Alle inzendingen over in 't

schip deinst legt men t roer verkeerd aan hij gaf haar breezerij zij bleef een scharrelkip dan bond hij haar als boegbeeld voor zijn schip Het lachen zou haar nu wel snel vergaan…

En iedereen zegt Mijn zus is net een barbie 't Is een popcultuur…

’t Zandt, waar menigmaal op tijd en stond een bouwsel brandde, ademt opgelucht. De pyromaan zit vast, klinkt het gerucht, het nieuws gaat als een lopend vuurtje rond. Wie was ‘t ? Waarom ? Hoe kon hij zó lang slagen ? Het vuur is uit, al branden nog veel vragen.…

Zet dan fijn, je hakken in 't zand want geloof me: het zijn mensen met weinig verstand, die je op je hart trappen Dus zet ze maar in 't zand: die hakken!…

't Is voorbij, over, tabé en neem asjeblieft ook het verleden mee. 't Is voorbij. die vriendschap, na al die jaren, voor mijn part mag je alleen verder varen. 't Is voorbij, mijn vertrouwen in jou, hoewel ik nog steeds van je hou. 't Is voorbij, ik heb niet meer die kracht, want 't is teveel wat je van me verwacht.…

groetend stap ik de ochtend in en tover vele vraagtekens op gezichten die 't huilen nader staat dan een ontwapende glimlach steevast wandel ik verder alwaar hondenuitlaters een vrolijker humeur bezitten groeten zij spontaan terug vol groeiend enthousiasme kuier ik naar de uitgestrektheid waar zand tussen m'n tenen kriebelt golven het…

Lelieblank - Als pasgeboren Je ziel Die tegen 't eind Aan 't kwaad Ten slachtoffer viel Ledro, augustus 2012…

't Is stille! Naarstig tikt het on- gedurig hangend wezen, waarop de weg naar 't eeuwige, in twaalf stappen, staat te lezen. 't Is stille en middernacht! Alsof ik blind ware, om mij henen, in donkere diepten schijnt het al verduisterd en verdwenen. 't Is stille!…

Ze richten 't pincet op het lidwoord 'het'. Hun kruisen straks 'T FOKSCHAAP met DE PAASLAM.…

't Is stille! Neerstig tikt het on- gedurig hangend wezen, waarop de weg naar 't eeuwige, in twaalf stappen, staat te lezen. 't Is stille en middernacht! Alsof ik blind ware, om mij henen, in donkere diepten schijnt het al verduisterd en verdwenen. 't Is stille!…

rivier hij danst op 't plein met een rol vol met gouden letters zij danst bij snarenspel met de zangers door de velden onder de blauwe hemel de hobbelige straten en donkere steegjes met de flauw verlichte lantarens op woelige baren met de bootsman die de zee tot zwijgen brengt…

Ooit maakte ik het mee dat mij, naast koekje bij de thee Gevraagd werd of zij mij mocht epileren Het kostte mij geen stuiver extra Maar haar oog verdween Naar 't welvend haar op arm en been Ook dát komt voor bij heren "Wat mag het wezen?" vroeg mijn kapster. 'k Was bijkans verdoofd Alleen aan één oog had ze staar.…

Op ’t leven, Op ’t eeuwige en het oneindige, Op de tijd, de wereld, en de toekomst, Op ’t doen, ’t denken en ’t weten, Op de dood. Op de liefde, Op ’t vrolijke en het onmogelijke, Op oorlog, de haat en de vrede, Op ’t geloven, ’t zeggen, ’t zijn, Op ’t hart. Om niet te drinken, Op al deze dingen, Is om echt te leven.…

't is water, 't is vuur 't is van eindeloze duur 't is lucht, 't is aarde 't is alles van waarde mijn leven, mijn lot in één woord: God…

Voor 't open raam, omrankt van wilde wingerd - Een loverlijst, begloord door de avondzon - Zit, mijmrend, Grootmoe met haar oude bijbel. De koperen sloten vonklen in het zonnelicht En 't koeltje krult een hoek van 't gele blad om, Waarop, gevouwen, 't handenpaar nu rust.…

Vandaag is 't begin, van de rest van mijn leven. Gisteren was de laatste dag van 't oude. Morgen ben ik met 't begin gestart. Potverdorie, wat gaat het hard!…

