Alle inzendingen over instinct

Ja, we kunnen en we moeten We zijn het verplicht En we zullen boeten Boetedoening die verlicht Een man die zijn losse instinct ontstijgt Het leven bemint en viert Een geestesgesteldheid krijgt door deugd, moed en eerbaarheid gesierd…

Zij zijn de wijn die, gerijpt en ongeschonden, Uit het boeket van de liefde is ontstaan Als jonge bloemen openden zij hun ogen Kelken die samen sluiten voor de maan Wat in hun vat zit zal nimmer verzuren Is niet verspild door een vreemde mond Hoewel instinct verleiding moet verduren En prille liefde door zonde wordt verwond Zij belichamen…

ik ben het lied dat de vogel zingt ik ben de maan die het getij bedwingt ik ben het groen dat deze aarde verfraait ik ben de zon waar de aarde om draait ik ben de wind die de bladeren wegveegt ik ben instinct dat iedereen beweegt ik ben het vuur dat de aarde vruchtbaarheid zal geven ik ben de lucht die het lichaam doet leven ik ben een natuurramp…

jij bent er al voordat de tijd verstrijkt wijsheid gaat terug naar het begin de bron naar leven zonder waarom de oorsprong de stilte die bij je blijft en toen mijn natuurlijk instinct van vroeger werd aangesproken kwamen er mooie dingen vanzelf naar me toe zoals zelf de ontvanger is is mijn lichaam de maker een instrument om…

voorbij Allerlei rijke kleuren vullen d'herfst als jaargetij Regenlaarzen stappen door plassen Gewassen veranderen van kleur en geur Beukenoten en kastanjes verrijken de wegen als franjes Regen en wind zijn onbemind Wolken bewegen naast elkaar Ze omvatten 't dek door een vogeltrek op weg naar 'n warmer oord Nooit ontspoord maar door instinct…

Zijn dit de instincten van moeder natuur die het onbeschroomd laten afweten en actief langs de zijlijn staan? Ik weet niet of dit hoort en of het is als een verdediging. Misschien wordt ik juist mijn eigen ondergang terwijl ik naïef door het leven loop. Maar dat is me nu niet veel waard want eigenlijk ben ik gelukkig.…

de boom ongeremd door ongerijmdheid in vrijheid, zoals alleen het luchtledig die kent zonder weet van afstand, bij wijze van spreken ik schijn de middernachtzon te kunnen zien om de hoek in de schaduw van donkere bossen in nieuw licht van oude kennis er gaan dagen voorbij zonder zon, zo op ‘t oog dan vreet de letterzetter zijn weg door instinct…

Zonnestralen tergen de savanne gestreept zwart-wit begluurd door koningen in manenkleed Alarm stoft rood één stap, twee stappen geruisloos naar topsnelheid stroomlijn in lichamen achtervolging zet in op energieën in dampende vlucht Wolken stuiven op rond hongerige geuren fractie van een seconde leven of dood instinct viert hoogtij…

' je instinct doet je diepste wens lozen met blikken en blozen en vingerliefkozen is 't niet meer dan kattengespin zonder naakt minnekozen van lijven die vozen heeft Amor noch Eros veel zin 12 juli 2019…

Zij hokt in hun wil, een instinct, zij kunnen het nest niet verlaten, bouwen hun huizen rondom het hare, een blinde cirkel, een bloedsomloop van reizen, schrijven en baren, van zich vervolmaken tegen haar dood. --------------------------- uit: 'Moedertaal', 1994.…

In het kader van het dierlijke in ons wezen Worden we gevolgd door een zielsverwant Het leert ons tussen de regels lezen We vergeten te vaak onze dierlijke kant Het instinct als onze afgezant Is het iets dat we moeten vrezen? Dat we dieren zijn is toch bewezen?…

Ze moesten achter hun computers strijden voor beesten die ze hun instinct benijdden. Hun niet aflatend schrijven in de pers was voor wie hen gelijk gaf niet te snappen. Ze hebben onlangs voor alweer zo’n vers de allerlaatste bomen moeten kappen. © Hannelly…

het Gezoem van een mug Die ‘ s nachts onzichtbaar Zoemt over mijn rug En verhaalt van vroeger In een bloedhete tent; Een ongrijpbare zwoeger Die vooral zichzelf verwent Mijn gesnurk aanvaardt En zoals de ervaring leert Alleen zijn vreugd bij mij vergaart Het geeft een binding Midden in de nacht Uren kan hij met mij spelen Zijn instinct…

Aanhoor 't geluid van vissen en garnalen De sonore sound die uit de boxen klinkt De vissen volgen blindelings hun instinct, gaan weer blij uit hun kieuwen ademhalen Het dood gewaande rif herrijst uit haar as En alles wordt weer zoals het vroeger was…

