Alle inzendingen over herhalen OR monster OR stilte

Mijn tranen kleuren zwart duisternis overspoelt mijn gemoed het verdriet zoekt zijn baan vanuit mijn hart ik laat het maar gaan dit monster is toch niet te verslaan.…

Realiteit en verbeelding mengt zich tot een wazige drab waaruit het monster kwam. Ik ben bang.. Niet voor het monster nee dat niet. Ik ben bang voor mezelf en hoever ik dit laat komen....…

Ik ben en ik was het monster van de Beetserplas in een roestend autowrak heb ik mijn onderdak op de bodem in het slijk kronkel ik en kijk naar die waterpartij groenblauw doorschijnend boven mij Het recreatiestrand -ala zwemmers kom ik niet te na vrees niet dat ik met mijn bek je vastgrijp en de diepte in trek mijn kop boven water verschijnt…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

ooit zal ik je helemaal vergeten na een onbewust bevel om stilte het dichtslibben van geheugen en dan niets meer kunnen weten dus laat me nu genieten van je zweefvlucht in mijn hoofd je naam je woorden warm herhalen ik wil vonkjes voelen als de herinnering is gedoofd…

dit verleden is herleesbaar, van omkeerbare waarde met kalmte die moeiteloos handhaaft, het kabaal dat tot stilte maant, de netten die zijn binnengehaald zonder de vlakte van het water te verstoren, in kringen die vluchten voor de steen, hopeloos voor herhaling vatbaar…

de stilte om me heen zit vol geluiden die mij geruisloos naar ervaren leiden nooit ben ik alleen in mijn omgeving waar groeien het ongehoorde reiken naar de hemel is zwaartekracht mij zonder decibellen aan de aarde plakt zonnestralen hun bombardementen zonder herrie steeds herhalen de echte stilte treedt pas in als…

Er goort een gordijn voor het verleden rafelt mijn herinnering stuk een laatste lief sloeg de deur verdovend dicht schrikbeeld uit vergeelde krant bed hinkend op drie poten slaat terug in oude stand bereidt om weer een nacht mijn lief te dragen robuust stammend uit de tijd van grootvaders escapades streel ik het voeteneind klaart in mij…

Levend stof gedrenkt in tranen vindt een weg in de bedding van ongewijde grond, de houdbaarheid datum in het denken tot de daden leken ongegrond, het laat zich voeden tot een nieuw gewas, een resistent ander ras wat zelfs gedijt in een stinkend moeras, waarin zelfs de antwoorden zich niet durven te wagen, valt terug bij herhaling…

tweemaal daags met water innemen opstaan na te hebben geslapen haast ontlenen aan daglicht loodrecht tegen wolken leunen de vraag herhalen eenmalig de klok terugdraaien rust en vrede terugstoppen in de ziel everzwijnen in het oerbos een stelligheid in het ongewisse en voorgoed hetzelfde moment samenvallend met gelijkenis wederom, telkens…

Door herhaling Herhaling van het leed met verfraaide beelden of gepolijste zinnen Door herhaling Door herhaling Mijn gedicht verkoopt zichzelf Door herhaling Daar wordt het fraaier van Net als reclame neem ik je in de maling door herhaling van het leed Zomaar een vrouw die zegt dat het haar speet?…

Het hiaat in de communicatie blijft zich moedeloos herhalen in deze woordloze gebaren in broze kalmte broeit stilte op nieuwe geheimzinnigheid om open deuren te sluiten nieuwe wegen te vinden er groeit een pril verlangen door diepe rust gevonden om de stilte te verfraaien uit eigenzinnige bron nieuwe sereniteit in de nacht.…

ik heb stilte hart gegeven voor dagen en weken een veilige schuilplaats tegen woorden die zich steeds herhalen in torenhoog stapelen zonder uitzicht te geven op een nieuw perspectief uiteen vallen om weer stof te kunnen geven voor hun eigen replica’s een plaats waar letters hun nieuwe fundamenten gaan leggen die in begrijpen…

nu vrijt het rokje met het zand van hier tot aan de strandzoom trok de branding aan je sokken als dit al kietelt is het ruw en ongekamd (de uitgeklede, meest radicale versie van een buitenland) de einder stroomschok de einder stroomschok de stilte hardrock aan gene zijde de zelfkant je bleef het herhalen: ongeneeslijk (dit ook) en more de…

ik heb jouw laatste dagen geteld op de vingers van mijn hand wij wisten wat zou komen verdriet groeide met het uur jouw stilte werd verstikkend en op den duur vulde mijn stem de kamer met het herhalen van jouw naam…

