Alle inzendingen over het heden komt uit h

Pijn die door me heen stroomt Bloed dat zachtjes drupt. Wat ik horen en voelen kan Dat zorgt voor mijn geluk Scheve ramen, scheve kast. De muren vallen om. Dat ik van jou ging houden God wat ben ik stom. Jezus wat een klote zooi, heb ik er van getrapt Niemand die het schelen kan, en niemand die het snapt Waarom blijf je nou vragen…

De pluisjes van je oren Kriebelen aan mijn wang Je ogen overspoelen mij met rust En je blik laat me niet los Mijn hand streelt je kopje En meteen rek jij je uit Want ons samen-zijn Vind je prettig, en ik ook. Wij zijn meer Dan mens en dier En zonder woorden Troost jij mij.…

Geluidshinder lekt mijn oren uit voor het binnenkomt gaat liggen op een met voelhorens gevuld matras stamelend blijft het onverstaanbaar bezwangerd door ongrijpbare prikkels rijp voor een legende vroeger loog hij nooit.…

Die verschrikkelijke hel Die zwarte wolk die bloed vergiet Die niemand anders lijkt te treffen Die niemand anders ziet Een schreeuw van wanhoop wil ik schreeuwen Maar mijn lippen blijven dicht Het is die klamme zwarte wolk Die condenseert op mijn gezicht Het alleen maar blijven staren Met je lijf zo zwaar als lood Eeuwig denkend, ruminerent…

Ik ben zo in m’n noppie Ik ben zo reuzeblij en gil: “De Jordaan dat is mijn moppie” Maar niet alleen op 1 april Maar alle dagen van het jaar (h)echt alle dagen van mijn leven!…

De verlosser als de mens gaat verlijden lost het lijden op laat het lichaam los lonkt de (h)eerlijkheid als de mens is overleden is de geest verlost in de verlossing…

- Deze hartenkreet draag ik op aan Jenna H. uit Zwitserland -…

Hoe mooi had het kunnen zijn Als sommige dingen In een ver verleden Niet hadden plaatsgevonden En ik dus Omonwonden vast kon stellen Dat tot op heden Er nooit iets was gebeurd En geen ‘Niet getreurd’ Of ‘Hee het komt wel goed’ Niet dus…

En langzaam strompelt in het heden, waar vroeger voorbij is en later maar nooit komt.…

jouw hart troost het kind wat heeft geleden droogt langzaam alle tranen klopt krachtig door jouw sterke wil huilt om alle verloren jaren verzwijgt niet langer de geheimen durft iemand te vertrouwen geneest door liefde in en om je heen jouw hart dit is jouw heden…

Wanneer ik gefascineerd ben wil ik weten waardoor dat komt dan is het zoeken in de ruimte welke de natuur mij geeft. Zoeken achter muurtjes onder water duiken meewaaien met iedere wind en stil zijn als het helpt. -Het vuurt in mij brandt- zowel morgen als gisteren zijn mij onbekend omdat ik geloof in vandaag.…

Het heden, vandaag, een dag van de week, En dag die zoals alle andere dagen leek. Opstaan eten en hard aan de slag, Gelukkig dat je het allemaal mag!…

gisteren was vandaag morgen maar hoe zit dat dan vandaag de dag om het maar niet over morgen te hebben…

Tussen bergen, in dalen In haar pure natuur Is het een tijd dwalen Met het uitzicht overstuur Met richtingaanwijzer Tom-Tom in het hart Reist ons levensverhaal Door een landschap van smart We rijden onze circuits Het lange eind van herinneringen Alles wat we hebben afgelegd In tranen te bezingen Totdat ineens tussen de bergen Daar…

Het heden kun je alleen leven als er nog een toekomst is.…

Het één is niet groter dan maar in balans spreken we van heden. Meestal realiseert men zich Dat vooral in het verleden. Die vorm van bewust zijn Bepaald het leven van alledag Toch zijn we het gelukkigst Als u zich dat niet realiseren mag.…

In elk soort weer, op elk uur van de dag of nacht, ben ik gretig om het moment te vangen, en in mijn stok te kerven, om op het trefpunt van twee eeuwigheden te staan, het verleden en de toekomst, op het punt dat exact - het Heden is.…

Of denkt de bloem aan haar vergaan, Wanneer zij uit de knop komt breken? Of denkt bij ’t intreên van haar baan De ster, dat zij dra zal verbleken?…

Gister fluisteren Naar morgen verduisteren Kunnen luisteren…

Het is herfst op zijn sterfst het is nooit meer dan heden Tijd om je vrienden te redden…

Hang niet met je hoofd in het verleden Maar hou hem vast, hier in het heden…

Vol grijze dreiging hangt het zware zwerk Op 't rossigbruin van de uitgebloeide hei. Langs 't bleke zandpad zeult een kar voorbij Een donker schonkig paard. Eén tengre berk Rijst rank op 't grauw met siddrend bladgesprei. En plechtig ruist, 'lijk 't orgel in een kerk, De wind door 't woud van sparren lenig sterk En sombre beuken, 't heideveld…

Midden in mei, toen 't zomer worden zou, had ik een droom vol oud en schoon verdriet, die 'k eens zeer liefhad, kwam in 't donkerblauw gewaad en lachte: 'Waarom lach je niet?' Meer niet, - zo is 't in dromen. - 'k Voelde flauw dat 't lang was, sinds 'k door haar het lachen liet. Maar sterk mijn droefheid, sterk mijn eigen trouw, en…

de hemel viel sterren in de zon straalden gebroken ijs groen blad in een glas ogen die brandden handen strandden streelden een wang lippen openden kusten vergeten lusten glazen vol geschonken klonken als gedichten vreemde gezichten zwarte gevaren verwarde haren onverwacht een nieuwjaarsnacht in de hitte van de zomer lief, blijf…

en dan is het stil de kamer leeg staan tafel en stoelen zinloos zwijgen de mensen de klok het bed de vogels in de tuin liggen de honden neer dan is het stil de kamer leeg geen adem meer…

Jouw verlangen naar liefde is net zo kwetsbaar als het mijne We ontmoeten elkaar in het virtuele vlak en koesteren ons aan woorden die gevoelens oproepen in een moment van verbondenheid om vervolgens weer te verdwijnen in een wereld van eigen gedachten…

Mensen gaan je haten Haten omdat je liegt Het is een psychische aandoening Maar niemand beseft hoe rot dit is Zelf ben ik er zo een Mensen lopen met een grote boog om me heen Ik wil wit niet Ik doe mensen pijn Ik moet ervan af Degene die dit leest denkt vast 'dit is allemaal schijn' Ik haat mezelf er om Ik kan er niets aan doen Het is…

Een internationale samenleving, door vluchteling, student en werkmigrant, u kent de statistieken uit de krant en ziet het straks nóg meer in uw omgeving. Want Gerda, Fleur, Els, Ans, Jantien en Herma ontvangen uit het buitenland hun sperma.…

geselen kale bomen met naakte takken weerstaan ontdaan als zij zijn van hun zware bladerlast als wachters al die winterse boosheid op gepaste wijze zij ruisen slechts en breken de wind transformeren al die schijnbaar ontembare koude boosheid in geluid en kondigen zo op onverklaarbare wijze het voorjaar aan bomen weten nog even en dan komt…