Alle inzendingen over het dode stuk van de

Armoedige dood, ver, doder dan dood, stuk, kapot. Doder dan dat en rot. Vies, viezer dan vies, wanhopig, hongerig met infecties. Rijk, rijker dan rijk, stom, te dom, maken de wereld, ja, en hoe? Mooi, maar nep, mooier dan mooi. Wie is rotter dan rot en wie zijn het meer dan moe?…

je bouquet streelt gruwelijk mijn tong je smaak vrijt dode stukken uit mijn mond en ik wil jou jou door hem vervangen wanhoop wreken met verlangen en drinken van de wijn, de wijn die ik nooit proef te lang gebotteld in geheim maar nu geschonken voor ons in roze glazen…

vreemd is het gelaat van de nacht en als losgeraakte touwen stromen twee rivieren regen is wat er liggen blijft lakens alleen gelaten, in de nabijheid van morgen ik herken ze niet en de stappen die ik zet ter hoogte van jouw ademhalen sterven bij leven ontheemd tot op het laatste woord wie zal nog de oevers zien uit dode rivierarmen…

ze treft die dan eerst, door de peerlemoeren schabben hun blonde buik naar 't waaiend lichten heft; maar neen, maar neen ; 'lijk aarde en 'lijk metalen, verdicht bij dringen en zuigen van 't heelal, worden verholen en ongenaakbaar stralen vergaderd in éen traan van kristal; neen, dood stuk vlees, vervloeid in logge beken of weeldrig…

Een stuk op weg naar het houden van jezelf.…

Je gooit me hard zonder de stukken te willen lijmen je legt ze liefdevol op een rij mooie stukken mooi stuk…

Een bloedrode roos stuk getrapt en gebroken een hart vol van strijd.…

In de straten staan de mensen Op de keien van geluk is niet meer te spreken aan de hand is alles stuk Soms dwaalt er een gedachten naar het leven van voorheen voorbij zijn alle prachten blijft de mensenziel alleen…

En ik slaap gehele dagen, kan me hele dagen afvragen waarom ik niet doe wat ik wil Ik doe het niet Ik ben stuk Ik wil niet meer Ik werk niet meer Ik moet niet meer, maar wil ook niet Dat mist. Dat trekt mijn dagen uit elkaar. Ik ben stuk.…

Iets verder licht een bord op, een matrix zeg maar: de tekst laat niets te wensen over: voer geen vogels, want je voert ratten, is duidelijk in neonletters te zien, geldt niet meer voor die dode rat misschien? Want langs de begraafplaats daar op ‘t fietspad is ie gaan hemelen, daar lag die dode rat!…

We sparen, door de spaarlamp te gebruiken dus in bijna elke schemerlamp zit wel netjes in de fitting een heuse echte spaarlamp. Er wordt heel wat afgespaard hier in ons huis en nu al helemaal want de lamp gaf de geest, het is donker hier het sparen werd ons fataal, er zullen nieuwe moeten komen Zodat we van ons spaarlampen- saldo…

Nog lig je voor mijn kachel zacht te spinnen, Nog hoor ik hoe je daar behaaglijk snort, Maar ach, een kattenleven is maar kort, Een feit, poes, waar wij allebei bij winnen: Eerst lever ik beschutting voor de kou En straks haal ik de warmte weer uit jou.…

Kom hier, mijn goêlijk knaapje! ‘Wat wilt, wat vordert gij?’ Hoe wordt gij toch geheten? ‘Begeerte noemt men mij.’ Wanneer werd gij geboren? ‘In Lentes rijkste pracht.’ En wie, wie was uw Moeder? ‘Zij heet Verbeeldingskracht.’ Wie was uw Voedsteresse? ‘De dartelende Jeugd.’ Waarmee zijt ge opgetogen? ‘Met zuchtjens vol geneugt…

En weer: is er een mens opgegeven, kanker diagnose, uitbehandeld niks meer aan te doen. Alles is gedaan kreeg hij te horen, uitgezaaid in zijn hele lijf. Weer is het kanker, je kunt zeggen: waarom niet, maar ik zeg: waarom wel? Waarom deze mensonterende je van binnen opvretende ziekte? Waarom?…

