Alle inzendingen over in handen van de och

Nee, en dat voelt niet goed Omdat ik geen weet heb van je lege handen in die van ons Onze frisse neus mist de ochtend dampen Ogen staan wel open , maar...…

Vrijheid, neem me mee, naar de mooiste plekken, die je kent Vrijheid, pak mijn hand, toe, verlos me van de pijn Vrijheid, sla je open, glans met al je glorie, wees mijn waanbeeld Vrijheid, zeeën, bossen, laat me zien wat leven is Och vrijheid, draag me met je mee, Ik ben op zoek naar oneindigheid.…

hoe diep mijn zucht langs het vensterraam morgenzorgen mengen zich in de schrale lucht een spoor van zand leidt naar de hof een vertrouwde zetel nodigt als een open hand och, zie mij hier staren de verte heeft geen weet van dat… hetgeen ik wil bewaren ik kerf het in de nerven van een vallend blad zo is het vastgelegd de aarde zal…

Ik wil niet klagen Maar dankbaar genieten van de dagen Dat we samen hand in hand Wandelen over het strand We durven niet te hopen, Hebben te veel gezien Maar toch......mischien? Zoekend naar schelpen in het zand, Voel ik boven ons Gods hand Als dan ieder van ons zich blij en gelukkig voelt, Dan denk ik, ja zo heeft God het bedoeld.…

Hand in hand Met een ondergaande zon Lopen we op het strand Geen mensen om ons heen Behalve het zachte zand en de zee Zijn we niet helemaal alleen. Ik loop in de zee Jij blijft staan Je gaat niet mee Ik duik naar beneden en lach Dat ging wel over Toen ik je niet meer zag Ik zat vast met mijn voet en kwam niet meer boven.…

in hand bij mij.…

het duinenkind blijft houden van de zee de opdringerige meeuwen vindt parelschelpen op een verlaten strand hoort de wind de vliegende storm vangt op haar hand het stuivende zand het duinenkind danst op de levenslucht de schenking van het tij zonder hersenspinnerij is enkel blij - och kon ik haar weer zijn een golvende…

De Zon, och arme, Is de enige die zich Zelf moet verwarmen.…

ik pel behoedzaam elke schil van je lijf jas na jas ontneem ik je tot aan je naakte kern het doet je zichtbaar pijn en daarom zeker huil je mij…

Och! kon ik u vergeten, mijn lief, mijn aangebeden; Maar, ijdle wens en ijdle hoop: Ik heb te veel geleden. Niet dat ik in uw armen, op uwe rode monde, geluk, te veel voor ‘t mensenhart, gezocht heb, - en gevonden.…

man, wat ben jij een krent Wees nou eens een keer een echte vent Geef nou iets duurs, Iets door de miljonairsfair erkend Dan is het leven minder zuur Sta je ook niet meer als vrek bekend O Sint, wat ben jij toch een lul Een chocoladeletter en een reep Dat is toch de reinste flauwekul Echt iets voor jou dat je me hiermee opscheept Och…

als ik voor jou de zon kon zijn zouden tranen nooit meer vloeien maar verdampt in warmtestralen als fonkeling in je ogen gloeien en eist het lot dan toch eens wreed dat nacht van binnen pijnlijk schrijnt zou ik dicht naast je willen blijven tot duisternis in ‘t gloren kwijnt mocht ik voor jou de Poolster zijn zou ik als baken voor je stralen…

mocht ik in een dichterslied de juiste tonen voor je schrijven gelijk vogelgeluk in oktoberbomen of wensbootjes vouwen als een kleine drijfveer voor je nog verborgen dromen wist mijn oog in een wenk het ontluikende te vinden mijn hand de juiste streling was mijn mond bij machte in verstaanbare woorden te spreken als een heling…

och lief, ween toch niet om zwarte randen rondom blauwe dagen toe, laat wassende wind de zeilen bollen en adem lucht in lagen vaar, ver voorbij de ingedutte zon door het wijde water en landt, waar dorst zal verdrinken in warme armen van een tweede later…

