Alle inzendingen over hij is trots al de N

Een ij'vrige man in Kijkduin Was heel erg trots op z'n tuin Maar toen kwamen er wormen Om 't gewas te bestormen En lag heel z'n tuin weer in puin!…

het leven is je soms meer tot last voel je de wereld op schouders rusten hoop heeft je verlaten alsof alles wegspoelt in het zand maar je probeert te overleven al doet je trots nog zo'n pijn til jezelf op uit de schaduw in nieuwe kansen om verder te gaan het tij zal zich eens weer keren…

Een kruispunt van falende wegen In een bergachtig gebied Waar de lawines vallen als regen Om hoop te bederven Wilskracht niet meer te verwerven Bang voor het einde van de dag Hoe ontwaak je nog uit deze nacht Schaamte voor je wezen Om voor je medemens te vrezen Maar wat als je vader zegt ‘Ik ben trots op jou’ Lijkt het van binnen Dat…

Voor een huis dat bekend zou moeten zijn misschien eigenlijk meer een flat stond ik te aarzelen een druk groepje mensen stond voor de ingang bij een man die iets vertelde ze zochten huisvesting begreep ik acht of negen etages waren er maar nauwelijks leesbare naambordjes de meeste ontbraken zelfs geheel waar moest ik zijn, wat was zijn…

Wat is schoonheid? Is het, het uiterlijk van dingen? Dat ziet ons oog. Maar er is zoveel meer. Een prachtige roos beroert ons hart. Geeft ons een warm gevoel van binnen. Je weet niet waar het hem in zit. Is het haar geur? Misschien ook wel een beetje. ’t Is enkel maar een bloem. Haar schoonheid verwelkt. Dat geeft verdriet, maar…

Hij schuift zijn eigen stoel voorzichtig aan Hij heeft zijn hand nog net niet uitgestoken Hij heeft het jawoord nog niet uitgesproken Hij laat ze voor de vorm nog in de waan Hij weet het, zijn vermoeden is gegrond Hij wordt genoemd, zijn naam gaat in het rond…

Negentiende-eeuw, nederigheid Na 1999 Nimmermeer normale noviteiten In Nanking negentien miljoen nomaden Normoverschrijdend nagenoeg normaal Nee niemand nagelt anonieme namen Nodeloos neerbuigend aan de paal…

geen volzinnen zullen ooit meer uit jouw pen vloeien daar jij woordloos opging in de mist…

Zijn hoofd is een wirwar van draden. De verbindingen zijn zo uitgebreid, dat hij een gespannen leven leidt. Hij moet zoveel doen, daar wringt de schoen. Zijn haren worden grijs, dat is de slimheid zijn prijs. Hij woelt dag en nacht, tot hij bijna versmacht. Het ventje in zijn hoofd, kan maar niet worden gedoofd. Hij slaakt een diepe zucht…

Zij leeft haar leven met slag en stoot overwint zij storm Vindt zij in iemand een veilige haven die armen om haar slaat Dan maakt zij die los na verloop van tijd Want zij verkiest het eenzaam lopen langs de vloedlijn waar zij steeds nieuwe dingen vindt na zware storm.…

Ik tik mijn zinnen in het late avonduur dat al naar enen loopt met zekere gelatenheid De weg die mij altijd voor ogen stond die weg die zeggen ze die ben ik kwijt Mijn trots kan mij niet veel meer schelen Hij wordt langzaam door hen gesloopt Stond hij nog recht en fier voor wat ik dacht dat ik presteerde nu is hij slechts een vage…

wit van trots te paard of hangend aan de rots blaak je van pracht spierwit van gebalde kracht ik heb je weergaloos in steegjes en op pleintjes openhartig en oprecht ontdekt je oude kern ijzersterk gesmeed keihard geplaveid krijtwit gekneed op een pleintje tasten mijn handen verliefd naar de milde stilte van de wind.…

Soms is een mens gewoon een beetje trots op dat wat hij bereikt Soms wordt dat door een ander de grond in geboord en ben je dat gevoel van glorie meteen weer kwijt, Alsof het er nooit was!…

Ik hou er van tot bloedens toe met scherpe doornen maar van een teder rood en o zo trots dit jaar…

