Alle inzendingen over in moeke haar jasver

wandelend in jouw jas begeef ik me stapvoets over gladde wegen voel hoe jouw warmte me behoedt tegen kou en onzekerheid toch steeds weer bij me leef jij door in eeuwigheid naast me…

ze legt mij zachtjes neer in een dons van zoete dromen ze streelt haar vingers op mijn wang voor tranen die gaan komen "ik mis je moeke", zeg ik dan maar ik zie je in de bloemen ik hoor je in de wolken die telkens jouw naam vernoemen ik dwaal in warme nevels waar ik jouw schaduw vind droom en zweef nog verder weg in de schoot van een…

dat ze hem mist, en hoe fijn ze het vindt zijn gestalte nog in alles te ontwaren waarom zij hem vaak met een flakkerend kaarsje belicht maakt dat hij gebleven is, en zij nog heimelijk met hem zit te praten…

Moeke roept luidkeels Dochter Gina en haar Pa: Eten Pa...Gina Vroeger noemde ze hem Va Ze vergist zich nogal vaak…

je belt me van aan de Oostzee zeg je wat ben je toch mobiel wat ik doe vraag je ik lig in bad tot aan mijn oren in het schuim moeke gaf mij het mobieltje vandaar mijn goede luim…

Dus sprokkelden wij troep voor moeke.…

Het werd naar de hemel gedreven op een witte wolk, zo donzig en zacht zijn zieltje was maar even op aarde gebleven al had het zijn moeke, maanden blijde verwacht. Zijn wiegje zal lang in het huis nog gedijen zijn kruisje zal eeuwig in de lentetuin staan.…

Het werd naar de hemel gedreven op een witte wolk, die donzig en zacht zijn zieltje was maar even op aarde gebleven al had het zijn moeke, maanden blijde verwacht. Zijn wiegje zal lang in huis nog gedijen en zijn kruisje zal eeuwig in de lentetuin staan.…

Moeke zoveel jaren zonder jou ik ben nu zestig tweemaal zo oud als jij ooit werd nooit was het gevoel van gemis minder maar tja ik moest wel dragen in memoriam Antoinette Francoise van Zwol zelfs na vijfenvijftig jaar moeilijk te bevatten een kind zonder moeder voelt zich immer zo verloren…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Mamme, mien Flappie is vot, joa kind, dien pabbe is joareg de familie komt vandoage eten; Flippie is ook vot, mamme joa, Flappie was nait genog, ome Doeke prikt ‘n vörkie mit-- dan mout ome Doeke dizze nacht mor in ‘t knienhok bie Flappie’s moeke sloapen, zai is aarg verdraiteg en ainsoam, en er zit nog veul Flappie in ome Doeke.…

Het zou zo bijzonder zijn Leven zonder pijn De energie is ver te zoeken Ik vaal als vrouw oma en moeke Mijn gevoelens slingeren heen en weer Lichaam je doet mij zo zeer Ik wil mijn tranen niet laten gaan Maar emotioneel kan ik het niet meer aan Mijn keel zit dicht Ach, achter de horizon schijnt weer het vrolijke licht Daar denk ik…

ach vadertje, vadertje tijd dat u juist nu, door donder in nachtelijk ontij het oudje komt halen al dagenlang ligt zij op zolder haar droge hoest hangt aan de balken als uien ach vadertje hoort u hoe zij lijdt en ziet u hoe moeke schreit achter jast zij de piepers in tranen nu kom vader, ik zal u voorgaan het is een hele klim maar…

Moeke stil zoeken mijn ogen jouw gezicht op de oude foto kennen doe ik je eigenlijk niet vijf jaar was ik toen je dood ging toch voel je zo vertrouwd inmiddels ben ik bijna tweemaal de leeftijd in jaren ouder dan jij ooit mocht worden maar nog diep van binnen is er het verdriet wat ik toch een levenlang bij me draag het eeuwige…

Nu ben je volwassen en alweer groot En wil je je eigen leven leiden, Maar je moek blijf ik tot aan mijn dood, Daar zal ik mijn leven aan blijven wijden. Groot of klein, Ik zal er altijd voor je zijn! Gewoon, voor jou, Omdat ik zo verschrikkelijk van je hou!…

