Alle inzendingen over iglo is geen sneeuwh

vriesplakken Igluigaq worden in hoog tempo deel van een verleden niet door de werelddooi die hutten smolten toch al elke winter de sneeuwval ook daar de bouw emplooi Sinds ze ons blanken als Qallunaat hebben leren heten en kennen is de modus verwennen de bron van zoveel kwaad Veel jong goed wil een gewoon huis met tv dat heet daar iglo…

een eskimo draagt in zijn iglo graag een eskimono…

als geblazen glas een baarmoeder van sneeuw en ijs warm en koud gelijk…

na jaren van vergeefs verlangen heb ik tederheid verbannen in koele zinnen ver het zoete minnen bevroren dromen nooit uitgekomen verpakt in geur en kleur veilig achter de gesloten deur met staal en ijs bouw ik een paradijs verberg mijn spijt in ontoegankelijkheid…

Jij bent voor mij de wind Maar bovenal de storm De snelheid in kwadraat Vluchtig en toch enorm Jij bent voor mij de regen Maar meer nog de tranen Druppels die verdwijnen Uit vastgeroeste kranen Jij bent voor mij de winter Maar het is vooral de kou Die de wereld laat bevriezen Waar ik mijn iglo op bouw…

Wit hoeft niet stil te zijn in een iglo van papier is geen bubbel in de tijd maar constante geboorte wat gebeurt als je kleur met een moker kapot slaat wit is schansspringen wit is een spaceshuttle laat me aantreffen wat er voor mij nog niet was onder de tafel de postduif van een jonge vorstin de huid van een telegram een ansicht…

Zulke critici moest je verbannen naar een iglo op de Noordpool kunnen ze schrijven voor elkáár, zijn wij verlost van die tirannen.…

Hij nam de frituurpan uit de schouw, knoopte zijn marineboord en -mouw verliet zijn kombuis, ging voorgoed naar huis tot groot jolijt van de kabeljauw.…

wolkt de condens van je warme lach zijn vrolijkheid over de pas gevallen sneeuw die straks het fundament zal zijn van het nog te bouwen sneeuwen huis nog herinneren wij ons het dwarrelend wit van de lange winter de ijskoude handen en het bevroren haar weer zullen wij getuige zijn van sneeuw die gaat verijzen als wij onze iglo…

De witte vlokken stapelen maagdelijk een wit egaal Scherpe contouren veranderen in een vriendelijk rond Kinderen reageren met sleeen sneeuwgevechten en dolle pret Tot s'avonds laat klinkt het geroep van ouders Kleine kopjes zitten knus in zelfgebouwde iglo's Laten ouders in het ongewisse Nu beschermd de stoere sneeuwman tegen het kwade Grote…

Het vrouwelijk icoon goedgekeurd door de Vereniging van Huisvrouwen; geen bebaarde kapitein Iglo, maar wel een sterk merk met vertrouwen.…

Woonruimte Iglo van sneeuw tot Een echt gouden paleis WONING Hartstocht is strijdend Over en weer Passie die brandt, die Voor samensmelting zorgt PASSIE(f)…

Leugendans Het is net als een mooie dans Het publiek is ingenomen Geen stel die het zo kunstig doet Jullie zijn niet in te tomen Dan komt de Waarheid tussen in Die wil nu ook een dansje Beleefd vraagt hij: ’Mag ik nu?’ Hij hoopt nu op zijn kansje Maar daar heb jij geen voordeel aan Je danst nu juist zo heerlijk Je wordt gedraaid, getild,…

Heb jij wel eens je gelijke ontmoet hij is net als jij in wat hij zegt en doet wat jij niet weet en ook die ander niet is dat je oordeelt naar wat je gespiegeld ziet maar wat blijkt als je goed kijkt dat je gelijke niet op je lijkt.…

In het vroege morgenuur, het is vandaag alweer de vierde, zit ik stilletjes hier en schrijf een lijstje, voor wat boodschapjes op een vodje van papier. Brood moet ik halen, en boter is er niet en afwasmiddel, die citroenige, en wat potjes rode biet. Heel zuinigjes aan, 'k heb alleen maar Ach Owee 't is al bijna op... en de hele maand…

‘Ruwe stormen mogen woeden’ En morgen komt Storm Eunice aan land Aan land in ons Koninkrijk Nederland En met name in het Waddengebied Eunice laat de wadden-eilanden trillen Op hun fundamenten van zee en klei Het is de laatste waarschuwing aan Konings regering Blijf met je Haagse poten van de Waddenzee af! Zo niet, dan gaan jullie hullie dat…