Zie haar lopen dwars door het leven heen. Haar prachtige parel houdt zij fier omhoog. Liep zij maar meer om hen heen met een boog want als een glazen bal trachten zij het te barsten tot breken. Nog steeds houdt zij haar mooiste bezit fier omhoog geheven de barsten vol gestopt met lijm wil zij het bij haar houden voor het leven. Geen tijd en…

je man.. trots, blij een dame…..de mijne…

Hoe trots kun je zijn op iets wat een kind bereikt met steun van zijn ouders het heeft zijn leven verrijkt Veel heb je zelf gedaan zover als je nu bent en je bent er nog lang niet ook al ben je al een hele vent Men blijft je steeds testen dat houdt nooit op het komt meestal door jaloezie dat zegt nooit stop Enkele zogenaamde vrienden…

Hij mijn oudste heeft de moed om de beste te zijn en de wil om te winnen het doorzetten ondanks pijn Zij mijn dochter samen werken naar een doel inzet als geen ander blijft ondanks alles koel Beide zo anders maar toch één onvoorwaardelijk er voor gaan toch heel veel gemeen Trotse moeder om hoe ze in het leven staan hun werk en hun…

Op de scherven van m'n leven bouw ik een nieuw fundament voor m'n levenshuis van morgen ook al is die toekomst onbekend neen ik wil geen nieuwe palen, vers cement of zand juist dat ouwe, dat eigen, vaak kapotte zal ik koesterend liefdevol lijmen tot 'n trots en stralend vernieuw levenspand Deze hartenkreet draag ik op aan Michel…

Niet dat ik verslagen werd, nee niet dat. Een stille berusting, in een morgen die nooit een andere dag zou zijn. Niet dat ik verslagen werd, nee niet dat. Een spartelend toegeven, aan de brute krachten van de woordenzee. Handen strak gevouwen, knielend, alles smekend, altijd wetend dat ik nooit verslagen worden zou, nee niet dat.…

De familie is ontzettend trots op hun nieuwe Benjamin. Jouw verschijning is een teken voor een nieuw begin. De eerste nakomeling voor een nieuwe derde generatie. Je bent net op deze harde wereld en nu al ben je een sensatie. Jij bent zo klein en kwetsbaar, maar toch ook zo compleet.…

en nadat ik mijn muiltjes uit deed likte ik de blaren van mijn voeten je bent een rots in de stroming ook het middelpunt van de rivier, leef ik om dood te gaan of om te overleven ik ben niet eerlijk, niet vrijgevig maar ik ben tenminste hier.…

Te trots om eens iets liefs te zeggen. De wapens stilzwijgend neer te leggen. De kracht niet om het tij te keren. Te laat beken ik nu mijn spijt. Ik draai me nog een keertje om. Ik moet nu gaan, het is nu tijd. Waarom was ik toch zo stom? Nu moet ik verder, geheel alleen. Wie wijst me de weg, waar moet ik heen?…

Er zit een dikke scheur in mijn trots Ik, stoer en altijd sterk als een rots Moet nu toch toe gaan geven aan mijn lijf Mijn benen, heupen en knieën alles is stijf M'n rug staat zo krom als een banaan 'k Moet om de dertig passen blijven staan De pijn is echt niet meer te verdragen Echter er komt een eind aan al dat klagen Want ‘k heb de knoop…

Toen Rita laatst haar geesteskind kwam dopen Onder de doopnaam “Trots op Nederland” Verscheen zij met een kruk in elke hand, Waar zij maar uiterst moeizaam mee kon lopen. Het was beslist een vingerwijzing Gods: De allereerste hoofdzonde is trots!…

En ik ben trots, zo trots als een pauw, En realiseer me dat ik ontzettend veel van je hou.…

Zachtjes snikkend huilt hij tranen, Maar van trots, niet van verdriet… ------------------------------------------- Esmee Hendriks won dit jaar de wedstrijd 'dichter bij 4 mei' en droeg haar gedicht voor tijdens de nationale dodenherdenking op de Dam in Amsterdam.…

trots passeert ons sukkelaars in de file een zwarte merrie…

Trots in hun ogen.…

Eerlijk gezegd, ben ik trots op mezelf, kan goochelen als geen ander. Rekenen van negen, tien elf, sedert we van munt veranderden, was het telkens weer schipperen met geld.…