Het monster dat zich in mij heeft genesteld mijn liefde voor jou langzaam ontmantelt kan en wil ik niet in de ogen kijken Ik was even in de ijskast gezet Spijt is zinloos echt warm wordt het niet meer Ik zal het monster niet bevechten…

Monsters met vlijmscherpe tanden en grijpgrage klauwen wonen in kasten en onder mijn bed. Zodra de schemer en stilte valt in huis, gaan ze op jacht naar sappig meisjesvlees. Verstijfd onder mijn deken luister ik ze dichterbij, tot hun hete adem op mijn gezicht, mijn longen vult.…

Ik hoop dat ik weldra vergeten ga Dat het langzaam vergaat, vervalt Verliest in omvang, vergeelt, verstilt Hoe ik 't alweer heb verknald Verknald heb je het! Gilt steeds mijn geweten Net als al die andere keren! Wil je dat alweer vergeten?! Ik schud nee, het geweten blijft Vergeten is ook dit keer een woord Ik heb dezelfde zinnen gesproken…

Nog maar net begonnen en nu alweer voorbij Dan denk ik: dit is déja vu Ligt dat nou echt aan mij Verwachtingen en dromen lijken even heel dichtbij Dan voel ik me fantastisch Gebonden en toch vrij Maar dan ineens die afstand De hartstocht is bekoeld Herhaling van een slechte film die niet zo is bedoeld Ik voel het afscheid naderen…

Ik herhaal je zonder begin of einde herhaal ik jouw lichaam De dag kent een smalle schaduw en de nacht gele kruisen het landschap is onaanzienlijk en het mensdom een rij kaarsen terwijl ik jou herhaal met mijn borsten die de holtes van jouw handen imiteren --------------------------------- uit: 'Ik herhaal je', 2000.…

Het regent maar de merels zingen ik fiets mijn zorgen weer naar huis dit zijn de nadagen van 'thuis' zij zegt aldoor dezelfde dingen al zou ik 't nét zo vaak herhalen geen papegaai snapt nachtegalen…

Van de kijkers kregen zij het hoogste cijfer, Deze sterren van toen, Mies en Willem Duijs, zij brachten een lach en een traan op de buis. Men noemt nu naar hen een allee en een vijver. Wat is er weggelegd voor de kijkers van nu? Helaas, het Herhalingspad, de rue déjà-vue (In het Mediapark te Hilversum krijgt Mies Bouman een allee,Willem Duys…

Kon ik m'n leven nog eens over doen, dan zou ik nooit meer iets verkeerd beslissen en op het veld geen grote kansen missen, dan werd ik op m'n sloffen kampioen! Dus Frank, als ik er over mag beginnen: schiet nou die bal van Rensenbrink eens binnen!…

Vergoten tranen Druppelen langzaam terug Vallen, keer op keer…

Het kind naast jou, de hand aan de rand van jouw canvas rok. Jullie keken hoe de schemering zich het eerst onder de appelboom verzamelde, je hand als vanzelf daalde, komvormig op haar fontanel. Jij een liedje voor haar zong over een meisje, dat moest gaan slapen om vroeg in de morgen samen met jou de zonnegroet te doen of te laten jouw vingers…

- Je vind het niet in de herhalingen.…

Van kop tot teen ons liefdespel gaven toe aan onze lusten dreven weg op onze zinnen smolten ineen, als jij me kuste. De kus, een aai 't wordt routine vergeten de passie, er is geen tijd het spel ervoor, het spel erna het is verleden tijd. Dan plots, de kus weer gemeend het liefdespel vertrouwd de heftigheid wat minder er is weer tijd.…

Vertel het me nog eens en leg het me opnieuw uit, hoe het was en is geweest. Ik keek naar water, de golven bewogen heel licht in die lange stroom naar de einder en langs het riet zwommen enkele eenden, verderop een reiger aan de waterkant. Je zei dat woorden altijd kunnen wachten op het goede moment, en dat dat zo moet zijn, en dat de lucht…