Het is de weg die tot mij spreekt, in monotonie van witgestreepte morse trekt hij banen in mijn hoofd als eigen stem door velden galmt. Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar hebben geen sleutel, en waarheid woont waar wij net waren.…

We liggen in jouw bed, alweer is het verlangen sterker dan wij samen. Het zweet parelt in heet beamen de natheid naast ons naakt zijn neer. En weer is elke ruit beslagen, wentel ik mijzelf in de overdaad die met jouw lichaam samengaat in tijdloos wederzijds behagen. Dan stopt geheel en als bij toverslag heel de wereld, ook mijn hart,…

Poëzie is altijd onvolledig, taal die nooit de waarheid vangt. De ziel geminimaliseerd tot woorden. De dunne koorden waaraan de dichter hangt.…

Het is de weg die tot mij spreekt, in monotonie van witgestreepte morse trekt hij banen in mijn hoofd als eigen stem door velden galmt. Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar missen de sleutel…

Ook God ging dood, gelijk een mens en heel zijn leven bleek een leugen. Niet zijns dan was de schepping eigen, maar hij niets dan een vroeger wens. Niets meer dan ooit door mens geschapen, een langzaam vergeten waanidee. En God ging dood, maar zeer tevree, want God had nog een laatste wapen. Hij liet de mensheid voor wat het was, angstig…

Het is zo vreemd dat juist datgene waarvan ik zoveel had verwacht mij zelden maar voldoening bracht alsof verwachten en verlangen te sterk geweest zijn te gespannen 't is altijd minder dan ik dacht heb ik dan steeds te veel verwacht? Nooit kan ik het volmaakte raken, en nooit de droom ten einde maken....…

veel van haar hou gewoon omdat ze is die wie ze is spontaan, eerlijk en warm ze luistert ze troost ze droogde mijn tranen bij het verlies van mijn pleegmoeke bij het misgaan van mijn relatie ze was er en is er als ze nodig is ook voor haar lieverds thuis ze verzorgt niet alleen haar eigen gezin maar ook haar schoonouders en haar moeke…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

mijn mooi Drentsch dorp karakteristiek op ansichtkaarten met rieten daken, glorieuze eiken lommerrijk decor bestendige beloften als wasgoed aan de lijn beschermd gezicht, sindskort domein van "nieuwe rijken" voor de niet zo welgestelde verbeeldt dit plaatje een vervlogen tijd van voeten om de haard bij moeke die de appels van de pluk…

nou ja, je bent dus nog geen haar veranderd zie ik en je hebt het ontzettend druk, lees ik fijn zo voor je ik ploeter ondertussen ook maar voort ga zwemmen met pruts, ga vandaag naar de ikea met moeke en doe mijn huishouden zoals het hoort 's avonds ben ik moe, ik hark bladeren bijeen van de notelaar, raap de noten en pruts speelt twee…

ansichtkaarten van Drenthe en ons dorp dan zie ik huizen met rieten daken met als decor in 't groen als was het voor het plaatje de eeuwenoude eik kastanje in de bloei en wasgoed langs het straatje beschermd is nu dit dorpsgezicht voor "nieuwe rijken" heel wat waard voor mij de langvergeten warmte van voeten om de haard bij lieve drentse moeke…

Gilles Onbezonnen begon je met een joint ik zie je nog voor me een onzekere jonge knul blonde kop met wat pukkels op je snoet het hartzeer wat jou kwelde deed je naar verdoving snakken weldra was het coke later de heroïne je werd nooit ouder dan twintig jaar vandaag dacht ik aan jou aan je moeke, aan je zus meer dan twintig jaar alweer…

De lach is verzand. Tranen die zijn verborgen. Haar geest vol zorgen.…

De grootste erfenis voor mijn kinderen is de liefde die ik bij me draag geen geld of materiële dingen maar de liefde uit mijn leven die geef ik hen graag. Ik wil dat ze zullen beseffen dat liefde het grootste geluk is en dat ze dat van mij krijgen als hun grootste erfenis. Ik hoop dat ze het zullen bewaren en doorgeven aan hun nageslacht…

Zeven tandjes, Kleffe handjes. Gesabbel, Gebrabbel. Wiebelend teentje, Sabbelend speentje, Leeftijd nog nul, Oma's kleine knul.…