Alle inzendingen over huis van gedichten

Leven is wat er hier ontbeert, Zegt de domme ingenieur boos, Dat die nu man nu maar eens leert, Dat dit huis dat ik zorgvuldig koos, Dat dit huis alleen gezelschap moet krijgen, Van elementen, van dier en van natuur, En al is het misschien geen gezellige buur, Ik zal zeker naar bewondering neigen.…

Het huis is leeg de geesten zijn vertokken ik moet verder zoeken naar een huis dat mij beschermt tegen de elementen in dit spel ik wou dat er geen keus was tussen hemel en hel.…

een makelaar loopt door mijn huis met een flitsende fotograaf lampen moeten aan en uit voor het mooiste plaatje de tuin vertoont zich in de zon we maken samen geintjes maar ondertussen jank ik al bij het denken aan verhuizen…

Ik ken een huis, partieel, als in iets, dat langzaam begint te dagen. "En wat ik zag, bracht me in verrukking." Ken jij dat huis daarginds naast het water daar wil ik wonen later. Met een zolder, berg mij daar, in al haar dromen om zo bij haar hart te komen.…

Helaas mijn dierbaar bezit ik ga je verlaten Ik heb je jaren liefgehad alles beleefde ik samen met jou. Mijn eerste huwelijksnachten werden door uw muren omarmd. Mijn kinderen werden door uw stenen beschermd. Wij hebben jaren samengeleefd en zijn één geworden. Je kreeg een hart. Ik voelde mij veilig genesteld. Je hebt een prachtige…

Een traan rolt over mijn gezicht trek dan de deur weer zachtjes, achter me dicht, ga naar huis ZIJ KWAM NOOIT MEER THUIS!!!!!!…

het huis danst op tektonische platen de voegen kraken op de maat wees gerust het praat niet over liefde sterfbedscènes of bungelende benen in het trapgat hooguit een loslippig raampje dat roddelt met de wind of het pad dat knarsetandend grint…

al het werkelijke dat ik je gaf is geworden tot overbodigheid en nu ik mezelf kleed met gedempte wind, de uren van herfst overhoop haal verliest elk geluid een naam mijn naam die als een afgewezen groet tussen houten lippen hangt verzwakt door de duizend splinters van huiverige gezichten ik val, onzichtbaar, uit dit geheel…

Een gewonde reus stond daar nog steeds, als stille getuige van de voorafgaande tijd Twee gele ramen keken me aan met een starende blik, maar ik kende geen vrees alleen was ik niet Haar stem gaf me de warmte en nodige rust.…

verhaal van velen dat onderhoud en tuin langzaamaan te veel zijn ik kijk met ogen van een vreemde kozijnen worden geverfd ook de voordeur krijgt een likje de tuin is strak gesnoeid dat moet wel voor de verkoop mijn eigen hand was losser zo groeit de afstand tot het bewonen van ons heerlijk huis in dat alles zie ik het naderend afscheid…

Zie onderstaand. Is dit opzichzelfstaand, alleenstaand of losstaand? De vraag is verregaand, maar hoegenaamd bestaand.…

droever Dan op 't moment dat ik worstel met mijn Hoover Ik ben een redelijk man vol liefde en geduld Maar er is één ding dat me in wanhoop hult Dat woekert in m'n brein dat 'k dingen wil vernielen: De wekelijkse veldslag met mijn Miele Toch is er één geluid dat me bijkans onthoofdt Dat me nog meer van levenslust berooft Als dat door 't huis…

aan die ander toe het huis dat op mij wacht verzacht in ieder opzicht de ruïne van verlaten en de toekomst, die er lacht…

Rijden langs het oude huis, ik kan het niet en wil het niet kijken hoe de haag niet langer scheef geschoren is.…

ik heb dit nieuwe huis gezegend mijn naakte borsten vol vertrouwen aan de lege kamers laten zien nu durf ik naar binnen schroomloos bovendien de drempels zonder hink-stap-sprong te nemen buiten in de grote tuin verraadt een rijke bloei dat heden in verleden heeft gesnoeid ik gooi niets weg de opstap naar opnieuw verraadt…

