zoals de hemel zielen verzamelt
aai ik doornen tot kleine
stekeligheden, voor wie me kent
was mijn schrijven de inhalatie
het vermogen dat nu
onbekend mijn krachten remt
het toetsen van mijn vaardigheden
is als smog aanwezig in de
latente geest die alle scherpte
heeft verbannen in de schranderheid
zoals het eens was geweest
moge ik…
Na inhalatie, word ik wat rustiger.
Krijg voor mijn gevoel
na uren wat meer lucht.
Dan is het eindelijk voorbij,
ik dacht dat ik het niet zou redden.
Het wordt weer ochtend,
ik ben uitgeput.
Uitgeput door het gevecht om lucht,
de nacht is voorbij.
Net als de astma-aanval.
Geschreven door Lion Queen op 02-04-2006…
Eens liep ik als een bezetene
door de wijk Montparnasse in Parijs
op zoek naar de plekken waar
Arthur Rimbaud en Paul Verlaine
hadden vertoefd
en dat allemaal in één dagje
met een goedkoop busretour
en de hele nacht doortuffen
terwijl gierende keukenmeiden
mij onaangenaam wakker hielden
Het kon niet anders zijn of ik
moest wel ergens…