de kleur van je ogen
't dwarrelendblad
de blos
op mijn wangen
stormachtig de wind
vurig
je hart
op klaarlichte dag
was daar
ons
ontmoeten
jouw schaduw
raakte
de mijne
ik kuste die van jou
hoor je het ruisen
tussen
guirlandes
van wolkenpracht
de fluistering
van
onze
herfstmelodie…
Wat dwarrelend blad
dat door de wind wordt
gedragen samen met het
geluid van tjilpende vogels
tussen de bomen in het
bos waar het klinkt als
het zachte zingen van
een mooie herfstmelodie.…
nog slaan
de kerkklokken
van het verre
klooster warme
slagen langs
een van hitte
trillende horizon
door het
groengele
gewas kapt
de herfstmelodie
zijn kleuren in
het aroma van
volle slagen
die de bundels
langs zijn pad
lijnrecht formeren
verder verschrikken
vogels vliegen op
uit hun verborgen
schaduwplek
op weg naar
verbondenheid…
227
Bezig met laden