Alle inzendingen over heimwee OR herinnering

Heimwee naar de jeugd? De tijdgeest schrijft momenten Die niet weer komen; Doch tijd polijst heimwee tot Zachte weemoed die beklijft…

De dag schuift langzaam voort zo tussen licht en donker met herinneringen geprangd tussen de zorgen en de vreugden, de herkenning en het heimwee. Langzaam komt het duister maar mijn hart is nog niet tot rust gekomen, de vrede nog niet gevonden, het verlangen niet gestild.…

Jouw menselijke ziel in versteende emoties innerlijk bezworen, samengekomen tijdloos in herinneringen beschreven in brieven als in boeken vergeten voor nazaten achter horizon en ochtendlente naast het sterfbed van verlangen in een oeverloos denken zonder heimwee of dromen vergezeld door witte rozen jouw laatste reis naar doodse stilte…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

verleidt toch zal ik fluitend mijn oude luit uit de vingers van de wilg plukken en zingen -bij het vrolijk openklaren van snarenspel- een goddelijk lied vol herinneringen nu klokken kleppen door heuvels van heimwee en wind van verlangen de hemel vangt de bergen van Salem hun vrede uitschudden zoals een vrouw die gewassen lakens…

Het lijkt het meest op heimwee en heimwee doet zo'n pijn.…

Die oeverloos tot Cheshire cat vervalt Van zeverende lippen Waarop het met pokerface gesproken sjibbolet Door doodgemoedereerd hanteren van een zin Die wederhelft haar droog de mond in zet Het steevast "stop er een jippel in" Gnuivend van pret O "Vrije Heerlijkheid" die mij weer ontvoert Naar drassige duinpannen en het Oerd Zie mijn herinnering…

de ‘heimwee’ naar iets dat niet meer bestaat Sfeer van weleer verdwijnt omdat onze wereld verandert en tenslotte de heimwee eindigt in weemoed waarmee te leven is…

met koper en bazuin spelend mijn compositie een symfonie van heimwee…

Ik woonde niet eens aan een rivier toch staar ik weer in de verte naar niets, naar het water dat ook niet kiezen kan waar het terechtkomt over welke giftige gronden en stekelige verwachtingen verdund, bevroren of aangevreten door duizend kilometer zon Aan mijn schouders groeien zwarte vleugels van heimwee maar ik weet me gedekt door…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

ik wil geluidloos gedag zeggen want jouw woorden hebben betekenis die je alleen in stilte kunt begrijpen begrip moet dikwijls verder rijpen ik wil in stilte afscheid nemen want ik lees nog altijd jouw gedichten alsof ik jouw oude stem kan horen tussen alle vervreemdende gezichten onhoorbaar maak ik nieuwe herinneringen zonder heimwee, want…

Jij hebt heimwee. Heimwee naar de wolf die jij ooit was. Ik heb heimwee. Naar de aap die ik eens was. Laten we samen gaan jagen. Even weg uit jouw hondenleven. Even weg uit mijn mensenleven. Jagen, jij en ik.…

en die er met heimwee aan dacht hoe het vroeger was en die nu is omgekomen…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

toen zijn kersenboom bloeide ging hij weg van huis hij reisde vele, vele jaren was overal geweest hij zag kersenbomen bloeien een prachtig, maar ook droevig feest want elk jaar had hij heimwee heimwee naar zijn kersenbloesem thuis…

