Alle inzendingen over herboren OR ruimte OR geheim

geheim is van LHTBIQ-ers die gaan qua warmte en lichamelijkheid tot het gaatje ze hebben een factoor van 1000 en 1 nacht voor ook overdag of een warm tussendoortje…

Laat dan het trage, het harde maar gaan en wil als herboren in 't leven weer staan.…

Ik ben door muren heen gelopen en over vele bergen heen gegaan, ik heb aan afstanden gebouwd en opnieuw weer afgebroken tot ik mezelf uiteindelijk heb verstaan Ik sta nu als gelijk aan de lentezon waarvan ijs al smeltend heeft verloren en trouw is mijn warmte om te delen, ik heb mezelf gezien en aangeraakt, onbeschreven ben ik nu, als herboren…

Als alles mij teveel is Verdwaald in mijn bestaan Uitzichtloos mijn deel is Te moe om door te gaan Verlangend naar wat stilte Liggend op mijn bed Gezicht verstopt in dekens Mijn masker afgezet Gehuld in stof en warmte Ontnomen van mijn last Vergeten door de wereld Rust ik en slaap dan vast Als ik daarna ontwaak Herboren en vitaal Me…

Gevallen, bijna haar vleugels verloren, maar ze richt zich op, voelt zich als herboren. Trots, dat ze het heeft gemaakt, ze heeft alles nog, is niets kwijtgeraakt. Minachtend, op het punt om weg te gaan, want ja, zij kan echt, op eigen vleugels staan.…

ik vul de kuip tot aan de rand schuif schoorvoetend in het hete water zoek in mijn hoofd het laatste woord van een moeizaam gedicht laat mijn gedachten stilaan varen, dobber en drijf weer als een golvend schip geniet van het pure moment waarin het spelend kind met rust wordt gelaten…

Ik blubber en bloed en zuig aan het leven de tijd is me nu voortaan om het even zo was ik voorbij, afgeschreven, verloren zo ben ik door liefde van jou herboren…

Geboren in de hel maar het leven is vluchtig opgaan in het licht water stroomt snel weg weg van alles het vriest daar in de hel het water stroomt te snel snelweg wielen rijden de kar voortgetrokken door 6 zwarte paarden en die witte slaaf van dit bestaan ier hugenoot of een schipbreukeling bataviaan uit uit het oude Java door de ring…

haar schoenen stout ze trekt ze aan loopt doelbewust onverschrokken alles wat op haar pad komt tegemoet…

Mijn tenen staken over de rand Van een vervallen houten brug Regen druppels vielen uit de hemel En verdwenen in de rivier onder mijn voeten Naakt had ik twee uur geleden Het huis verlaten Om hier op verschimmeld hout naar een boos kolkende rivier te kunnen kijken Maar ik ben niet voor niets gekomen Ik sluit mijn ogen en spring Zonder…

Doch telkens bij het ochtendgloren mogen we voelen, mogen we bekoren en wakker worden uit het donker naar het licht, weer in de cirkel worden herboren nooit wetend wanneer het einde in zicht, de kadans van tijd en dood die dit spel nog nooit hebben verloren.…

terug herboren zalig jouw genot te proeven nogmaals.... jouw geur blijft hangen laat ze niet vervliegen die streling... och liefste doe verder!…

ik in jouw leven leef er is geen schaduw de duisternis is verdwenen het ongelukkig zijn is uit mijn lichaam verdwenen ik volg de weg die voor ons bestemd is om tot een hogere niveau te komen het verleden vaart weg zoals de dood in de nacht leven is elke dag een nieuwe start de lucht is weer schitterend blauw ik ben herboren…

(tanka) Alles om je heen willen vorsen en kennen; trachten te zien door ogen van een zuigeling: nieuwe wereld ontdekken!…

Reactionair en productief tot de grenzen van de dood verdwijnen, verlost van ouderdom en angst, mensen herboren in vervoering.…

laat mij vandaag opnieuw geboren worden met een frisse kijk de wereld aanschouwen zonder geschiedenis noch schuld hebben aan kleur ik ieder blad maagdelijk wit zodat zinvolle woorden hun zwang kunnen vinden en de waarheid eindelijk mag zijn…

