Alle inzendingen over herinneringen OR albast OR vergeet

toen de kruik brak sijpelde mirre over zijn voeten de albasten scherven riepen : schande mirre is niet voor voeten Maria wel voor liefde schreeuwden twee ogen ze begon hem af te drogen met zoute kussen en magdalena-haar…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

men begraaft de herinneringen met de doden men moet vergeten wat men met eigen ogen zag men witwast de geschiedenis ruimt de graven men leest witte bladzijden men moet vergeten hoe het was ik moet onthouden dat ik herdenk en niet vergeten zal…

Beuzelen en talmen met verstilde blikken in half vergaan schemerlicht ze vertoeven hangend in mijn tijd in opgeloste tijden en halve tijden de dis duimendik onder vleugelslag een albasten schemering als enige dimensie rafelig en wazig de kaders waarbinnen alleen fantasieën wonen hullen zich in zweverige sluiers wikkelen mij in weemoed…

de schaduw van sterfelijkheid boetseert de waarheid als een nagel op de net gewitte muur, koperen geleidingen ademen de harde vormen die in albast gegoten wedijveren om het laatste uur de spanning pulseert ergens tussen hoop en nog meer hoop, het zijn de kansloze voorspellingen die van de nacht een granieten omhulsel maakt, ondoordringbaar…

geur en serene rust Lippen gloeiend verlangen Je liefdevol hebben gekust Herinner mij zoals ik ben Eerlijk grappig en trouw Vergeet niet ..vergeet nooit Dat ik ooit….hield van jou…

als ik je in de windstilte in de luwte zo stil vergeet lijkt het alsof na al die tijd tijd niet was terwijl gevoel beklijft als zij zachtjes roept herinner ik en vergeet…

nooit meer vergeet mijn handen stoppen snel de tranen, die niet lijken op te houden die keer dat jij mij verliet die ik nooit meer vergeet ik ben je al bijna vergeten maar mijn handen hebben herinneringen…

Mensen waar we onze tijd aan verspeelden, mensen die een deel waren van ons leven, mensen die we nu liever vergeten. Herinneringen aan het leven die zullen we nooit vergeten, de mooiste hebben een plaats in ons hart gekregen, de slechte hebben ons een les gegeven. Onze herinneringen zijn wie ons maken in het leven.…

pas na dat je kwam, volgde een moment dat ik niet vergeet herinner het me pas nadat je weg was.…

de natuur heeft altijd haar wetten : iedereen sterft op een dag . dat kan je niet uit je geheugen zetten maar wat wel altijd zal blijven: mijn glimlach en mijn optimistisch gedrag !…

’s Avonds wachtte ik hem op voor het huis in de verte zag ik hem komen blij kwam hij dan thuis heeft mij bij de hand genomen In de stilte wil ik hem ontmoeten even komt hij dan weer thuis met blijdschap zal ik hem begroeten mijn vader, fundament van het huis…

Vaak, als 'k aan mijn verleden troost wil vragen En, vlucht'ling, binnentreed herinn'ring's zalen, Loop 'k wezenloos, afwezig, rond te dwalen, Schimmige herinn'ring zelf uit vroeger dagen: Muzeum, koud en stil, van sarkophagen - Vergeten dienst van vrome wierookschalen - En marmerpuin of leegte op piedestalen, Die eenmaal Godenschoonheid…

je wil is er nog steeds maar af en toe kijk je me aan en ben je vergeten wat je net hebt gedaan je weet dat je dingen vergeet maar kunt er niks aan doen dan kijk je even in paniek naar mij...en ik geef je een zoen zolang je mij nog kent en wij samen plezier beleven aan dierbare herinneringen hoop ik dat je nog heel lang zult leven…