Markthal: overdekt en zeer kleurrijk de eerste in Nederland Parel in de wereldstad Rotterdam een van de vele, vele En nu nog een, als zovele steden in de wereld, een opvallende verbindende ketting welke de parels dragen!…

Dood - Doder dan dood De kleur, de Buitenkant waarmee Je de strijd Gestreden hebt, Op het oog Voortijdig aan Je eind gekomen, Is daar het Zilver dat uit Je doodzijn Groeit Zilver, zo mooi, Zo zacht, zo Kunstig gevormd, Schoonheid uit De dood opgestaan…

Een bloederig stuk vlees dat, als een Japanse visser in Russisch water, ten dode was opgeschreven. 'Help mij', was in mijn ogen te lezen. Maar dat leek niet te lukken. 'Neem mijn hart', hoorde je me smeken. Maar je brak het slechts in stukken.…

Hij was al honderdduizend jaar vermist, Maar nu is er dan toch een botje van Een oeroude Neanderthalerman Vanaf de Noordzeebodem opgevist. Men noemt hem Krijn, maar dat heeft men mooi mis, Want ik denk dat het Berends botje is.…

Moedeloos kijk ik terug, stuk scherven vallen altijd weer anders neer deze keer vlijmscherp ze snijden diepe sneden vooruit met moede schreden vooruit is al wat rest…

De letters betekenen teveel om de leegte te schetsen die bleef na enkele woorden; 'iemand anders' en dan die naam --------------------------------- http://verlorenwoorden.web-log.nl…

als was het een stuk van mij een wilgenkop eigenzinnig in een groene dreef een boterbloem die het maaien van de graskant overleeft een wandelpad vertrouwd onder oeroude bomen geluk dat mij beschoren is zolang ik nog durf dromen een paard dat hinnikt als het mijn voetstappen hoort het diepe rood waarmee een laatste roos…

Ik draag ze zo graag bij me Neem ze me niet af en maak ze alsjeblieft niet stuk…

.... jouw wereld jouw waarheid jarenlang had je mijn hart mijn ziel je maakt ons bang het was zoals het was en meer niet... nooit en ach ach zij… zij heeft levenslang...…

zij is van steen al kijkt ze teder bedeesd weg ogend over haar schouder en borsten heen voelt koud aan als mijn hand de wangen streelt ook al vormen de lippen een zwoele mond de pose is haar tot last ze staart onveranderlijk in de diepte naar een dragende grond…

We beulen ons dood om wat pap en een pelder. Dzing-rusch... Alhier, alhier! Dzing-rusch... Een zeupe bier! 't Is koelder in de kelder! Dzing-rusch... 't Is in akkoord. Dzing-rusch... Gevierig voort. En neerstig maar, zonder te morren of mikken. Gebogen, eenbarelijk pikken is pikken! Dzing-rusch... Alhier, alhier! Dzing-rusch...…

ik snij een stuk van mijn hart daar waar jij tot dusver vertoefde dat stuk zal langzaam afsterven daar er geen ruimte meer is voor jou er zit nu een litteken dat na verloop van tijd zal helen op de tonen van de wind…

jou Je was mijn meisje en mijn vrouw Dit gebroken grote hart Is tot in de kern getart Mijn kinderen gun ik alle geluk Maar nu zit hun papa stuk…

janken Al mijn angsten uitgepraat Ik wacht nu al een poosje met mijn handen open wijd Zo vaak al zitten boeken de koffers al ingepakt Ik heb al zoveel verloren Gebroken scherven vast gelijmd Zoveel tranen zitten janken Al mijn angsten doorgepraat Er is niets wat mij zo blij maakt als een reisje vol geluk, lief Je kan niet stuk…

Een ontplofte wereld binnenstebuiten onwankelbaar het water verzwolgen en de korst een asfaltzee een dode zee, onland waar geen vee kan grazen en iedereen honger lijdt is een horrordroom van anderhalf uur in de bioscoopzaal waarbuiten we vertrouwen op kernbommen en slimme oplossingen voor een menslievend milieu want er zit geen…

de wereld houd je staande let maar eens goed op luister je nog wel luister toch ik hoor het hem nog zeggen zo uit het blote hoofd tegen al die mensen waarvoor hij met zijn woorden vocht zelf ga ik richting een voldoende schat mezelf niet in ik hou mezelf staande net zoals de wereld is…