Kom, pak mijn hand dan trek ik je uit het moeras zie je aarzeling begrijpelijk omdat ik er zo lang niet voor je was door zwakte ontzield kon ik de druk van buiten niet weerstaan maar ik ben terug je Verdwenen Zelf ik til je op houd je stevig vast laat je nooit meer gaan…

Dromen worden mij ontnomen, daarvoor zijn illusies in de plaats gekomen: “Hallucinaties van zielsreïncarnaties" Een ceremonie in perfecte harmonie Engelen in afwachting van hun ontkrachting ontdoen zich van hun vleugelen en beteugelen Herboren met gezang, zijn ze niet langer in bedwang.…

Met opgetrokken knieën en de kin op de borst, ben ik ingekapseld in moeders nest. Knus tussen de kussens gewikkeld in de troostende lakens, die dienen als baarmoeders armen. Doof voor de buitenwereld, vind ik de rust in dat soort isolement. En dan denk ik: dit alles is eigenlijk niets meer dan niets en ik argwaan de dood, dus scheur ik de…

Zoek geen speld in de hooiberg als je pijn hebt in je donder maar ga naar de fysiotherapeut die drukt en drilt als een boor en zet ‘n naald op de pijnlijke plek prikt je niet lekker maar niet lek laat die plek wel lekker sudderen als oma’s draadjesvlees in de pan je wordt losgemaakt, vrijgemaakt van ongemak, pijn, ‘t voelt als herboren zijn…

ruimt de angstcomplexen op en ze vraagt of ik me goed voel en zegt dat ik mag voelen en ik straal Brechtje weet niet beter een slot heb ik verwisseld waarachter een lege ruimte mijn stille verliefdheid voor haar geheim houdt…

onze woorden lagen op gevoelsafstand van elkaar in centimeters dichtend de rusteloze ruimte die er nog was voordat ze elkaar aarzelend zochten zo nu en dan als lettergrepen elkaar aanvulden schoot er een vonk door de geheime stilte ik kon de ogen zien achter de stem de glimlach achter het luisteren…

zij hebben allen hun geheim bewaard en spreken toch uitbundig over het nieuwe dat te gebeuren staat dan volgt het geduldig wachten en intussen trachten ruimte te reserveren voor het onverwachte wat de natuur ons aan schoonheid openbaart *…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

hardvochtig terminaal beloert mijn hartslag het verstandshuwelijk tussen vluchten en vergaan de kwal van het toeval bepaalt mijn laatste ogenblik terwijl de zwaluw hoog vliegt en laag o groot geheim je ontneemt me de adem terwijl ik zing…

Ik wandel met je hand in hand door het herboren lenteland de kleuren van de bladeren aan de bomen zijn als die van je ogen zachtgroen de kleur van je huid is lichtbruin als van de oude herfstbladeren alles straalt in de zonneschijn ik wandel met je hand in hand in het herboren lenteland.…

In deze chaos overweeg ik met de dag Als een herboren besluit Bij het korte eind van gaan Omwikkeld er wat Een toestand van begaan Een pakketje als sneeuw voor de zon Een tracébesluit Dat zich ontsluit Omsloten met een strik Is in deze afsluiting van het jaar 2010 begonnen Met veel schik Ruimt het zo lekker op En is de wens ver ten top…

Gesluierde geheimen zweven in het fluorescerende licht. Verwonderd blijf ik steken in de diepte van een ster waar ruimte meer betekenissen heeft.…

Het is het geheim van de hemel. Zo hoog komen de mussen niet, waar de zwaluwen buitelen, tuimelen door de geweldige ruimte. --------------------- uit: 'Omwegen', 2001.…

Achter geheime heelalnevels waar de lens van de machtigste sterrenkijker zich vragend _ onwetend naar richt ziet Gods oog genoeglijk rond in de kleine vertrouwde ruimte Zijn handen verzorgen met nauwkeurige liefde de mateloze nietigheid onder het beste vergrootglas Hij die 't oneindige bestiert eert het leven binnen kruimels.…