Alle inzendingen over huis OR muizen OR herinneringen

Van een afstand kijk je toe, volgt het pad van je herinnering. Laat alle bloemen bloeien, en kleur en klanken samenvloeien.…

Maar herinneringen blijven, dat mag, ze laten jou eventjes herleven, brengen een beetje zon op een regenachtige dag.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

In liefdevolle herinnering verblijf ik op de drempel van waan en waanzin. Op de drempel ook van huis en heimwee.…

Een propere dame uit Veenhuizen Had eens haar hoofd vol met luizen Ze zei:"Het is vervelend maar toch, het was vervelender nog Als het geen luizen waren maar muizen."…

omdat je de muizen ook niet mag opschepen met zo'n portie shit omdat je tenslotte ook niet meer weet waar je met die zooi heen moet omdat je uiteindelijk ook niet alles kunt weten omdat je eigenlijk ook wel weet dat je niet alles kunt weten…

Het huis is zijn kamers de baas. Wat is geweest ben ik kwijt: volgorde, samenhang, plaats. Alles waarop ik vannacht op mijn tocht ben gestuit bracht mij verder van huis. Hoe langer ik terugkijk hoe strakker de knoop van de tijd. --------------------------- uit: 'Kindsbeen', 1995.…

Het oude huis wordt gesloopt De grondvesten van vervlogen tijd In dit huis heeft mijn jeugd gewoond Herinneringen raak ik niet meer kwijt Eens was dit huis een bruisend hart Dat een schuilplaats bood voor iedereen Nu zullen de stenen voorgoed zwijgen De geluiden verstommen in het sereen Het oude huis wordt gesloopt De muren zullen in stof…

Het huis is nu leeg en kaal Einde van een familieverhaal Klaar weer voor een nieuw begin Ik vraag mij even af: wie komen er in De herinneringen die neemt niemand mij af Die neem ik mee tot in mijn graf En later durf ik vast een keer de staat in te rijden Om weer even terug te denken aan vroegere tijden…

De leegte is een gat vol licht is herinnering aan het huis vóór het brandde, vóór de sloop. De vreemdeling ziet niets: bijv. een leeg parkeerterrein. De straatbewoner ziet de leegte boordevol licht dat niet alle mystiek en droefenis verijdelt maar een beeld oproept: een huis.…

In elke steen van dit huis kon een herinnering ingebakken zijn. Onze belevenissen waren echter niet zo gefundeerd en constructief.…

Grijze muizen overal. Een plaag en zeeën van tijd zichzelf te onderscheiden. Die duffe lullen in musea, nooit na afloop een derde helft. Fietsen in een flitsend jack, schilderen, dichten, macrameeën. En sinds kort ook sjokken met van die stokken. Nordic walking en na afloop koffie met gebak.…

Wij herinneren ons woorden als huis, als boom, als maan Wij herinneren ons dat als de maan zwom de vis klom Wij herinneren ons de maan en ook de dood Wij herinneren ons woorden als gras, als vogel, als wolken Wij herinneren ons dat als het blad viel de vogel vloog Wij herinneren ons de vogel en ook de dood En dat, toen de papaver…

Ik herinner mij dat ieder welkom was Van postbode, tot melkboer, De kolenman en groenteboer, niemand kon echt om hem heen, want hij verwende iedereen En daarom was het af en toe, gewoon het huis van de bekende Jan Steen...…

Verschillende operatiekamers zijn gesloten na overlast van vliegen. 20 ziekenhuizen hebben last van muizen en ratten in de kelder en kakkerlakken in de keuken.…

Toen de voetbalclub moest verhuizen, door toedoen van al die muizen. Stond ouwe Joop te grienen naast de deur, want hij was onderdeel van het interieur!…

ik zag ze de muuizen scharrelen ja boos toch die muizen hier thuis op plavuizen ik zing nu dit lied ja voor mijn muizen thuis mijn blije muizen in amsterdam ah ja het sneeuwt het sneeuwt het sneeuwt hier op amsterdam plukjes op pleinen met grassen moeders hou thuis toch die sokken waarom wassen wat schoon is waar alles binnen zo stil…

Er woonde een man in Vierhuizen die had erg veel last van de muizen hij kocht toen een kat die was het snel zat die beesten die zaten vol luizen.…

ik pas niet in het kader van ‘t futuristisch schilderij ik ben te groot voor dat hok met kaalgevreten muizen maar tieren kan ik nog in een slinkse cirkelgang van de digitale luizen…

de natuur heeft altijd haar wetten : iedereen sterft op een dag . dat kan je niet uit je geheugen zetten maar wat wel altijd zal blijven: mijn glimlach en mijn optimistisch gedrag !…

’s Avonds wachtte ik hem op voor het huis in de verte zag ik hem komen blij kwam hij dan thuis heeft mij bij de hand genomen In de stilte wil ik hem ontmoeten even komt hij dan weer thuis met blijdschap zal ik hem begroeten mijn vader, fundament van het huis…

Jij doolt in het huis rond, op zoek naar een fladderende vlinder, bestaande in jouw herinnering. Soms kom je in een wereld terecht die je niet kent en verlamd van angst, klamp jij je vast aan het bekende. Meestal kijk je me hooghartig aan, jouw wantrouwige ogen volgen elk bewegen, je tong raspt mijn verlangen om je te strelen.…

, bij jou nooit dood zullen gaan, want leven alle muizen, zal er altijd eten bij jou op de tafel staan, heus wees blij dat alle muizen, bij jou nooit dood zullen gaan, want sterven alle muizen, dan heb je pas een moeilijk bestaan, dan hen je pas een moeilijk bestaan.…

Naar ik vermoed zijn er al zeven muizen die zorgeloos in de piano huizen.…

lekker muizen klinkt knap gestoord al is het stil bij de seriële poort met mijn jatten klikt het op matten pijltje glijdt ook daar waar 't niet hoort…

zó snel weer zijn vergeten omdat je toch nog altijd kunt verdwalen omdat de weg terug dikwijls geplaveid is met scherven omdat scherven volgens overlevering geluk brengen omdat je het geluk zelf zal moeten koesteren omdat je niet moet verzanden in treurnis omdat je treurnis ook kunt wegmoffelen in de kruipruimte onder je huis…

het huis tekende witter tegen donkerende wolken een monument van onverzettelijkheid nog licht zon de kracht van muren uit schuint het dak in fel contrast vastgelegd op foto opgeslagen in herinnering het huis waar ik eens leefde met zoveel liefde binnen ging…

Je bent meestal zo erg aanwezig in mijn verbeelding van de avond laat wanneer ik de muizen hoor trippelen op de trap op weg naar de oude zolder dan blader ik in ons fotoboek hoe we samen liefde waren terwijl de muizen zich tegoed doen aan de kaas die er ligt zonder val ik ben nu sterk aan het vermageren om in ons samenzijn te blijven…

Zoals de zon tussen vele woorden opgaat Kan ik nog dromen van je handen en je ogen elke buiging in je gestalte Zoals wij samen voorbij de wereld gingen zwervend langs water reddeloos verloren liepen In de grote zee dreven we en mijn hart bloedde open zie ook: www.josevanrosmalen.nl…