Alle inzendingen over intermezzo

Feuilles mortes zien we in de herfst Als dode afgestorven bladeren Onbegraven naakt en blootgesteld Aan weer en wind en Wodans elementen Stof in wederkeer vergaan tot stof Sterveling, als tijdelijk passant, Strijdt om het bestaan al duurt het even Een korte spanne tijds is hem vergund Een intermezzo in de eeuwigheid Stof vergaan…

Onstuimig is jouw haar dat zelfs de wind kan laten draaien naar alle richtingen denkbaar op mijn vertrouwd kompas, mee met de richting naar morgen deinden wij eindeloos gelukkig langszij, voerden ons aan de dageraad dat zo onverzadigbaar kwam voor jou en mij.…

regisseerden algoritmes de tijd en behoeftes der mensheid op aarde waarbij ziektes oorlog en natuurlijke rampen volgden uit het bekampen van teveel mensen waar economische doelen de smoelen bepaalden liep het natuurlijk algoritme groot gevaar de mens verbrak de balans in de natuur in tal van tekenen maar ook genegeerd als religieus intermezzo…

Buitenaards atmos en stratos sferisch fysisch uit aardse dampkring tredend kosmisch astro en nautisch zwevend rondt de Apollo zijn ruimte commando met maanlander adelaar Eagle aan boord de maan in een baan ver van Gaia vandaan obscuur intermezzo een angstig half uur aan de duistere kant van de maan…

pilletje tegen de pijn Of een poedertje voor de nachtrust Er is niemand die het aan mij zal zien Als ben ik nog zo moe en uitgeblust Een wijntje tegen de overtollige stress Wat dagdromen voor mijn schijngeluk Het zijn de hulpmiddelen van buitenaf Maar van binnen ben ik helemaal stuk En dan is hij er plotseling uit het niets Zomaar een kort intermezzo…

IJs, als intermezzo gegeten, dat pijnlijk op de tanden rust. Ze heeft ze net pas laten bleken. De deur nog op een kier. Zie je; Zijn neus staat niet waterpas. Het is wat hem ooit griefde. Maar met een verleden van hard lood, mag een mens dat verwachten. Eet smakelijk, zuigt hij door zijn lippen zacht. De zon die gaat weer liggen.…

Een keekopdeweek compilatie van 30 titels van onze netgedichten van de afgelopen week, geheel en al op persoonlijke titel gesorteerd en gecombineerd en voorzien van een woedend intermezzo.…

De oude heer: Danseresje, danseresje, Zoveel honderd in de maand, Word prinsesje, word prinsesje Tegen zoveel in de maand. Zoveel in de maand bespaard, Dikwels 'n cadeautje, O, m'n mooie vrouwtje, Is dat niet je liefde waard? En daarbij ik ben geen lastig heer, In de week kom ik maar zoveel keer, Nooit of nimmer meer…

tot een kluwen haveloze kleren een pirouette ontaardt in drieste wenteling gelijk een danse macabre van de dwaze Maya, omgord door schimmen uit een magisch dodenrijk vergankelijke vreugd schenkt de grimas die alras verdort tableau vivant van genot en gruw deez woeste pantomime onbezonnen vlucht uit een leven in verval verboden vrucht dit intermezzo…

Dat kon er in Utrecht altijd maar één wezen; bij De Lorenzo vond de ijsliefhebber aangenaam, een klein Venezia tussen de Utrechtse grachten waar een intermezzo in een langdurig verpozen kon overgaan.…