Alle inzendingen over huis OR verbouwing

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

“Je lijf verbouwen vind ik echt te dol! Aan zoiets zal ik nooit een cent spenderen; zoals ik ben, moet men mij accepteren.” Aldus de mening van mevrouw De Mol. Héél goed! Maar jammer dat zoiets gezegd is door iemand aan wie toch al weinig echt is.…

Zo strak gebleven, zonder te verbouwen, Dat is iets waar ik steeds naar heb gezocht. Alleen al om wat mensen ervan vinden, heb ik me lekker zitten op te winden.…

'N ton, nou ja wat doe je daar nog mee Mijn vrouw zei ook, die fooi mogen ze houen Daar kan ik nog geen serre van verbouwen Waarom zijn wij toch altijd de risee Maar na de beursgang boter bij de vis Dan zullen we eens zien wat graaien is.…

Het is wel handig als de architect Die bezig is de boel er te verbouwen “We gaan het anders doen” in blind vertrouwen Bij plannen voor het Binnenhof betrekt. Een goede raad in dezen tot besluit: Pleur eerst die achterkamertjes eruit.…

Nu menig paar zich plastisch laat verbouwen Om maar te lijken op dat Beckham-stel Verloochent men zichzelf maar al te snel Steeds minder ook staat 'trouwen' ook voor 'houwen' Zelfs als je eeuwig met dezelfde leeft Word je een ander die een ander heeft…

De burgemeester jammerde gebroken: Het is een onderneming van formaat De Markt verbouwen, meer Delfts blauw op straat En hordes mensen die de stad bestoken Met ieder koningsgraf, zei hij lijkwit Dat mijn Delft delft, delft Delft het onderspit…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Romeinen zijn op weg naar Rotterdam Met rooie koppen, opgestroopte mouwen Gaan zij de hele binnenstad verbouwen De Italiaan wil wraak, en haalt zijn gram Massaal stormt straks de horde uit de trein En vraagt de kortste weg naar een fontein.…

ze is verbouwd billen borsten buik hebben een ander thuis zit beter in haar vel al trekken littekens wat snel in fel en soepel meebewegen haar zwarte doos is heel gebleven zo zijn de renovaties altijd terug te lezen…

het was te groot voor kleine handen slechts verbazen in raken en betasten het blijven haken en verkennen met een lach het ervaren van zorgen en wat lasten later in weerbarstigheid breken en verbouwen funderen en groeien op ontluikend zelfvertrouwen heb het grote klein gekregen mijn handen geven nu het volle leven…

het huis staat vol emmers vol halfvolle glazen stroomt over van de tuinman de pc-man de video- en de zwarte man de spiegelvrouwen verzorgen de diepte van de tekst kinders om te knuffelen en niet naar huis te nemen een volle buik die tintelstroomt borsten die begeren opwekken een leesbril die wel slim staat puzzels puzzels puzzels…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Het land hoeft niet meer bewerkt worden door boeren En voedselgebrek daar zitten we straks niet mee We verbouwen eten op schuimrubber in zee En hoeven dan niet langer meer ouwehoeren Het land wordt straks allemaal één nieuwe natuur En vissen uit de oceaan worden verrekte duur.…

langzaam rollen de witte golven papieren huisvuil voor ons uit maar het lieflijk tafereel kent een teveel ook plastic heeft zich daar bij geschaard de niet afbreekbare soorten op aard omdat zij niet verteerd worden het recyclebare heeft zijn grondstoffen behouden deelt mee in het vertrouwen van de mens om goed voedsel te verbouwen…

de buurman is aan het verbouwen hij hakt en slaat de spaanders in het rond schuim staat op zijn mond terwijl hij klopt, boort en vloekt sjouwt, sleept en zoekt naar zijn gereedschap en handigheden om met een elektrische zaag van de juiste diameter af te zagen en dan net een centimeter te kort, zak!…

ze hebben een veel te groot huis voor zichzelf maar eigenlijk meer voor – een ander de allernieuwste keuken om te pronken niet echt nodig ze eten buitenshuis maar mooi toch voor – die ander In een onder architectuur aangelegde tuin tuinieren ze nooit maar hebben het goed en laten dit zien aan – een ander de grootste caravan een driekwart…

in de eeuwigheid geplaatst is de dood van een dichter de echo die op zijn woorden aast * een hart geraakt wel zoveel lichter immers bij leven taal verbouwen aan een zware plicht getrouwe met lippen zo fraai in poëzie gestemd en gehuld in een bul als levend beeld * zo iemand zal blijvend worden gedeeld…

het ene lijf is zeker het andere niet al zou je verbouwen gelaatstrekken vouwen verrassend de gewetensstalen van alledaagse vragen mimiek vertelt het eigen bescheid van zacht tot fel en mijn ogen blijven eten elk toegift op het vlees ze vreten de complete getoonde persoon uitgesproken of bedeesd maar verre van gewoon…

zei ik tegen de oude dichter die ik nog steeds als een mysticus zag, totdat hij opstond en mij wenkte mee te komen naar de w.c. toe, deed z'n broek omlaag poepte in de pot en keek omhoog naar verbouwe- reerde mij en zei: 'híer, heb je écht!' en inderdaad, ik was genezen.-…

In een bos met naaldbomengeur gevuld verlies ik al mijn spanning en ongeduld Een kabbelend beekje met koel helder water legt mijn zorgen opzij voor een weekje later Geen stadse herrie of verbouwende buur maar de simpele geluiden van moeder natuur even leven als in een utopische droom door een weekje vakantie op de Veluwezoom…

ging zomaar een groot gat in de zolderkamer van mijn huis en gaf daarna "niet thuis" toen ik daar wat van zei het sprookje van een fijne samenleving lijkt voorgoed voorbij…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Mooi maar breekbaar is je glazen huis van zelfvertrouwen Jammer dat maar weinig mensen het kunnen aanschouwen Wees gerust, ik zal er niet tegenaan stoten Daarvoor is het veel te waardevol Zal het van een afstand bewonderen Een hand toereiken lijkt al te risicovol Mag ik er toch een beetje bijbouwen Iets kleins, jij mag kiezen En als je het…

de kachel, met de vonkjes vuur die mij uren in verrukking brachten, laat de gloed na van een liefdevolle jeugd voor 't laatst sluit ik de deur dag huis ik draag je over aan de tijden van voorbij…

Nu wil je weer naar huis iets anders heb je niet te kiezen. Het is je zo tegengevallen alleen in de grote stad. Je wilde het liefst weer naar huis, met de stad heb je het weer gehad. Totdat het weer gaat kriebelen en je voelt je weer niet thuis. dan ga je opnieuw weer zwerven en verlaat voor de zoveelste keer het huis.…

Zij ontmantelen met geestdrift en dromen hun paleis glorieus tot in de hemel Hoe en wat en waar en wanneer zal alles klaar Het groot geworden kind dat nimmer terugkeert beukt in tomeloze razernij met beitel, hamer en houweel al te oude ballast in elkaar Dit is van ons, van mij, Sneeuwklokjes en krokussen in de tuin staan er weerloos bij…