Och ja... die nooit stoppende tijd gaat vooruit en geeft geen respijt. Neen, de tijd houdt zich niet bezig met begin, tussenin en dan, de tijd op zich is niet zo van belang. Dromerig kijk ik even voor me uit en bedenk in beelden hoe het was, hoe het is, hoe het misschien zal zijn...…

was ik maar zo’n vlindervanger van mooie woorden dan kon ik ze in schoonheid naast elkaar zetten elke soort op een rij achter glas op papier fraaie zinnen maken maar nee dat moet toch niet vlinders moeten fladderen zoals ook woorden vrij moeten leven een vrij en levend woord zal de mooiste zinnen geven vlinders zullen hun…

Och ja! daar zit hij, koud en stram; Hoe sjilpt hij om wat eten... Och, dat ik nu mijn boterham Maar niet had opgegeten! Of had ik al de krummels maar, Die moeder weg moest vegen, Dan was het arme diertje klaar en stond ik niet verlegen! - Och, Moeder! Help mij uit de nood...…

33 vanaf vandaag en wijzer och vraag dat maar aan hen die me kennen gelukkig niet zo veel toch mis ik er een paar van wie de stem hun gebaren zo teder op hun plekje vallen dat er tranen prikken van geluk weliswaar ik hoor hun stemmen zingen in mijn hart mijn ene hand warmt zich aan de andere liefde belt terug vandaag handsfree naar…

och paddestoeltje totaal ondersteboven zo het spoor bijster…

je ligt er zo stil een glans op je gelaat lijntjes, fijntjes kunstig besnaard de handen rank en wit rustend op je tooi je oogt zo vredig verheven mooi en och, ik kan het niet beredeneren waarom een leven een fonkelend kristallen glas brak in talloze scherven de schaduw zijn best deed zich deze zonneplek op aarde te verwerven…

Och, dood Gaat men toch.…

Och, je kent mij wel, ik ben netjes, hartelijk -- en ik praat en praat.…

mocht de zoveelste versteende traan in de winter hard en koud aanvoelen schitteren als een diamant dat dan 't verdriet zal mogen smelten zonnedagen in 't land van licht en leven als de gouden vloed van 't gedicht dat schijnt als in de morgenstond och zoete zekerheid , och helend alvermogen sta ons bij in 't angstgefluister…

Waar moet het met Europa straks naar toe, nu links en rechts het nee-woord heeft geklonken? De steun voor één Europa is geslonken en praten over grondwet is taboe. Past Europa slechts bescheidenheid? Of zit haar kracht juist in VERscheidenheid?…

Egypte is uiteindelijk gezwicht En toont de film van Sint en van zijn paard Zo zien ze hoe een heiligman met baard De kindertjes in Nederland oplicht Als niemand daarna dan gaat demonstreren Dan moeten ze ook Fitna accepteren…

och, haar ogen zijn narcissen. haar lijf, een jonge berk. haar neusje is van houtsnijwerk. haar liezen, wildernissen. haar handen, elk een rozenstruik. haar kussen, zwarte missen. haar lachje is het hoofdkenmerk. alles weet zij af van vruchtgebruik. zij kweekt geschiedenissen. zelf stamt ze uit het Bloemtijdperk.…

Och, was ik een minstreel die met zoetgevooisde zang het hemelse genot vol pure passie kon bezingen zodat het hart van zijn beminde op zou springen l’amour teer kleurde in het zachte van haar wang och, was ik een dichter die zijn zinnen weven kon haar blik omschrijven zou als zwoele angelskiss of lokkende chemie in plaats van ‘t bittere gemis…

och, zie toch de treur wilgen vegen namen van vergeten stenen…

och, oude bonsai hoor toch de wind jammeren klompvoetjes krimpen…

jouw gewonde geest vertrok geen spier mijn “ik ben hier” vatte geen vlam en in mijn warme handen trok de kilte van verdriet ik liet jouw wereld bij je blijven…