stromen samen en kussen alles wat leven is.…

Ik dacht maar heel even aan jou en de kou van al die jaren die ik in mij zou bewaren sprong open in mijn hart. Als ijsbloemen op de ramen kwamen herinneringen samen. Ik heb een traantje geplengd, het is, als was het in het droge zand, samen met alles van toen verzengd.…

twee mensen ontmoeten elkaar de vonk slaat over twee individuen met eigen verleden groeien naar elkaar twee harten smelten samen vurige liefde twee levens worden een voor altijd samen…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Twee zielen twee gedachten maar beide hetzelfde doel delen veel samen en vooral veel gevoel Twee harten smolten en werden samen één blijf altijd bij me en laat me niet alleen Twee levens werden één samen delen voor altijd Dit is hoe het bedoeld is ik wil je nooit meer kwijt…

Scherpe messtekende pijn Vlijmen het bloedende hart Nooit zou onze liefde doodgaan Samen was het volmaakt Niemand kon ons uit elkaar halen.. Deze liefde gaf ons lentebloemen Warme harten klopten in passie Samen mochten we liefhebben Nooit zou onze liefde doodgaan Dat fluisterden we onszelf in..…

samen open maken open wat zo lang verborgen was maken wat de tijd vergeten had vingers voelen zacht aan achterkanten van mijn hart gesloten zijn de kamers boezems koesteren zij het aanleggen in gretigheid ging aan mij voorbij samen sluiten wat geopend is fragmenteren van gedachten ik kan niet langer wachten samen…

Dit is geluk: Dit is de vreugde die langer duurt Dan de eigen dag, dan overnacht; De vreugde die groeit in dromen onbedacht En, voor de zon de witte morgen vuurt, Om roereloze slaper wacht In al der aardedingen donkere pracht; Dit is de vreugde die zich niet meer bezint: O onverwonderd wonder, heilige macht Van 't dagelijks herboren kind…

Getij van Westerstorm en stille wolkendagen, Van zondoorvloeide nevel, mistvergulde dauw, - Alleen de blijdschap van een god kan lachend dragen De zijden weelde van uw weemoeds kleurge rouw. Geen mens doorproeft zo zoet als de eerste rode kersen Der lenten in wier eeuwigheid hij had geloofd, De rijpe wijn die gist in uwe volle persen, De koele…

Het hart waarin te veel smart pompte, kolkte, raasde, oversloeg... het is nog immer één groot raadsel in de beleving van deze dichteres! Het is wennen, altijd leren kennen wat de gevoelens nou werkelijk willen herkennen.…

Pijn kan vaak helend werken, slechts amper te bemerken Verwerking hoeft al is het zo beenhard. Wat zo fel opgekropt heb is van geduurende jaren Kan ik alleen laten varen. Niet sofort er de brui aan te geven, zou erg dom zijn. Jullie halen me steeds weer boven water, theater? Denk ik niet... ik kan steeds een verstandje meer gebruiken, mee…

Van God hadden ze nog nooit gehoord En toch beleden zij hun eigen religie In het diepst verstopt, In het hart van hun bos Kwamen zij heimelijk samen Om hen die zij als goden zagen Te eren met woorden en gebruiken En samen volk te zijn In het hart van de natuur, Hun eigen bos, parel van Schepping, beschenen door Het nachtelijk schijnsel…

ik zie wat ik wilde zien de eeuwige flonkerende diamant die zich vormde in ruwe eeuwen ieder facet de geslepen glans geen verkrampende duisternis meer alleen lichtdruppels op mijn stenen bloesemwoorden waaien in najaarswind oneindige zonneschijn op lijnen geen vogel vlucht meer niet de geijkte paden de schaduw leeft niet in de nacht…

Niets gebeurt in het wachten dat de kou mij laat vergeten als ik niet meer weet waarom ik in druppels steeds mezelf zie verdwijnen.…

Wil je heel je leven Lopen in het warme licht Samen met je vriendje Als in een mooi gedicht Je nooit meer echt vervelen Verliefd zijn ieder jaar Grijs met mij gaan worden Haar na haar…