Alle inzendingen over hartstocht OR transpiratie

Graag aan je lippen gerust om de woorden te vormen die je sprak Aan de borst gelegen om gevoed te worden tot de tepels gingen bloeden In de warmte van je blonde haren van rijkdom en goud gedroomd tot jij verlangen werd een valkuil voor een bloedend hart onze voorhoofden tegen elkaar lippen onbereikbaar ver Alsof we hart en ziel konden…

jouw ogen vol vuur slaan vlammen in mijn bodem brandend de liefde…

lente viert hoogtij opborrelende driften lokroep van natuur…

in een stille stille ruimte diep in de gedachte voelt het anders aan waarom is het tweeluikig bij het voelen van emoties en het uitdrukkend zeggen hoe kunnen gedachte en emoties zo complex en toch zo verscheiden zijn zo hartstochtelijk blijven zoeken naar de juiste wegen is de kruising tot emotie en gedachte, want passie en verlanging…

hartstocht... armen om elkaar heen geslagen de dagen niet meer alleen te zijn elkaar te mogen zien, inmens, zo klein lichamen samensmeltend, in elkaar. Samen dansend, iedere wals op muziek ieder opeenvolgend nummer, nummeriek.…

laat mij van ons tweetjes dromen Voel hoe ik tegen jouw borst aan vlij laat mij het bloed onstuimig stromen Neem mij in je armen, verlangde zij en laat mij ‘t diepst in je ziel komen Knijp mij maar zachtjes bij mijn dij; laat onze sappen maar ineen stromen Neem mij in je armen, verlangde zij laat mij toch door die liefde stromen Zie hoe hartstochtelijk…

waar hart en oog en streling samenkomen vergrijpen vurige tongen zich aan smeulend vuur de tweekamp tussen hunkering en waan stuwt hartstocht op tot vruchtbaar samenspel, de rede groet de geest kan niet weerstaan het fel begeren, uitzinnig kraait de rode haan in driftig bloed het willig vlees als brandend braambos, wie buigt er voor…

Neem maar het sprei voor twee ik slaap vannacht alweer bij jou Heerlijk zo samen in de bedstee bij het meisje van wie ik zo hou Kies toch je mooiste pyjama uit ik wil jou het verleidelijkst zien Je liefkozen over je zachte huid jou nemen, wel een keer of tien Draai maar onze lamp tot zacht zodat ik je in de schemering zie In ’t maanlicht…

jij, mijn muze ziet mij niet voel je wel; mijn schepping in het verschiet mooi, zo mooi waarover ik vertel of droom in het gras drijven op jouw wolk zuchten, zij aan zij wij zijn een samen zijn we te leen altijd toeven in mei de woorden gemeen je gaat ver de morgen vooruit dat hoort ook zo ik verlang naar je mijn kunstige bruid…

Bevlogen tranen voelen in een regenbui als een warme douche.…

Hartje winter, we waren op elkaar lagen vaak dubbel enkel en alleen over de twijfelaar die bodemloos een latrelatie in de weg stond was het ik of jij of jij en ik we hadden in een gat kunnen vallen ons verbonden voelen met dons op dons een warm nest vol kippenvel maar we zijn geen rendieren dus gaf ik jou een springveer je kwam er…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

buiten heb ik alles al gezien op mijn bureau staan lege koffiekoppen een paperclip is nu niet langer krom ik sla het lege blaadje maar weer om een luide geeuw is nauwelijks te stoppen een werkdag van een dienaar van de natie is zwaar door het ontbreken van de plichten gelukkig heb ik tijd voor mijn gedichten en vloeit er dus voldoende transpiratie…

een roeibootje met een oude man met gekromde rug aan de riemen rook kringelt uit zijn brandende pijp vermengt zich met de witte nevel tot een denkbaar geurend aroma van tabak, transpiratie en damp zomaar een oud plaatje uit het dagboek van mijn moeder een man in een bootje op het water zo gewoon, zo van vroeger, zo’n gezellig beeld uit…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

~~~ ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven zonder zich masculien te bezinnen ze heeft met hartstocht het minnen geleerd aan haar boezemvriendinnen en leidt nu een goddelijk liefdesleven ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven ~~~…

spelen op de man wilde zij, hartstochtelijk, het kwam er niet van dat was geen wonder, want de missionaris hield haar eronder…

onderhuids verlangen dreef ons beiden tot bijna waanzin hartstocht streelde warme handen zweetpareltjes over blote huid adem mijn adem kus me , til me tot over jouw regenboog voel mijn hart bonzen tegen jouw behaarde borst laten we dansen in de liefdespassie stil mijn honger ik ook van jou…

Als een sneeuwvlok in de lente stilt het frisse van de wind de hete adem in de nek van de vuurzee van hartstochtelijke gevoelens transpiratiedruppels vloeien langs huid en haar zij wil hem hij wil haar beminnen…

tussen blauw en wit groeit hartstocht in een sidderen van verlangen gehuld in koele lakens bloeien blossen op haar warme wangen ze is terug ze mag er weer zijn handen voelen een appel aangereikt ze happen beiden gulzig wanen zich opnieuw in het paradijs…

zij vroeg hem aarzelend om haar gedicht te lezen hij las haar woorden tastte naar de bron verloor zich in haar ogen en haar mond, haar huid ontdekte zelfs verdriet driftig dronk hij van haar lippen liet hij haar woorden zwijgen in zijn stille stem haar zucht verdwijnen in de zijne de hartstocht vluchtte weg haar uitgelezen woorden…

laat ik me door je leiden meanderend door stegen van oud bladeren de rode beuken toekomst langs feeërieke zoete geuren van heliotroop en lonicera betoverend als de vrouwelijke kracht van levenslust in vurige zomerbries belopen we vastklampend de zachte stralen van avondrood en laten ons in innig verbond de hartstocht…

liefdesvonken zachte bijtjes pareltjes op warme huid lichtjes als vuurvliegjes in donkere ogen lokende wimpers lang glimpgewijs strelende vingers volgen in nachtelijke uurtjes donker waar hartstocht vurig brandt liefdeshonger dorstig op melkwitte huid een licht dat schijnt op zachte blossen van allereerste schaamte in warm…

Ik ben daarom blij dat mijn hartstocht voor jou van blijheid alsmaar blijft zingen.…

jouw hongerige ogen raken welvingen beroeren plooien zij heuvelen en dalen in jouw ogen zal ik meegaan van eb naar vloed en omgekeerd elke beweging zal ik volgen samenvallen met al wat er is aanzwellen zal ik met jou tot bliksem en vuur hartstochtelijk zal de nacht zijn huid na huid wegrukken huid - na huid - na huid tot enkel…

Wanneer gaf jij mij de laatste keer je hartstocht? Wanneer, wanneer was dat ook al weer? Wanneer in al die jaren heb je het mij gezegd en in zachte woorden voor me neergelegd, dat ik de mooiste van de hele wereld was, dat ik jou paste als een warme winterjas? Wanneer, wanneer was dat ook al weer?…

Er zijn geen wegen, wandelaar, al wandelend – onstaan de wegen.…