Ik wou dat je weg was helemaal uit mijn hoofd ik wou dat je kon verdwijnen dat was mij nog beloofd Ik wil niet meer denken over stel nou dat heb het met jou helemaal, helemaal gehad De afschuwelijke gedachte dat ik nog aan je denken moet het wordt te druk in mijn hoofd waarom voelde het ooit zo goed Ga dan ook maar slapen lief dan…

door de tijd beslagen krijgen herinneringen een waas zoals het lang ongebruikte glas dat achter in de kast staat weet je nog of je zoet of bitter dronk? of het tikken van twee glazen klonk? of daarbij ogen straalden, stemmen streelden?…

Zien oude mensen Herinneringen, De werkelijkheid met Een geschiedenis Verloren wanneer deze Afbrokkelt Personen vervagende Contouren De wereld wordt vluchtig…

Vergeten raakt de tijd, waar zijn de ontluikende kinderjaren voltooide frequenties .. welken ons zo vreselijk dierbaar waren waar zijn de klanken overspoeld met de dingen, de verloren actieve herinneringen aan die wij onze kruispunten met speelsheid dankend hingen..…

gevangen in vergetelheid de drank die je daartoe dronk vervaagde de herinnering en toch weet je, elke weer, wie ik ben en waarom je bent jarig, is je verteld de blijdschap is groot bij binnenkomst, bloemen en cadeaus kussen en knuffelen, een breekbare vrouw maar bij de lift, op de weg terug zie ik verdriet, brekelijk gezicht korsakov…

Je hoeft jezelf niet te vergeten, men vergeet voor jou. En toch: zo donker als het in mijn varens was, zo wit als ik ooit de zee heb gezien, zo laf als ik stierf en zo vaak kan er niet een geweest zijn. Zag je mij dan niet? Wie hoest? Het is mijn keel, niets anders.…

nog altijd door de vertrekken in zwierige japonnen van valschermstof je vult de ruimtes met een glimlach zoals een zwaluw de zomerbries verrijkt je waait notities op elk woord dwarrelt terug op de uitgesproken plek onder je voetstap veert de vloer lichter kan een dans niet worden in elke hoek van het vertrek een ezelsoor om niets te vergeten…

je vergeten was Toch,wat je je herinnert is niet altijd wat er was en misschien was het er wel niet of alleen op die plek waar wij nooit waren maar altijd al zijn geweest in onze vergeten herinnering…

Wist ze het niet meer en verdwenen ook de vage herinneringen de beelden van gisteren de beelden van toen de beelden van lang geleden. Nu zit en leeft ze letterlijk in het heden, zelfs met momenten zonder het te weten .... Zo lang... ja zo lang dat de anderen het langskomen maar niet vergeten op deze dag ....…

Ik herinner me niets en zelfs dat niet, zelfs niet de wereld en zoals ik de wereld niets meer te zeggen heb heeft de wereld mij op zijn beurt niets meer te zeggen en toch blijven woorden uit mij stromen even nutteloos en even belachelijk. Vergeet die woorden nu onmiddellijk. Ik wil door niemand herinnerd worden.…

Even passeerde het mij als een schaduw Een flits die mij het zicht benam Een gedachte die mij woorden ontnam Een duistere plek uit het verleden Die zich heden derwaarts spoedde Opgejaagd door stralende zonneschijn Passerend en door mij na gekeken In ’t helder zonnelicht.…

Herinneringen blijven. Je hoeft ze ook niet te vergeten, Maar leef met alles wat leeft. Zodat je eindelijk gaat beseffen… Ik leef!…

Wees eerlijk, zeg dus niet: "nooit ben ik iets vergeten". Want als je iets vergeten bent dan zul je dat niet weten.…

Momenten van tijd in een hier opengeslagen fotoalbum De mooiste herinnering in meervoud in mijn vitrinekast Volop trots, in het licht, achter glas momenten van ervaren van toen en ooit hebben gedaan Matroesjka's, Toetanchamon bijzonder Portugees en veel Chinees Beer in avondschemering verzameld geheugen, zonder last Vrijheid opent verhoogde…