Wat een heimwee; Naar toen; Hoe jong ik was; Lekker keten in de klas. Nu is alles zo gewoon; Niets is nieuw Alles is zo duur; De maatschappij guur; Het is ook zo snel gegaan; De jaren vlogen voorbij; Hoe jong jij was; Het mooiste meisje van de klas; Wat een heimwee; Naar vroeger…

verlangen naar toen ik wil het nu loslaten mijn heimwee is moe…

Voor het eerst alleen van huis weg voelt zij zich raar niet te verklaren en vlucht verloren naar het verlaten strand Tranen vallen als regendruppels, door natte wimpers kijkt ze wazig naar de stoeiende zee Dansende golven dagen haar uit hun zwierig spel met hen te spelen De verre einder en het watergeruis verzachten de pijn van…

je alles warme handen op mijn rug scherpe nageltjes die herinneringen achterlaten bekende adem een bevriezende muur ik kan je niet aanraken ik voel je niet ik zie je niet ik weet alleen dat je van me houdt een stem ze klinkt zo dichtbij als is ze mijlen ver een gevoel, een emotie, een..…

Niemandsland tussen twee werelden. Wonend in het wit tussen de woorden. Ongedachte, onvertaalde leegte, Ruimte biedend aan wat bijna is. Aan nog niet gevoeld gemis. Aan het nog onbestemde.…

Er is geen mug meer die wil zoemen als vroeger toen ik veilig lag in dat ver bed en ik de kamer gevuld met droom en sprookjes zag. Er is geen troost meer om te wiegen, geen woorden die men liefde heet, geen vleugelen om heen te vliegen naar oorden die men veilig weet. Wel zijn er duizend kleine zorgen waarin ik langzaam ben vergaan. Ach…

'k Heb heimwee naar de tijd dat alles simpel was zo zonder zorgen, zo gewoon zo zonder uiterlijk vertoon en al die bladzijden nog schoon waar is die tijd gebleven? Wie heeft mijn prentenboek verscheurd wat is er toch met mij gebeurd waar zijn al mijn dromen, bontgekleurd de plaatjes uit mijn leven?…

Er is geen mug meer die nog wil zoemen als vroeger toen ik veilig lag in mijn ver bed en ik de kamer gevuld met droom en sprookjes zag. Er is geen troost meer om mij te wiegen, geen woorden die men liefde heet, geen vleugelen om heen te vliegen naar oorden die men veilig weet. Wel zijn er duizend kleine zorgen waarin ik langzaam ben vergaan…

Hoe Nieuwpoort ver kan zijn als een veldslag in 1600 Eenzaam en koud in een winterstorm met hagel en harde wind, het staketsel in zee, een gevaarlijke, verboden plek Herlees je nu onze gesprekken proef je een traan, voel je een lach mijn aanraking op jouw gezicht Door de wind tranen mijn ogen door de koude in de buitenlucht Straks…

Moeder, toen 'k lang geleden nog "uw jongen", Uw blijde eersteling was en pas geboren, Had ik u eens, voor één dag, verloren - En 't eerste leed was aan mijn hals gesprongen. Toen, weer terug, heb ik mijn hoofd gedrongen Aan uw warm hart, gefluisterd aan uw oren, Om weer uw zoete moederwoord te horen - Toen hebt gij mij zachtjes in slaap…

alle bergen van de aarde beklimmen, waar ik kan stilstaan bij het bewegen van de zon Ik wil de wereld warm gaan bezingen, waar de lucht roze is en de wolken lichtpaars Ik wil me met de zeeën omringen, waar de horizon een lijn is tussen rust en vree Ik wil mijn dagdromen niet verdringen, waar tranen zich mengen met een blauwe heimwee…

Ik moest zo nodig weer eens op vakantie. Dus ik kocht een reisgids met een kaart. Daarop heb ik me danig blind gestaard. Het valt me tegen wat ik in dit land zie. Ik was veel liever thuisgebleven, want De kaart is stukker mooier dan dit land.…

Ik voel mij als een kindje, Dat 's zomers buiten logeert, En alles heeft, wat haar hartje, Haar kinderhart begeert. De lieve, rijke gastvrouw Geeft uit haar overvloed Het kindje daaglijks bloemen En vruchten, rijp en zoet. Ze geeft haar kostbaar speelgoed, Daar speelt het kindje mee, Vertelt haar mooie sprookjes Van…