Alle inzendingen over instinct

Dat één van hen voor lijftocht op den duur Naar Drenthe trok was puur instinct - natuur…

Los ga ik, in totale overgave aan de instincten van in mijn ziel. Mijn lichaam stroomt, vibreert, in eenwording met jou, spiritueel, erotisch, goddelijk aanhoudend, opgaand in elkaar, in eeuwige trance, in liefde voor elkanders dans, intens gelukkig.…

Alles heel smaakvol ingericht met de geschiedenis der mensheid, en praktisch ook: opdrachten komen binnen en worden uitgevoerd, instincten stompen af en groeien aan. Geen flauw idee wanneer het maar eens afgelopen moet zijn.…

Ondanks alle voornemens vermommen we als een excentrieke diersoort, waarbij de voortplanting vanuit het instinct wordt gemotiveerd dat de resultaten voor onze nazaten, het op z’n minst een betere opstap hebben tot een hoger doel, wat scoort is te zwak uitgedrukt, geprojecteerd in een gevoel tussen materie en afhankelijkheid wat wordt…

De richting waarin mijn ogen afdwalen, de seconden dat mijn instincten falen de liefdevolle piepkleine signaaltjes die ik echt niet zag, maar die er waren, verraden het onderwerp van gedachten en spreken de taal van mijn ogen. Het leven is allemaal zeer relatief, bewegingen vaak gesloten en schuw.…

O minnaars, door dit najaar ondermijnd zijn wel geschraagd door zwart, waarachtig hout maar staan als stammen, van hun kroon ontzet met smalle handjes, spin- en bladernaakt en loven, liefkozen en spelen wel en wentelen en strelen, eindeloos verstekt het tedere instinct, dat, winters al verpopt verstopt, hergeven paradijs verbeidt: maar ai…

Ik leefde ook liever monogaam, Maar ben veroordeeld als nomade, Tot geen gestage echt bekwaam, Steeds af te wijken van de paden Door elk van wieg tot graf bewandeld, Strak afgewend van 't boos instinct: Hun ziel voor welvaart vlot verhandeld, Hun drift verdrongen en verminkt.…

Ik leefde ook liever monogaam, Maar ik ben veroordeeld als nomade, Tot geen gestage echt bekwaam, Steeds af te wijken van de paden Door elk van wieg tot graf bewandeld, Strak afgewend van 't boos instinct: Hun ziel voor welvaart vlot verhandeld, Hun drift verdrongen en verminkt.…

sok welk been het eerste in de pijp gaat welke arm kiest dan automatisch een mouw welke voet neemt het voortouw waarom links gepoetst rechts geveegd en links gegeten schrijf je rechts de rituelen in je hoofd gaan meestal over kiezen doe het goede of dat wat moet laat het mindere het kwade het meest volg de impuls de intuïtie het instinct…

Nooit voel jij je instinct beter dan in de loopgraven omgegeven door braven en kapotgeschoten bomen. We handelden automatisch: gooiden ons op de grond spraken met onze ogen en niet met onze mond. We gingen en waren moe- we zwegen doorgaans.…

vruchtvlees van herinneringen huist de blanke pit van onze tekst, ook verbaal in zachte en tevens harde kern waarin ik mij herken, als ziener naar het lot, ontvankelijk van een gewortelde daad, als het in goede aarde valt zoek de sporen in een verklaring naar die oorsprong als pril begin van oorzaak en gevolg, vertolkt in causale feiten van instinct…

over de zeeën en bergen vrij en hoog in de lucht vanuit een oerkracht begeven zij zich op weg in een eigen cadans op weg naar overleving eens naar het noorden dan weer naar het zuiden elk jaar opnieuw in het ritme van het seizoen vliegen zij in groten getale met zo nu en dan een stop om even uit te rusten en bij te tanken tijdens…

vermoedden is mij gebleken als waarheid op basis van zuiver gezang de kinderen horen en zien niet alleen ze luisteren echt zonder dwang Dat ene moment is het kairosmoment het juiste ondeelbare onwederkeerbaar intieme voor ieder unieke moment Het kan in een flits onverhoopt onverwacht maar altijd spontaan als een dierlijk instinct…

kans op overleven die genen worden doorgegeven aan nageslacht en als collectieve ervaring in de genen geschreven Ik lift met een nat pak naar huis ben weg als de politie arriveert die gelijk gaat dreggen en niet blij is met mij als ik bel Angst heeft tijd en ruimte nodig worden we verrast is er geen tijd vallen we terug op ons instinct…

