Alle inzendingen over het geluid van heimw

De kinderen zijn 't huis uit, we zijn dus alleen, met alleen de kleinkinderen af en toe om ons heen. 't Was even wennen in 't begin toen de eerste de deur uitging. En nu, nu weten we niet beter meer, we zien ze om beurten een enkele keer, ze hebben 't druk en leiden hun eigen leven Maar waar zijn die kleintjes toch gebleven?…

Heel in 't begin zijn 't vlinders in je buik. Daarna wordt 't verliefdheid in je hele huid. Het zit in je wezen, beheerst je bestaan, en niks is meer hetzelfde want het is zo spontaan. Als de bliksem de hemel doorkliefd, Ja dan zeg je, ik ben verliefd!…

De wereld is gemoderniseerd van boven naar benee Natuurlijk is dat niet verkeerd maar zijn we wel tevree? met wat we hebben, krijgen en doen? Of zijn we tegenwoordig helemaal niet beter af dan toen?…

Wolk neem me mee, je gaat zo hard waar ga je heen? Wind neem me mee of doe je dat alleen met wensen en gedachten en kan de rest wel wachten, tot de storm in m'n binnenste geluwd is en ik de meest belangrijke dingen niet meer zo erg mis?…

Wat kan 't raar lopen in een mensenleven, het begon ongeveer 20 jaar geleden. Na een huwelijk van precies 10 jaar gingen mijn ex en ik uit elkaar. Ik leerde na verloop van tijd een man kennen die vrijwel dezelfde voorgeschiedenis had, 't eind van 't liedje was dat ik opnieuw in 't huwelijksbootje trad. Met in dit huwelijk het schrille…

November/december 2001 Behoorlijk geschrokken zijn we van de week, je kwam binnen, had het benauwd en zag zo bleek. Binnen 3 minuten zaten we bij de dokter in de praktijk, daarna in stroomversnelling, besef van tijd een beetje kwijt. Binnen een uur lag je op intensive-care vanwege een infarct, dat hakt er stevig in, 3 dagen ben je er nu, opstandig…

De mooiste en tevens de ontroerendste gedichtjes zijn door hem op papier gezet. De woorden kregen bijna gezichtjes, 't was warempel bijna net of 't over je eigen leven ging. Ieder kon zich erin vinden, vond ze mooi en dat zijn ze ook. Je hebt de mensheid wat gegeven, je nalatenschap is groot. Zou er ooit nog iemand komen die jou evenaren…

Weemoed,heimwee naar wat eens was, wat nooit meer komt, wat groeit als gras. Verlangen naar vroeger,nee toch niet, kleine kinderen, 't is net of je nu pas ziet, dat jeugd veel te snel gaat voor je 't weet 't op eigen benen staat. Heb ik dan wel stil gestaan, of ben ik eraan voorbij gegaan. 't Lijkt als gister, is toch 20 jaar geleden…

Kan iemand me vertellen, hoe ouder worden gaat, komt ie met rasse schreden, komt ie vroeg, of komt ie laat, komt ie gister, laat of heden, komt ie eerder of te laat, of komt ie gewoon, en is dat waar 't over gaat? Komt ie met of zonder gebreken, da's een vraag waar geen antwoord op komt. Dat weet je pas, als je hebt bekeken, op welke…

Niets is voor altijd, alles is tijdelijk, bij alles wat je doet. Je wordt geboren, "doorloopt" je jeugd, gaat naar school, zoals 't moet. Je krijgt een baan en doet je best, werkt je te barsten en de tijd doet de rest. Je krijgt verkering, verloofd en gaat trouwen, krijgt kinderen, maar ook die kunnen de tijd niet tegenhouden. Je…

1 dochter heb ik, maar eigenlijk zijn 't er 2, die van mijn echtgenoot "doet" in gezinsverband gewoon mee. Welliswaar heb ik 'r niet zelf gebaard, toch is ze me, als dochter "van hem" net zoveel waard. Je moet volwassen worden om te realiseren dat iedereen op elke leeftijd nog wat kan leren. Dus lieve dochter, bij een andere…

3 kinderen heb ik, eigenlijk 5. 3 van mij en 2 van mijn man, dat staat buiten kijf. Met 2 van mij en 1 van hem is er goed contact. Met 1 van hem en 1 van mij hebben we 't wel gehad. Die van mij, die is verslaafd en doet alles verkeerd. Die van hem, is houden van haar vader domweg verleerd. Leuk is 't niet maar we denken nu 't is…

De avonden worden langer, de lampen gaan aan, ook de kaarsjes gaan branden, wie kan ze weerstaan? Die lichtjes, zo simpel, gezellig en fier, bezorgen menige kamer knusheid en plezier. Dat een simpel lichtje zoveel teweegbrengen kan, dat is toch geweldig, dat is te gek, man. Dat de zomer voorbij is, daar doe je niks aan, maar die…

