Alle inzendingen over inspiratie OR schrijver OR vuur

, alhoewel hij tot nu toe nog niets geschreven had noemt zichzelf een artiest van het woord op zoek naar een uitgever en zij wil wel alle schoonheid op een broos stokje zijn muze zijn, een bron van inspiratie voedster van oorspronkelijke gedachten zij weet van wanten, knikt en wrikt…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De schrijver schrijft gepassioneerd, verhalen van weleer... Denkend aan die tijd, geveld door zoet hartzeer Nostalgie is hetgeen hem drijft en doet hem even leven, in de tijd die hij beschrijft. Al is het maar voor even...…

de schrijver staat aan het roer van zijn boek smeed woorden in een hevige hunkering van storm regels glanzen over de reling letters swingen op het dek het scheepsjournaal in mooie woorden het boek, het boegbeeld van het schip met luchtige verzen in de zon waarin zinnen kraken in zeekoorts adjectieven bungelend overboord…

sommige dichters schrijven in modieuze sferen soms luchtig dan weer zangerig soberheid kennen ze niet opvallende stijlen een ratatouille van zuurstokkleuren dubbelzinnigheden verpakt in heftige ritmes schrijfmonsters die denken dat ze wereld aan kunnen…

Neem een schep woorden, schep mij een taal, kom op, vertel een verhaal. Maar tel 't op je vingers na: het moet helemaal zelf zijn verzonnen. Anders hoef ik het niet. Wat jij hebt gevoeld dat wil niemand horen, ook niet wat je 'bedoelt'. Dus doe niet te echt. Praat mij niet van wetten, ik stik al in recht. Maar tover mij voor en…

Er moeten domweg minder schrijvers wezen. De trouwe lezers worden zenuwpezen Want overdaad eist absoluut zijn tol Er valt gewoon niet tegenop te lezen. Ach schrijvers, laat je toch genezen, Ga slikken, spuiten, aan de Rohypnol. Er moeten domweg minder schrijvers wezen. Er valt gewoon niet tegenop te lezen.…

Biologen en biografen zijn schrijvers, die over hun eigen levens schrijven, op nog ongeschreven bladeren. Op een onbeschreven blad.…

hoe velen schreven over de liefde vervloekten hun armzalig bestaan beschreven hoe ze de dood zien het paradijs…. eenzaamheid zo vaak verhaald passie even zo vaak vertaald niet te vergeten het geklaag over afgewezen zijn want dat doet menigeen nog pijn zeg me, zullen we ons van dag tot dag slepen naar de volgende? zonder levensvreugde…

Een schrijver is iemand die zich goed met woorden kan verwoorden Een schrijver brengt zijn fantasie, zijn ideeën of zijn gevoel met woorden tot leven Het is een gave die sommige van ons hebben gekregen Mensen schrijven boeken met allemaal verhalen En als de boeken goed zijn zullen ze er films mee maken Alle films worden uiteindelijk ook geschreven…

schrijven om in leven te blijven als klakkeloos rondjes lopen om vervolgens te worden geconfronteerd met chronische hongerklop daar gehoor aan geven en dan je pen het werk laten doen was het maar zo simpel als domweg het geluk in de dapperstraat waarover de dichter J.C. Bloem destijds nog zo mooi wist te schrijven doch schrijven blijft…

Ik zoek de inspiratie Niet om dit gedicht te schrijven Maar om in jouw hart te blijven En met mijn ziel in jou te leven Ik zoek de inspiratie In de schoonheid, de natuur In elk moment en elk uur Om het jou te kunnen geven Ik zoek de inspiratie In mijzelf, in heel mijn zijn In mijn dromen en mijn pijn In alles wat ik heb geleerd…

smeult weer de inspiratie voor de nieuwe dag…

Wij zijn de schrijvers van dit boek, dat samen elke bladzij deelt. Het sprookje gaat over een prinses dat al jaren wacht op een man. Op een hoge toren zal ze wachten totdat ze haar prins omarmen kan. Ze wacht heel geduldig af, maar toen kwam het moment. "Er staat een prins beneden!", en ze is snel naar hem toe gerend.…

Ik voel nog altijd diezelfde vlinders. Altijd denken aan jou wanneer ik je mis. Voor mij ben jij mijn hele leven. Dat gevoel dat met niets te vergelijken is.…

Je bent voor mij een engel, de liefste die er is. Geen wonder dat ik door al die liefde je elke seconde mis.…

Liefde is jou beminnen, mijn armen om je heen. Al die prachtige momenten, geheel voor ons alleen.…

Alles wat ik doe, doe ik in gedachten met jou. In elk opzicht ben jij mijn leven, omdat ik zo vreselijk veel van je hou.…

Ik word wakker Ben op een vreemde plek Ze hebben me ontvoerd Die mensen die zijn knettergek Met het touw om mijn lichaam Probeer ik langzaam te schreeuwen Maar er komt geen enkel geluid Nee, ik kan er niet meer uit Ik weet niet wat te doen Ik kan hier niet weg Kon ik maar terug naar huis Ik wring me door de…

Maar man, min of meer meanderend met de stroom, vaart op het vuur, in de brandende toren. Faro, Colossus, Liberty, Lorelei, meermin. Dwaallicht: verdicht. Dichter dacht te verlichten: verkeerd. Bebaarde bard vat vlam, verteert, brandend op de duistere golven. Vuur, water, diep, donker, dood.…

Een poëtisch proces borrelt in grijze cellen verhoogt de frequentie in snel stijgende pieken zinnen en woorden strijden om voorrang taalkundige chaos die structuur behoeft bedachtzaam open ik de creatieve uitlaatklep en ontrafel de inhoud op het maagdelijke scherm…

Wanneer mijn muzen tot mij fluisteren Gebeurt dat weleens wanneer juist er een Gesprek rondom mij gaande is Waarnaar ik echter niet kan luisteren Omdat ik dan mijn muzen mis En hun geprevel is gewis Het meer dan waard mijn oor te kluisteren Aan hun poëtisch opgedis Dus als ik mij van kout onthoud En in de verte zit te staren Kom dan niet…

Het huis heeft gekalkte kamers breekt in splinters altijd zelfs zomers woont er bij tijd en wijle een dichter hij belt nooit en zingt nog minder in de geheimzinnige afstand openen zich blauwe luiken als een muze ontlokt zij zijn gedachten buiten ver van waar bestendigheid de dag kan bevlekken…

'k Zat even zonder inspiratie, want m'n hoofd was een beetje leeg kwam misschien door de operatie dat m'n pen eventjes zweeg. Zat heel even zonder ideetjes kwam door de narcose, zeker en vast Ben ontwaakt uit m'n kunstmatig slaapje dus weer op papier te gast.…

de stilte evenaarbaar de liefde evenmin het leven is haalbaar veranderen heeft geen zin werken is genaakbaar het doel haalt zich in eenzaam en verzaakbaar de hersenen in hun pin een hoofd zonder leven het gevoel laat zich doen ideeën staan te beven we geven van katoen…

‘n Dichter had géén inspiratie en raakte al snel uit de gratie hij hield zich wel groot maar schaamde zich dood een ieder was bij zijn crematie…

Er welt een zin op, mooi en dicht En regels rijgen zich aaneen De zinnen geven helder licht Een vers geboren als geen een Het tweede vers volgt kort erop De inhoud komt tot atmosfeer De clou verblijft nog in de dop De laatste regels als een speer En nu, het onderwerp ligt vast Het derde vers kost veel meer tijd En heel veel woorden zijn…

En het rijmen even bewaren, Tot de inspiratie weer komt kijken En mijn gedichten weer poëtisch lijken…