Alle inzendingen over in januari word je b

zeg jij neen, ik zeg toch dat het januari is en alle vluchten zijn al volgeboekt…

januari 2010 met oostenwind over de Deldeneresch... bevroren tranen in de bedding van mijn wangen…

Ik ben in een script geboren regie heb ik niet nodig, ik speel een soevereine held in elk verhaal, rolverdeling lijkt overbodig, isolement van de verbeelding deel ik met elk primitief hart. De wieg stond op een onbewoond eiland van verlaten kunst, cursief omringd door de golven van het alfabet, in de getijden van geluk herrees…

Een liedje van herhaling, zing ik, een wijsje van weleer neurie ik, tik met mijn vingers een deuntje op de maat van een lang vervlogen hit, wanneer ik het jaartal van uitkomen zie verschijnen, denk ik shit, wat word ik oud!…

In het vruchtvlees van het vergeten huist de pit van de herinnering, de zachte kern die ik nu eenmaal ook ben van het lot, deinst terug maar schikt zich in een vrije kiem, valt in goede aarde. onderzoek de sporen in de oorsprong van een verklaring waar het begin begon van oorzaak en gevolg vertolkt in feiten vervlogen in zilte stemmen…

Jouw vingers lieten Me B L O E M-B L A A D J E S Zien…

U reist ook vast heel vaak van A naar B Minister Ivo zou dan willen weten Wat u in A en B heeft uitgevreten En bovendien bent u gespot in C Een ABC’tje: U wordt zeer beslist Beschouwd als potentiële jihadist…

Ik ben nu kapot maar zou zo graag bij je zijn, Het leven duurt al te kort en als wij bij elkaar zijn is het fijn, De tijd dat wij elkaar ontmoetten was eigenlijk te kort, Net als te weinig eten op je bord. Ik ben nu geen stoere jongen, Want ik heb zwarte longen, Door het leven wat ik lijd, Gevoerd door haat en strijd. De laatste dagen…

woorden voel trappelen om te worden losgelaten Zoals mijn moed groeit de sluis te openen leeg te stromen over een kale brokkelige winterakker ( VPRO Vrije geluiden en Boeken 5 januari 2013 )…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Vanuit de coulissen van de hemel strooit zij haar stralen over de aarde Zij verwarmt nog niet nog bleek is haar licht Licht zo oorverdovend stil en kleurloos bleek stil als het lied van de doven bleek als de schaduw van de dood Er zijn sporen van eeuwig lijden een heldere bestemming ontbreekt in het niemandsland tussen dood en leven tegendraads…

je aanbidt sneeuwwit en flintert het, waar de vorst het kroont koningwintert het, je bouwt lucht voor zijn kastelen, draagt bomen als juwelen en grift ze zonder penselen…

Zware gedachten van eindejaarsnachten liggen broeierig aan mijn voeten, in het dal van koks en kopers. De stad slaapt als een hond met kiespijn, ligt te bibberen in haar eigen zweet, mist hult haar in vochtige duisternis. Wolken zinken als uitgetelde wolven, klotsen krachteloos de bebouwde krater binnen. De stofzuiger is voorbij, de kosmos…

Op d' eerste dag van 't nieuwe jaar Zijn thuis de kindren vroeg al klaar En huppelen de kamer binnen; Daar wensen zij dan, blij te moe, Aan de Ouders heil en zegen toe In 't nieuwe jaar, dat zij beginnen; Ze springen bij Papa op schoot, Ze zoenen Ma de wangen rood, En door heel 't huis klinkt telkens weer: Fe-li-ci-teer! 'k Fe-li-ci-teer…

het is weer januari maar zoveel minder poëtisch dan december ijziger vooral en zó bitter koud dat ik mezelf betrap op een hang naar het warme open haard gevoel van december j.l.…

In alles wat ons omringd het is de ziel van al wat rest gevangen in een eigen speling, wordt in stof weerspiegeld, wat zichzelf niet in protest laat vegen soms door talent of door afgunst onwaarneembaar vaag en naar baat toegerust uit alle windstreken, Het rijpt in de as van de geschiedenis door de dolende zielen opnieuw gedolven, geselecteerd…

januari 2007…

in mijn gedichten reis ik over de wereld daar voel ik mij thuis Jan Woordenaar Bontje, 25 januari 2024…

Desnoods wil ik jouw heerlijk drukke B-genda nog wel zijn…

Hoofd dat niet Meer wil - Benen vastgebonden Door onzichtbare Banden uit het Verleden die mij Het voortgaan Beletten Zachtgesponnen Zilverdraden Die als een Onverbiddelijk cocon Het lichaam omspannen Met verstikkende deken, Laatste halte voor De dood…

Met dank aan leo van den b. Toen god de mens geschapen had lachte zij…

Toen ik A zei had ik geen idee dat het hele alfabet nog volgen zou …………………… …………………… …………………… en ze nu zijn pas bij B....…

Yo bro ik zie je zo ik drink water ik zie je later B)…

Laten we juichen laten we zingen laten we springen van geluk zonder drank drugs of gekke pillen laten we swingen aan een stuk Zo gelukkig zijn als we willen laten we alle angstspoken verjagen ze desnoods gewoon ontkennen ons er niet meer door laten belagen ‘t is moeilijk moet ik bekennen gemakkelijk gaat het niet maar leer je oog en…

De b is kil, dik en onverschillig, ik moet denken aan een bepaald soort regen uit een bepaald soort grijze en laaghangende hemel en aan kleine, mismaakte engelen en een tot stikkens toe benauwde god op een ijzeren hobbelpaard, maar ik wil niet denken, ik wil weten, ik wil weten hoe ik mij omdraai…

Men moet de mooie dingen mooi laten zij heeft een vriend, ik ben getrouwd men moet de mooie dingen mooi laten voor een avontuur ben ik te oud Dat neemt niet weg dat ik haar erg leuk vind 's morgens aan de koffie is zij mijn zonnetje ze heeft een rok met buidelzak daar zou ik graag in willen zitten Zij scoort nauwgezet rattenagressies ik…

Licht toegeknepen ogen volle zon op kalme zee wil vechtlust vol vermogen Kom maar op en ga maar mee Ik zie dat je weet waar we heengaan Ik weet dat je ziet waarvandaan…

"Bliksems" brulde Baby in de babbelbox: "De brede vloerplanken zijn van beukenhout, daar ben ik niet blij mee." Boven de blauwe box braadde buurvrouw bijna een biljoen betonnen bakvisjes, die met hun blotebillengezichtjes bij iedereen blijdschap op het gezicht brachten.…

aan b omdat zij meekijkt niets is zoals het lijkt geen blik zo rijk zo diep en lang zo slim maar o zo bang jij begrijpt het blake enzo pope en dood steeg en het rood de zon en jeugd mijn lichaam en ziel staan bloot maar nooit meer jong zoals het ooit was nooit meer terug jij en ik kijken soms even om…

Er was iets... in de lucht, de wind en het verwaaien, van al dat belangrijk scheen. Ik kon goed loslaten. Er was iets, in de wolken die voorbij dreven... verweven met mijn ziel! Er was ook iets, in het leiding ontvangen en nemen. Er was iets, met de zon, het Licht rondom bomen, het leven en de dood. En er was altijd iets: met vlinders!…