Corona diende zich aan als een stortbui die plotseling uit de bewolkte hemel kwam vallen De zon brak door en langzaam hebben we ons overeind gezet Maar 't mocht niet baten het is als uitstel van executie Geef ons een hark zodat we de grond om kunnen ploegen laat ons de kluiten breken, de grond zaai klaar maken voor een nieuw…

ondergrondse taal verrijst met diepe klank versplintert de bodem in woordbedank geeft zijn uiting vol vermaak zet zijn minnen kansloos schaak blaast de stof van ’t oud geluid eist de aandacht voor zich uit verschreeuwt de fluister weg van hier maakt plaats voor orenstrelend sier…

hoor hoe stilte na talloze nachten van onbewaakte woorden als een buizerd met strakke vleugels blijft hangen met weigerende tong het wisselseizoen bespiedt roerloos boven stukgewoelde grond luister naar de grote cirkels die met gekromde klauwen het fluisteren doden dagblind met de mond vol sterven hoor want ik weet…

Geluiden van de dag verstommen bij het vallen van de avond late zon straalt nog even haar gouden gloed gedachtenstromen ontlokken zich aan m'n gemoed onzichtbare wind wiegt de takken als een moeder met haar pasgeboren kind vogels geven hun laatste lied ten gehore die als een symfonie klinkt in m'n oren de maan schijnt als een glinsterende…

een ervaren waar jij was, waar ik was met de ogen dicht een geklop op de binnendeur als zacht zeegeruis, wachtend tot druppels de eerste golven zouden opheffen ver boven de impasse uit een boom, voltooid in duingedachten, getuigde van taal en ontpopte stilte tussen de warme trouw van woorden, opengeschud door herkennende…

Avondwandeling met de maan als metgezel hoor ik enkel het geluid van mijn gedachten… Ik schrik van een schaduw het geluid wordt luider ik denk te veel… Ik versnel mijn stap de maan volgt me op de voet het lawaai in mijn hoofd ook… Ondertussen ren ik verder gedachten worden oorverdovend… Nog even, nog een klein stukje ik ben er, ik sta stil…

Nergens klinkt een schot blaft een hond beweegt een haas tussen de slapen krommende ochtenden een rug recht het hele huis weer moeizaam steunend in de beugels en ze verplaatst haar nieuwe bank blankt ongeschoren benen vol zonlicht; Alle kinderen zijn op de hond trekt met zijn poten jankt en gromt. ------------------------------…

Het waaide, wat wind Het vloog, een blad Het daalde, kwam neer recht voor me, op ‘t pad Ik reed, ik zag het blad, het grind Erover heen, het gekraak Dat wat ik mooi vind…

is het dat wat ik hoor de honger in mij om je aan te raken of is het nog de onschuld van september wanneer bomen spelen met de lichte geur van regen en niet vermoeden dat de winter hun kleren zal optillen en dan weer loslaten stormscheurend in de navel onbedekt onder de grijze regenboog van mijn handen en jouw buik…

Jij vrijt legato Praat soms staccato Jouw vinger Langs het aaneengelast stalen bedhoofd Klinkt als ononderbroken strijkmuziek Je lichaam danst ritmisch sensueel Soms te tenuto Maar…… Blijft mijn gebonden legato.…

sneller dan het geluid, want de wand langs de rijksweg kaatst naar achteren automatisch stemt een navigator blindelings rukt een stuur naar links of rechts heen en weer rijdt een kakafonie over 4-baans wegen, handsfree, dat wel maar, waar kom je de stilte nog tegen ?…

Kinderen die rennen voor de deuren en met vrolijk gelach de straat opbeuren, treinen die komen en gaan op het spoor, een merel die zingt voor een luisterend oor, een fiets die met piepende banden remt, een duwtje tegen een raam dat klemt, een kerkklok die zeven uren slaat, dat zijn de geluiden zondagavond op straat.…

Men is verstrikt in het huis men loopt van broodkast naar muur men klopt op het beeld van een deur men schrikt van het letterlijk zicht eerst schrijft men gedwee wat er is dan leest men hoe alles ontvleest in de avond dooft men het raam men hoort nog gehoorzaam een beek dan dover in het donker de zee - --------------------------------…

De zomer is een optocht van geluiden en de vliegen raken niet op. Het raam heeft geen enkele functie. ------------------------------------- uit: 'de kant van de zomer ', 2007.…

Wees altijd luid, Met uw geluid.…

Ik hoor de grasmus en de boomspecht maar nooit kreeg een plant mij iets gezegd. 'k Was verpierewaaid want nu blijkt verdraaid : die roosjes klappen dus toch wel echt !…

Sterren gelijk'lijk Op noord en zuid de twinkel Trekt onze lijven In één ruk samen Eenheid tussen het sterke en het schone Gemeenschap van 'n bijna-perfect stromende rivier In een bedding zacht-warm vlees hoort de stilte het geluid van 'n weergaloos intens samenzijn…