Dat, na 't verzengend zon-gegloê, De witte vree van 't maangelaat Over de moede wezens gaat Van die geen zon verdragen... En dat van deernis, nu en dan, De loden lucht nog schreien kan Voor hen, die nimmer klagen. 't Is goê..., 't is goê!...…

Verscholen in 't groen Naast een huis van God Opgetrokken uit hout Onder blauw Een wolk drijft voorbij Lange en korte Gezaagde planken Een Huis van liefde en Van lijden Met zerken verspreid Rondom op het gras Verscholen in 't groen Een wit gewaad dat (s)preekt Als mensen Zich samen bezinnen Noorwegen, richting Noordkaap (2000…

Gij zegt dat 't vlaams te niet zal gaan: 't en zal!* dat 't waals gezwets zal boven slaan: 't en zal! Dat hopen, dat begeren wij: dat zeggen en dat zweren wij: zo lange als wij ons weren, wij: 't en zal, 't en zal, 't en zal! ---------------------------------- * 't en zal: het zal niet (gebeuren)…

Vannacht heb ik tegen je aan gelegen heel zacht Vannacht, voor even gevoeld voor ‘t laatst hoe ‘t was Vannacht bij jou te zijn te leven voor even Vannacht gezwegen over straks alleen Vannacht…

vertonen tonen Geslaakte kreten stilte verstomd 't einde ... zuchtend verzuchten…

de blaadjes vallen nú al, tja, 't groen heeft 't zwáár. 't Is ook altijd wat! Normaal loopt iedereen te zuchten, wat is nederland toch nát, nu hoor je alleen 't is te dróóg. 't Is ook altijd wat! Nérgens zijn we op voorbereid, niet vaak is iets gewoon goed, te heet, te koud, te nat, te droog. 't Is ook altijd wat.…

'k Mag graag in 't kneppelhout verwijlen, waar kneuters door mijn knoken zeilen. Daar kust mijn krats, daar rust mijn frats van 't snorren van de domme dagen, van 't porren van de veile vlagen. In 't kneppelhout is zonneschijn, daar waar de kneuters zijn.…

Feest als een beest dans als idioot, maak je gek en doe 't meest iedereen die je ziet, 'n heerlijk gevoel en toch bedeesd.... want 't is de vrijheid die telt, in je hoofd, je geest de mooie mensen in 't verschiet ja daar gaat 't om ! geen grenzen, geen einde... de intensiteit en je geniet.…

‘t En zomert, ‘t is waar, ‘t en lovert, ‘t en lijdt geen bladtje nog uit de hagen; ‘t zit ijs in de wind, ‘t zit sneeuw in de lucht, ‘t is stormen, dat ‘t doet, en vlagen.…

`k Heb nog drei bollekens In mijne zak Mietje van de koolmarchant Een meiske uit mijn straatje Keurde mijne cervolant En z` had er `t handje van Want zo rap alsof de wind Was z` aan `t spele mee mijn klauwe En ze riep `t es `t spele weert Want hij hee ne goeie steert Ja, mijne vlieger En zijne steert Hij goot omhoge `t Es `t ziene weert…

Jij die tot Tachtigers behoort Beroemde Dichter en een Grote Ziel Wie `t beeld van God voor ons ontsloot Aan wie de Geest het meest van `t Al beviel, Jij hebt de lot der wereld om ons heen Voorspeld. Nu zien wij in Dat jij gelijk had. Weigerend de steen, De Hoeksteen leefden wij.…

Dat zwart skelet, van windselen ontdaan, Waaraan het uitgedroogde vlees nog kleeft, Die groezelige hoop, waarvoor men beeft, - Bedenkend het meedogenloos vergaan Van al wat ademt onder 't licht der maan, - Die mummie heeft verlangd, geliefd, geleefd Het volle leven; wat maar 't leven geeft Heeft zij genoten in haar aards bestaan.…

Je hebt ’t gekregen, ’t leven En al leef je ’t met angsten en beven: Beschouw ’t als wonder Ga niet gebukt onder ’t feit dat je ’t straks terug moet geven.…

Wéér spiedt ze 't uur, en wijlt en peinst of 't kleedje niet Een sieraad mist; ze wikt, 't blond hoofdje schuins genegen, Het spiegelbeeld, dat lacht en dan weer droom'rig ziet.…