Alle inzendingen over houdbaarheid OR ogen OR blijiven

Ik bewaar dromen op sterk water verzuring zal ze houdbaar maken verstand verdringt alle persoonlijkheid het duistere puntje in het licht reikt haar charmante hand naar mij uit ontkenning stroomt langs mijn aders terwijl ik kloppende onjuistheden opsom openen haar gesloten ogen dichtheden vertrouwde geborgenheid verscheurd mijn hoofd draait…

Als een rose, dat na een poos niet willen zeuren, toch om hoop roept en met uitgestrekte armen niet pakken kan wat uiteen wijkt aan de randen dan is dat zoals liefde is: warm, lokkend en te zacht omwege de houdbaarheid.…

ik leg ze in mijn hand één voor één ook al rollen ze zo snel ze kunnen hun levensduur beperkt evenals de houdbaarheid hun kleuren fragiel de lucht klaart op zo ook mijn hart zie hoe de zon schijnt aan het einde van…

Met eieren in de komkommertijd Zijn ze de halve zomer doorgekomen Daar kon men uitentreuren over bomen Maar zelfs dat heeft beperkte houdbaarheid Een ‘broodje ei’...stop dat niet in uw mond Een ‘broodje aap’...dat is pas echt gezond…

Wat nèt behouden bleef, lijkt nu niet houdbaar Door onvermogen aangetast vermogen Valt haast niet meer te steunen of gedogen Men maakte het er zelf in menigvoud naar Maar toch...je piest er liever tegenaan Dan dat je treurt om wat voorbij zal gaan…

Dat ik niet houdbaar blijf. Was je handen. Spoel mij uit. ------------------------------------- uit: 'Welcome hygiëne', 1996.…

plaats het kader waar ik sta fixerend mijn gelijste kijk met ingeblikte kijker in een lengende houdbaarheid van een gezamenlijk hier en nu kluister zo het vensterzicht van een vereeuwigd ogenblik raamgenoot te zijn meedelend in het mijne als ware ik met ander…

zo zal het nooit meer zijn helaas langzaam dreef de tijd een wig tussen onafscheidelijk en houdbaarheid…

De waarde van de woorden kalft weer af Zelfs 'eeuwig' is nu, achteraf bekeken Iets met beperkte houdbaarheid gebleken: Ze haalden Toetanchamon uit zijn graf Dan zwijgen we nog over wat ze deden Met woorden zoals 'rust' en 'in' en 'vrede'…

Tenminste houdbaar tot...…

Haar handen de nagels roodgelakt liggen als klauwen gevouwen over haar borsten onbewogen vallen wimpers op eens zo blozende wangen glanzend zij glijdt speels als golven met het laatste licht verlaten door de toekomst worden groeven houdbaar tot…

niets zó ondankbaar als 't schrijven van gedichten wat je schrijft is betrekkelijk goed voor het vergeetboek dus beperkt houdbaar mocht het je bedoeling zijn onsterfelijkheid na te streven vergeet het snel... niets dan fictie is het en dat weet de oude dichter maar al te goed…

Na Samsom over Wolfsen in een kroeg Na Wilders die de Polen liep te zieken Na Mauro, Job Cohen en na de Grieken Is 't gvd nu echt een keer genoeg Men lijkt er politiek wel aan te werken Om houdbaarheid van ménsen te beperken…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Daar laten we een protocol op los Vanwege houdbaarheid, een goede reden. Gelukkig is de pot vis in mijn kelder (Een fles met zure haring) nog wel helder.…

bevroren zijn de verloren niet meer te helen vergeten delen ze ontdooien er smelt ijswater over mijn rug ik stop ze terug de lade wil niet meer sluiten te lang gelegen, einddatum bereikt de houdbaarheid verstrijkt in verscheurde verpakking flikker ik alles met gemak in de vuilnisbak…

destijds heb ik eens een portie rijpe woorden in weckpotten gestopt ik hoopte op deze wijze nog wat lyrische versjes voor later te bewaren doch er sloop waarschijnlijk een vorm van bederf in de potten (wellicht lekten de afsluitringen) zodat de inhoud aan versheid duidelijk te wensen overliet... daar stond ik dan met een zojuist…

we zijn het allemaal angst kruipt als er een datum aan wordt opgehangen iedere minuut beleven we nog intenser dan ooit te voor het grote onwetende tegemoet gemis is al ingezet wisselen we tranen uit bedenken honderdmaal laatste woorden tot ze langzaam niet meer gehoord kunnen worden…

met altijd de twijfel van waarom toch weer opnieuw een gedicht geschreven ging ik letters zetten jongleren met woorden en balanceerde ik op de scheidslijn van mistige zinnen doch het is maar de vraag of gedichten schrijven voor het vergeetboek nog wel zinvol is…

destijds heb ik eens een portie rijpe gedichten in weckpotten gestopt ik hoopte op deze wijze er een aantal te conserveren doch er sloop waarschijnlijk een vorm van bederf in de potten wellicht lekte de afsluitingen zodat de inhoud aan versheid sterk te wensen overliet daar stond ik dan met een opgevist versje aan mijn vork theatraal…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

de glans allengs verloren en de lichtjes uitgedaan 't kindeke weerom geboren 'signalen uit het aards bestaan' ik weet niets is eeuwig houdbaar wij zijn slechts schreeuwers in de wind die ooit bescheiden zijn begonnen zoals eens het pasgeboren kind…

de rand van de stad nadert, het water rammelt al aan ingewanden dit stuit op bezwaren, onoverkomelijk, genadeloos men stelt geen vragen over de houdbaarheid van eeuwig het antwoord houdt zich schuil binnen de muren van de stad volgens de overlevering ligt daar een vergiffenis begraven…

Herinneringen blijven maar hangen in de kelders van mijn geheugen als opgeslagen donkere vaten waar nooit meer uit gedronken wordt waarop de jaartallen vervagen en de inhoud vergaat omdat ze slecht zijn afgesloten en ik ze zo maar laat.…

Zij pakt de dingen in zacht papier vanwege breekbaarheid en houdbaarheid zij wil schoonheid bewaren Vermoeden dat niets blijft en vloeibaarheid naar vastigheid verlangt als magma om ook eens het licht te zien Zij laat zich merken in haar strelen met vinger, mond en voet en eigenlijk met elk gevoelig plekje van haar zijn…

deze stad bij de molen waar alles eerder was gebroken het vlees gerookt langer houdbaar waar eitje is gekookt iedere scheepswerf ieder die in verbeelding heeft gesurft heeft nooit gedacht nooit gedurfd in herinnering gebleven is meer als leven en wij draaien mee…

Leuke lieve mannen genoeg maar niet bij mij, te weinig wordt er genoten van mijn lichaam, ik wil me overgeven aan stoere begeerte ermee stoeien, hem ruiken wanneer ik wakker word in de warmte van twee passende lichamen in mijn bed, in mijn bed in mijn verlangen naar stoppels en handen duwen in mijn huid kracht in mijn vlees…