Alle inzendingen over ijsschots

Bevroren in zee Drijven gevangen tranen Gestapeld verdriet…

het laken dreef als een ijsschots over mijn bed zo helder zag ik hoe het nog even was en hoe het worden zou boven droomden kinderen het kleine grote leven stille tranen vinden alleen de weg…

Het journaal ging met mij aan de haal naar een afgedreven ijsschots ver noordelijk, met daarop een beer, -een fraai beeld waarin ik me installeer-, helaas, zij slonk zij kromp zij zonk. Mee de dieperik in. Het water toch nog koud. Té. Hulpgeroep werd niet gehoord. ‘Wordt’ evenmin. Dan maar verzuipen. Niets aan te doen.…

Het is avond op de gladde daken geen schimmel waagt zich uit zijn stal ik zie mijn schizofrene vader in een kakelbonte spreeuw veranderen hij breekt uit zijn zwijgen als een oude ijsschots op het bevroren meer ik heb geen herinneringen aan zijn fysieke agressie mijn lichaam vindt veiligheid in mijn lucide droom het is avond en een…

Vliegt zij over een ijsschots! en rent door de huizen! De lucht gaat in het schaap! De lucht gaat in de bever! Hier verdwijnt lucht in het toetje! Kijk die vla haar vasthouden! Die moet! Die moet in een kind terechtkomen! En jawel we tellen af! Drie! De lepel wordt geheven! Twee! Het vliegtuig vliegt al aan! Een!…

soms haasten wij ons in winkels op zoek naar kilo's geluk van korte duur wegen wereldleiders heilige huisjes op een fragiel akkoord van eindeloze consessies lacht de clown zijn roodgeverfde lach naar het kind in ons dat zich nog onschuldig waant breekt een ijsschots in tweeen smelten tranen naar de zee waar het water stijgt…

gaat meer voort slechts nog de waterige, onweerstaanbare blik van een verloren, zinkend schip kom terug klinkt haar stem nog eens helder over zee sleurt alleen pijn en verdriet mee slechts nog een enkel, verdwaald licht van een lamp, geeft enkel zicht op een stuk verdriet, eerst zo vrolijk en begaan en toch kon het niet verder dan een hoge ijsschots…

ik ben even weinig experimenteel als een ijsschots als een veenlaag als de mist al denk je het lezer in je stoel op de grond van hout ik ben even weinig experimenteel als het warme bed en de gedekte tafel als het lachen en de vriendschap ik ben heel gewoon en ik hoop dat jij gewoon bent dat er in jouw ogen geen afkeer is ik ben een van het…

De ijsschots onneembaar, ontwijk ik de tere kogel, zoals water ketst tegen de tegels van een nog toekomende tijd. Wanneer? Zodra de stem zichzelf verheft en keien tot dahlia’s maakt; te liefelijk om te geselen, te puur om te stenigen Ontwapent zich de horzel door zichzelf dood te slaan. (Krijgt het mijn zegen.)…

Tranen vallen in zijn haar fonkelt een ijsschots in de zomer. Maar voorlopig nadert maart We moeten een zwart gat in de lucht springen waardoor we wegglippen met het sterrenstof. En verdriet? Ach, we spoelen het door met sprankelend bloed. De nacht straalt rust nu we maankraters raden in de schaduwvlekken.…