Mensen verschillend en toch gelijk. Maar dan gezien in het perspectief vanuit het Hemelrijk.…

Niet altijd leuk om eerlijk te zijn, voor de ander. Niet altijd makkelijk to the point te zijn, of het soms nodig is? Zeker wel. Of het hard is, vanzelf, want eerlijkheid komt bij een ander maar al te vaak aan als de spreekwoordelijke mokerslag. En toch is eerlijkheid nog altijd pure winst.…

Maskers vallen af als Ensor tronies schildert We staan in ons hemd…

‘Krijgt u mijn mailtjes niet? Pjisnica Ercobim Houdt u toch op mij te Spammen, en vlug! Ik word niet goed van uw Olifantshuidigheid. Waar blijft uw antwoord-mail? Nooit mailt u terug!’…

De geest is meeslepend in zijn kwetsbare naaktheid, behoeder van een onderhuids en schuw geheim, dat zich in tijden van ontroering – even - haar grootse intimiteit blootgeeft. Maar in sprakeloze wanhoop, als het licht van de duisternis herpakt in de seizoenen om een herwaardering strijdt, naar hogere ruimten stijgt waar het – evenzo…

Af en toe, duik ik in elkaar, bij een enorme knal, zo eentje die je welhaast voelt in je maag! Prachtig vuurwerk! De schitterende kleurenpracht in de lucht, verbaasd en verrukt me! Mooie vuurpijlen! En dan ineens, bedenk ik me, dat er landen zijn, die NIET de pracht, maar wel de KNALLEN hebben! En dan is het niet eens oudjaar,…

Werkelijkheid blijft onwerkelijk. Feiten blijken verbeelding. Meningen zijn dat ook. Wanneer ze worden geuit veranderen ze. Veranderen ze in as en rook. Fantasten fantaseren fantasie. Dichters verdichten gedichten. Dat is niet waar maar raar. Politici verdraaien feiten. Dat is niet raar maar waar.…

Ze zeggen dat ik vuil ben en besmeurd. Ze zetten mijn beroepsgroep mooi te kakken. Me door zo’n zwarte schoorsteen laten zakken? Ik kijk wel uit, dat is nog nooit gebeurd. Ze noemen mij een vieze roetveegpiet. Discriminatie! Ik voel veel verdriet.…

ergens in een toendra van Alaska zit hij half bevroren te mompelen in de top van een besneeuwde denneboom zijn gezicht en snor ijzig bezet de oogleden bevroren het hart slaat één op tien in een spiritueel gevecht zijn geest reist mee in de wind richting een iglo kilometers verder waar zijn broer bloedig gewond door de beet van een ijsbeer…

Ik ben in een script geboren regie heb ik niet nodig, ik speel een soevereine held in elk verhaal, rolverdeling lijkt overbodig, isolement van de verbeelding deel ik met elk primitief hart. De wieg stond op een onbewoond eiland van verlaten kunst, cursief omringd door de golven van het alfabet, in de getijden van geluk herrees…

Er was nog niet geploegd er was nog niet gezaaid, het brein van de aarde was nog niet geboren en ging de zon onwetend onder in de seizoenen van het eerste jaar. Het wordt weer zomer, z’n volle wagen is op pad met de korenschoven naar de molenstenen van de tijd, zijn krakende karrenwiel strijkt de plooien van de laatste morgenstond…

De duisternis gaf mij een hand, je zonden zal ik strelen, in het grauwe boetekleed van verlangen gaf je mij een laatste nacht, liet je slagen beuken op het holle vat van gegiste beloften, die snel waren vermorst, ik zal met een sleutel van de tijd de opening herwinnen voor de toekomst verborgen in je moederborst. Vergeefs heb ik de maan…

De twijfelaar zegt, dat ik een ander fust aan moet slaan met flexibele duigen, wankelmoedige ruggengraat door de tijd geringd. Eikenhout doordrenkt door loog en listig bier, schaars verlicht door een spongat waaruit alleen de duivel zich bezondigd aan het tappen van het zielennat. Waarop geen voordeel van de twijfel rust en alleen…

Ik streelde je wakker in een morgendicht, onderzoek wat je eerder hebt geloofd en vervloek de gisting tussen de engel en de sater, waarin je z’n minnaar werd in donker licht, ik verdoof de duivel met een gelijke waan die rondwaart door de botte hoornen op het hoofd. Ik wil niet strijden met een verwachting, die de geest verwart…