Alle inzendingen over in alle culturen bet

De eenzaamheid der volkeren alsmede haar geborgen veiligheid, draag ik en koester ik in mijn hart. Mijn hart en de twee ogen vol van eeuwigheid, volledig en vredige scherpzinnigheid. Diep van binnen. Alles droeg bij tot verbrede broederschap en verwantschap. Eveneens aan de eenzijdige doch veelzijdige waardigheid in en van ieder mens. Het…

Binnen innige diepzinnigheid Speelt haar uitbundig vuur Waar anderen zwoegend levenszuur Zwaar ademend verzuchten Buiten gewogen grammatica Vallen haar stergedichten Binnen structuur van alle cultuur Huppelen de lichtgewichten Haar ruimte wordt haar schilderij En zij zei tot mij: Ook de fraaiste vergezichten Zijn lelijk van dichtbij…

Mijn vrouw is overleden de kinderen allen groot, het is al zolang geleden dat zij haar ogen sloot. De kinders vol in't leven met eigen gezin en cultuur voel me rot, het is even gedoofd het heilig vuur.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Hun lustknopje wordt weggesneden, met alle gevaren vandien, verschrikkelijke pijn en verminking voor het leven, nooit te kunnen ervaren dat de aardse lust met liefde verbonden kan zijn. We wijzen met de vinger hoe erg het is, en willen de meisjes van hun eigen cultuur redden, want het is barbaars en mensonwaardig.…

ik voel me helemaal sereen met al die verschillende culturen om mij heen dus ga ik van nu af aan volledig uitegreren in alle mogelijke sferen met raki of parbobier als aperitiefje een oosterse schoonheid als liefje want ik ga uitegreren volledig multiculti in alle etnische sferen op bezoek om de hoek in turkije naar marokko in…

Ik had je beet Het is geen grap Ik had je hoog Daar op die trap Totdat je beet Je nam een hap Ik liet je los Daar op die trap Daar ging je met Gezwinde spoed Eerst je hoofd Tot slot je voet Ik dacht nog even Dat je sprak Het was je nekje Het zei: “krak”…

zomeravonden vissen in een boerensloot de muggen beten…

Vat die valse duivel bij zijn horens beet. Bestrijd uit alle macht dat kortzichtige monster: het monster dat racisme heet.…

Ik wilde mijn hand tussen de parelwitte tanden stoppen en voelen hoe zij niet toe beet, maar minzaam over mijn gerimpelde, behaarde huid knarste, omdat zij wel wist hoezeer ik haar beminde.…

gedragen over jaren heen de lange versleten doeken licht verhullend onderweg naar een fundament wat randen blijven rafelen tot mini in het verschiet maar daaraan zie je niet waar de zoektocht eindigt draperieën vol betekenis worden pas ontsluierd na verstaanbaarheid van de intrinsieke taal niet langer beschermend wel draaglijk…

Buiten is het nat en onherbergzaam. Binnen is mijn boek, droog en gecultiveerd. Mijn boek is van hout, geworteld in modder. De letters zijn het speeksel van de schrijver, gevloeid uit de pen van vlees en bloed. Koffievlekken, ook dat nog. Verdomme, niets is wat het lijkt.…

Hij sjouwt zijn rug kapot aan zware stenen Of teert als het bloedheet is aan de straat En werkt zich in het zweet en uit de naad Zijn lijf is ruim bedeeld met arbeidsgenen Zijn spreektaal zet meestal ~Het Algemene Beschaafde Nederlands~ flink in de kou De nagels aan zijn vingers en zijn tenen Verkeren in een staat van diepe rouw Maar eens…

De oprijlaan is dicht beplant met beuken En twee lakeien staan bij de entree Een hovenier besproeit de bloemenzee Zijn Maître zwaait de scepter in de keuken De dienstmaagd dekt de tafel vrij van kreuken Zijn butler regisseert strak het diner Een strijkje speelt sonates van Fauré Om ’t copieus geheel nog op te leuken Doch als des morgens…

ik zie je vingers dwalen, handen kunnen ook geen woord vertalen je laat de binnenkanten zien met het eelt van veel misschien je hangt geesten aan de muur loopt op stof van verre schapen in uren voel je nog geen duur je weet dat honger zal doen gapen je ziet wanneer de mannen gaan bent klaar als ze weer komen je schoont de kinderen en…

Ik loop al uren en ik kom niemand tegen -- toch is er een pad.…

Hautaine cultuur Oude bergen van aarde Afgegraven terp…

vergeef de wilde kat zijn beten hij zal ooit in de toekomst aaien wanneer de wilde roos gaat bloeien ----------------------------------------------- Vergeef de wilde kat zijn beten (1989)…

hij beet ik hoorde botjes kraken zag ogen vragen om nog meer uiteengerukt tot een behapbaar stuk werd zij verdeeld onder de dragers in snelle mars trok de kolonne dwars door het land stilte kreeg de overhand uit alle richtingen kwamen de stromen naar de hoge heuvels van hun dromen zij zijn klein maar boordevol venijn mijn termieten…

je dolde plagerig en beet toen echt ogen in triomf een hakkelend excuus je warme hand vlak bij mijn mond je kuste zacht verlangen in mijn hals handen door je haar ik beet je lippen terug met heftigheid je was verbaasd we voelen onze pijnen samen verwonderd om elkaar…

een kijkje in het voor mij toch wel verborgen leven van een meisje uit een andere cultuur en haar worsteling met misbruik en de strenge cultuur Windwhisper 14-08- 2010.…

Hebbes, de hond pakt de stok, maar komt niet terug: de eb heeft hem beet.…

Oude vijgenboom hoofdstam kreeg beet van de vorst zijstam neemt over…

Wat verbind ons allen dan is uw vraag? De liefde voor verschillende culturen, zeg ik al te graag. Samenleven op basis van vertrouwen, op zo’n samenleving kun je bouwen. Wederzijds respect voor het zijn van een mens, dat is mijn allergrootste wens.…

door alles wat nodig was door tools en een miniformat voor fantasie en religieuze verdieping met inhoud en waarde in geestelijke verdieping bij cultuur en muziek…

Maar als Bet geen drank kon krijgen, Geen citroen of brandewijn, Kocht ze van d'r arremoedje Spiritus of terpetijn. Refrein: En zo kon Bet nog dronken zijn Zonder jenever, zonder jenever, En zo kon Bet nog dronken zijn Zonder jenever maar van terpentijn.…

Verloren culturen Beleven hier hun laatste uren Zoals in een bejaardenreservaat.…

onder een dak van rozen hoor ik het snikken van de wind vanmorgen beet een jonge vogel in het grind…

overspoeld door de chaos van badkamerlicht het zeemeerminnengezicht pakt mijn witte wangen beet ze vraagt me hoe ik heet…

Wie heeft er nu nog even tijd Voor begrip van de eeuwigheid Wie heeft er vandaag nog even Voor het begrijpen van het leven Lees ik het werk van Beets Dan denk ik immer steeds Waar is bezinning gebleven Nu duurt die steeds maar even Carpe Diem gebiedt dwingend de toon Serieus gedrag ontvangt veel hoon Memento Mori is even gevloden Net…