We maakten het huis van mijn tante leeg. Nooit getrouwd, had geen kinderen. Alle voorwerpen stonden precies zoals haar ouders ze in het interbellum hadden geplaatst. De schilderijen van ongekende schilders met zanderige vlakten, weemoedige sparren arme grond hingen zorgeloos aan de muur een beetje zoals het hen uitkwam.…

Of die van het beroemdste huis ter wereld, dat witte, waar de machtigste man van Amerika slaapt en doucht, luncht en dineert. Dat huis, discreet en ligt geen tip van de sluier. Het kraakt wellicht pijnlijk in al zijn voegen. Binnen de muren van een huis worden de zwaarste geheimen bewaard.…

.orde in top tip rit de van eind het aan gedicht het bleek werkelijkheid in maar, chaos leek Alles. huis naar weg op vrachtauto lege een: resultaat Het. uitlaadt één voor één weer vers van het loop in de hij die, in interpuncties en woorden de hij laadt één voor Eén.…

************************* Het zijn jouw woorden, ware woorden Ze zeggen me alles: op dit papier, in dit gedicht. ************************* Waarom hoor ik niet die betoverende geluiden in het huis en waarom is het bed dan leeg en koud? Waarom hoor ik geen geluiden in de badkamer, en heerlijk geneurie in de keuken?…

ontembaar rende je blootsvoets door de velden achter de vlinders aan honden dansten om je heen kastanjebruine haren omlijstte jouw gezicht wie jij was het beschadigde kind wiens huis geen thuis bleek verborg jij je in gedichten van vloeibaar goud…

zeg als: Regen en wind appel en brood Dik en donker bloed der vrouwen --------------------------------- uit: Gedichten 1948-1963.…

om het huis een trein vol loden zand het spoor verwaaid, de daken gedicht in de lucht een blauwe spiegel glanzend op het heetst van de dag het verstand steekt zijn koppen bij elkaar schaduwrijk, het is geen gezicht nu nog 'n hongerdorst, geurend naar het lijf dat ik niet omhelzen mag…

De ander moet terug naar huis. De een wil gedichten schrijven, die de ander al gelezen heeft. Een en ander zijn mijn oude vijanden. Wanneer ze mijn vrienden worden, zal ik mijn vijanden missen. Ben ik bang.…

de herfst schrijft weer poëzie in huis-aan-huis-blaadjes…

Een paar puristen uit Amsterdam schonen de taal met een netenkam. Ze richten 't pincet op het lidwoord 'het'. Hun kruisen straks 'T FOKSCHAAP met DE PAASLAM.…

Bomen buigen weg van de kust voor het huis schuift een steiger de rechte gevel en rechte steiger zijn bomen die naar je wuiven het huis vanuit een rijdende tram helt in de wind die van zee komt je buigt je hoofd onder de steiger kijkt naar buiten als je thuis bent. -------------------------------------------- Dit gedicht…

Nu sluit hij zich af van haar thuis voelt zich dit weekend een dakloze zwerver Ziel zonder huis onder zijn arm redeloos radeloos twenty four seven Kan een bohemien zijn hart verlichten beter, dan schuilen in zijn gedichten  Ziel zonder soulmate lichaam en geest waren te lang van haar weg geweest Is hij een schim een donkre…

Nog voor mijn inwendige brutaaltje guitig samenzweerderig in een gedicht kon blikken om iets stouts schrijven, onderbrak hij mijn droom. Hij speelde de Jani van het huis. Hij wou over deze belangwekkende kwestie enkele gedachten verzamelen voor een woordenvloed naar mijn hoofd te laten stromen. Ik zag de bui al hangen.…

Ergens in huis slaat hard een deur dicht en even wankelt de kleine giraffe van vrolijk oranje plastic. Geschenk van een 6-jarig jongetje dat pendelend tussen ontredderde ouders zijn lot onbegrijpelijk blijmoedig draagt. ------------------------------------ uit: ' Verzamelde gedichten', 1996.…

niets gooit zich weg en bewaren is geen optie plastic en blik op maandag verzameld werk in een spoor van achterlaten; lege dozen een notitieblok zonder aantekeningen een gedicht aan de rand van taal twee helften van hetzelfde potlood bossen zonder uitgang een huis dat zich ruimt voor een dood die wacht…