Alle inzendingen over infrarood

tussen infrarood en ultraviolet licht de nachtgeluiden…

Gespot in een drogisterijvitrine Een uit Amerika geïmporteerd Gestoomd en infrarood geïmpregneerd Eén-dollar-bankbiljet met cocaïne Een haaltje (overdwars en lekker diep) Is heilzaam tegen Mexicaanse griep…

ik kan het licht niet buigen wel de fase gaan verschuiven waardoor het breekt de marges zijn bekend na het ongeziene infrarood dansen golven tot ver in het mysterieuze ultraviolet ik kan het licht niet buigen rechtlijnig in getuigen straalt wit tot in oneindigheid de volmaakte kleur van eeuwig zijn…

Onverstoorbaar consumeert het huis vers infrarood. Een fluisterstem bezweert ellende voegt samen zijn. 'Ik heb je lief' denk ik te horen, of is het schijn?…

De airconditioning op windkracht 1 Ietsjes onrustig onder lichtjes infrarood wacht april de eerste weeën af, bladerend in een vierkleurenkataloog. De bomen wiegen zachtjes al…

waar lila liefde paarst het violet nog ongeweten laat koester ik het infra rood de zachte warmte van verborgen bloot…

(infrarood fotografie) Life is all about warmth achter de kleuren van zijn creaties schuilt een wereld van warmte en koude meetbaar door trilling van licht verbeelden een verscheidenheid aan sterkte van hetgeen wordt waargenomen en zodanig aan energiegebruik kan worden toegedicht hij, die waarneemt…

ik breek je stralen in het prisma van mijn liefde scheid infrarood van ultraviolet jij bent nog steeds de warmte in mijn bed het blauw van ochtendkou ontwaakt in licht dat langzaam nadert in je ontspannen nachtgezicht dat lacht in liefelijke dromen geluk verstaat elkaar gaat gepaard met kleuren die elkaar nooit zullen mijden…

als hang steeds zwarter wordt het licht op uitzicht steeds meer gaat ontnemen reik ik in het donker toch een zachte hand want in het infrarood zie ik je warme kant daar waar ultraviolet ijskoud gedachten gaart kleur ik in lilapaars weer een bestaan laten we ontsnappen reële kleuren vatten en op het nieuwe doek zonder vroege verfspatten…

dat ik jou het kruis moest geven in een kerk in Hoboken, met een glimlach bedacht hoe slank je geworden was net als iedereen na het louterend vuur Andrea Bocelli “Con te partiro” zong de blinde bard van wie jij veel had hoe iedereen als lichtje begon eindigt als onzichtbaar infrarood Bach met “Air” mij op “Exception” bracht de jaren Zestig…

er zit een wonderlampje binnen in ons mensenhoofd dat zacht gaat branden als we daar een stroompje laten lopen en als dat licht schijnt gaat ons derde oog voorzichtig open dan straalt een innerlijke zon die alle pijn verdooft er zit een infrarode gloeidraad in ons mensenhart die zacht gaat branden als we daar een stroompje laten lopen een warm…

genomen ontmoetingen voeten stoppen aangestrand de linten door het landschap ademen de aarde een teug hoger er is een passagier meegekomen hij kwam van de andere kant met het ijle van lyriek in het hoofd stippen vullen de oogleden knippergewijs de belofte groeit stroboscopisch op het ritme van de fata morgana de man schijnt op een infrarode…

Zon, geef mij ultraviolette lichtjes, geef mij gammalichtjes, geef mij infrarode lichtjes! Zon, geef mij rode lichtjes, geef mij gele lichtjes, geef mij violette lichtjes!…