De ogen van het dier openen zich in een weg naar elders we lopen naar binnen het is warm en behaaglijk en zoveel instinct. Mijn man klikt in een poot en begint op en neer, op en neer, en krom en recht, en krom en recht zoveel beweging in mijn man. Het dier accepteert gelaten. Ik loop verder richting hersens, altijd zo gedachtengeoriënteerd.…

Wij mensen denken dat we alles weten Dat we de wereld kunnen begrijpen en meten Maar hoe meer we leren, hoe meer we vergeten Wat de andere dieren al lang weten zij leven in het hier en nu Zonder zorgen, zonder berouw Zij volgen hun instinct en hun trouw Zonder twijfel, zonder gedoe Wij mensen zoeken naar de zin van het leven Dat we onszelf…

water, door ijle dampen onttrokken aan 't zicht en nog voor de dans van Helios' paarden wijken ragfijne nevelkristallen over verblekende ganzen Dan klinkt hun gakken uit gortdroge kelen, maar geen wil zich roeren, geen kiest het luchtruim, geen moedergans wil buiten treden Het dons van de mist houdt eendrachtig gevangen, maar instinct…

tomeloos ben ik een speelbal zonder zinnen geen mens die mij dan ook maar enigszins op waarde schat geloof ik heilig in die ene God der vaderen dan mis ik de verbinding in spiritualiteit met hele stammen soortgenoten tegelijkertijd maar heb ik mij wel veilig weten in te kaderen zo blijf ik bewust onbewust en onderbewust een strijdtoneel van instinct…

leugen kan worden gebogen Romantisch getint of platweg link Wijsheden debiterend Zo ga ik tegenstrijdig rond Spitsvondig vermanend belerend Een beetje ondeugend maar gezond Gewoonte eer of plicht Ik blijf er niet buiten Ook naamloos en zonder gezicht Zelfs niet door mij uit te sluiten De zege van het ritmisch verzoek En evolutionair instinct…

angst die mij in tweeën spleet de wereld draait als nooit tevoren M’n gevoel heeft mij nimmer bedrogen ik probeer trillend om te staan de angst geeft mij het vermogen ik moet uit de regen vandaan Vertrouwen Ik loop om je heen is wat ik ruik wel goed ik hink, mijn gang is wankel merk dat de wond weer bloedt Ik kijk, ik voel verbeten instinct…

Dat, zo hij hem vervolgens in 't voorjaar een goudse kaas zag eten, Hij hem zo stil als een Dominee zou voorbijgaan, als of hij er niets van wou weten, Ofschoon hij in zijn jeugd bijzonder op ratten was gebeten; Door deze reize, door dankbaarheid aangespoord, Had hij, om zo te spreken, zijn natuurlijk instinct en inclinatie versmoord.…

Grassprietjes, onze volle maan en nog veel meer Jij volgde jouw instincten, bleef achter in koele kilte. Voelsprietjes mijn Engeltje, wat had ik je toch graag bij me Romantikussssssssssssssss, net als ik dat zo ben. Vogeltjes, bloemen, vissen vlindertjes het heelal juichte Zo hemeltergend zwoel, voeling ook.…

Niet enkel een actrice van formaat Die zeer verdiende sporen achterlaat Ze blijkt een vrouw met moed, een vrouw met ballen Die geen genoegen neemt met nare kwallen Misbruik van macht valt niet te tolereren Dat moet de president elect nog leren…