In slinkend duister aan drempels van licht, de rossige gloed van Aurora In een roerloze spiegel van water door ijle dampen onttrokken aan 't zicht wijken ragfijne nevelkristallen over verblekende ganzen Het dons van de mist houdt hen eendrachtig gevangen instinct is wat hen samenbindt: hun nog te voltooien gezangen Gesmoord…

Met dierlijk krijsen, schoppen, bijten, slaan Proberen we tot een begrip te komen Het hulpeloze uiten van een klank Wanneer het woord van je is afgenomen Is geen instinct, maar een manier van spreken Eerst had het me nog vreemd geleken Maar nu praat ik met dieren en met bomen En buig het hoofd in een gebaar van dank…

neer met duizelende snelheid roetsjt tegenspraak naar dovenmanslanen geen boom durft er zich rechtop te dromen en waar ik ben, waai ik fel over liefde heen, laat vogels in wind vallen - de richtingen nog niet gekend - ik verslind deuren en bloemen verbreed verbeelding met het instinct van zwarte sloten verwerp mezelf naar het ondoordringbare…

Net als het dier, geen verbeelding of waan: hij volgt de drang van impuls en instinct in een veilig maar duister schemerbestaan. Maar soms, als een flits aan de hemel blinkt, beseft hij zijn stom en blindelings gaan, zodat hem de moed in de schoenen zinkt.…

Wat instinct te zeggen heeft is in haar blik geboord, en sloopt verleden dat ik leren kennen ga.…

Hij wilde weg, heel gauw naar buiten: heet dat instinct of wellicht ziel ? Ik zette alle ramen open begon te roken en te hopen dat hij zijn vrijheid vinden zou. Toen liet ik hem alleen beneden vond boven koffie en weer vrede: Pere vloog richting Lentekou .......................................…

nog zo vaak in zijn val: instincten zijn nagenoeg niet te bedwingen, de weg naar volmaaktheid zo steil en zo smal.…

Gedachteloos staren naar drukke straten stroming van komen en van gaan verstoppend in machteloos vluchten verstikken in adem van overleven terug is de weg geblokkeerd voorwaarts door dierlijk instinct gedreven geen richting bepaald naar duidend doel slechts één brede snelweg is heilig het eindpunt ligt ergens achter de horizon terug is de…

van elkaar om zo de belager te overtreffen de ons heimelijk verholen vijand ontziet niets- en niemand meer de mensen die ons er toe doen raken wij dag na dag nog kwijt door het gebrek aan een medicijn sterven zij ademloos in onze handen iedereen die voor een ander leeft blikt de horror in en uit de ogen zo pantsert zich het eigen instinct…

literatuur met diepgang van formaat de inhoud berust op schijn, benen en boezem van gepromoveerde ego's van de straat ik zie mezelf derhalve uitvergroot in andermans denken, praten en gelaat het is weinigen gegeven de eigen ik te doorgronden zo is nu eenmaal het leven de werkelijkheid is vaak aan emotie en lot gebonden of door dierlijke instincten…

Wie dierenliefde voor instinct verslijt, zag nooit die grote zakken tederheid. ---------------------------------- uit: 'het dagjesdier', 1997.…

een moeder ontluikt de moeder ontwaakt een moeder besluit de moeder kwaakt een moeder rent de moeder vliegt een moeder verwent de moeder biecht een moeders instinct de moeder verzorgt een moeder die zingt de moeder waarborgt een moeder luistert de moeder bedenkt een moeder fluistert de moeder wenkt een moeder verschoont de moeder…

nee wacht natuurlijk ook de moeder zo kortgeleden nog dezelfde ademtocht nu dan opnieuw verbonden door de zoog zoog zonder zog moeder-kind als bitter kleur- tableau van magerte neergezogen voor verdorring tussen wijs- en middelvinger zie een verdroogde onvrucht toegang tot de melkeloze borst bij kind geen denken geen besef alleen instinct…

Gij hebt alleen maar uw instinct, Geen katoog dat s’avonds blinkt, En evenmin een achterlicht! Voor honden is dat niet verplicht. De auto was te vlug, ’t is wreed, En t’was een vrouw die reed, Een vrouw…och ja, haar wil geschiedde, Maar toch… ze moesten dat verbieden. Hier, hier deze appelsienenkist Heb ik aan alle kanten vernist.…

levensgeluk lelijk decor in 't bestaan dwars door het plezier heen het onbehagen schept 'n klimaat waarin een vonk tot vuurzee leidt opstand der Belgen begon na een bezoek aan de opera het onbehagen waarvan de oorzaak doorgaans in de taboesfeer beukt hoog tegen de dijken van natie's tolerantie het onbehagen waardt rond, oeroud instinct…

hard als steen zal ik zijn, zwaar wandelen ploeteren in het zweet des aanschijns om het verschil te ervaren dagelijks nog eten wij zelf van de appel maar blijven de vinger naar buiten toe wijzen de verantwoordelijkheid of wezenlijkheid welk van de twee is ons te groot, te zoet om er tegen te blijven vechten, als dieren met primitief instinct…