Alle inzendingen over intro-vers

Buiten is er zon maar binnen verse koffie noir de noir de noir…

Ver wil ik vliegen Zo ver als ik maar kan Verder dan de horizon Waar ik de eeuwigheid Ontdekken kan, het Verst van allemaal Waar de lucht het schoonst Is om mijn longen mee Te vullen en verse lucht mijn Gedachten de vrijheid geven kan…

Eeuwig zweven Op een handvol Veren die gewichtloos Bij elkaar worden Gehouden door pennen Die niet meer dan Holle scheden zijn - Tonnen aan schoonheid, Grammen slechts aan Netto gewicht waarin Ik op wil lossen Ontdaan van mijn Menselijke zwaarmoedigheid En zweven wil ik, Gewichtloos zweven Tot in alle eeuwigheid…

wat ons verlicht en wat zich uitbreid als we de helderste sterren gadeslaan een gouden stip aan de horizon van verre kusten, worden afstanden driedimensionaal overbrugd, dan ben je zwijgend uit het niets gegaan, in beide handen contouren van verhalen, aubade aan momenten waarin we ademhalen zijn die meridianen van geluk niet ver…

als ik ben gezeten in 'n welgevallige fauteuil met oude veren, ouder dan ik in jaren tel te hard vind ik de lederen strakke gestaalde steun; het is mijn wens te spelen van uit een cocon, kan ook zijn dat ik op mijn luiheid leun heb graag de warmte in de rug.…

God zegt: “Vrees niet, geloof alleen in mij Ik ben jouw God en zal je kracht geven En je altijd tot steun zijn in dit leven”. God zegt: “Vrees niet, want ik ben met jou Niet alleen vandaag, maar altijd Weet, Ik blijf je steeds toegewijd”. God zegt: “Vrees niet, kijk niet bang om je heen Want ik bescherm je dag en nacht En hou over jou…

Geef uw zorgen maar over aan God Want Hij wil u nabij zijn in dit leven En zal u alle steun en sterkte geven Hij blijft steeds bewogen met uw lot. Breng al uw problemen bij de Heer Hij weet alles van uw bestaan En blijft altijd met u begaan Zijn grote liefde keert steeds weer. God houdt van u en blijft u nabij Weet, Hij is een en al…

Kom bij mij, allen die vermoeid zijn Als uw lasten zwaar zijn om te dragen U door verdriet en pijn bent verslagen” Jezus zegt: “Ik zal er altijd voor u zijn.” Wees er zeker van: “Ik zal u rust geven Kom maar bij mij, ik zal voor u zorgen Nu, vandaag en iedere nieuwe morgen” Wat kan dat een troost zijn in ons leven. Jezus is vriendelijk en…

Zij wacht geduldig in het Witte Kerkje Een vleugel tussen ruis en roezemoes Van gasten, nog onwetend van de roes Die hen vervoeren zal bij ieder werkje De stilte breekt rond het klavieraltaar Met Liza's vederlichte toetsenspel Na intro's van een veelbelovend stel Twee leerlingen van Hristo tovenaar 't Publiek geniet van 'hun' Rachmaninov…

Op een morgen werd ik moede wakker daar zat hij heel kwik mijn makker aan de rand van mijn bed had hij pen en papier naast mij gelegd. hij zat eigenlijk al in mijn oor te fluisteren en ik niet aandachtig aan het luisteren maakte hij zich heftig kwaad -het wordt tijd dat je eigenlijk opstaat. maar ik zou eerst iets anders moeten doen soep en…

Nu brandt de eerste kaars, teken van wachten op Jezus geboorte, de komst van de Heer. Kijk hoe het kaarsje brandt, lichtglansverspreidende, volgende zondag ontsteken we meer. * Twee lichtjes schijnen al, richten de aandacht op Jezus geboorte, de komst van de Heer. Zie hoe het lichter wordt, blijdschapverkondigers, komende zondag…

Ik leg wel bloemen op je graf als je dood bent, overleden bij leven wil ik geen contact meer omdat we elkaar niet liggen met die realisitische woorden ‘omdat we elkaar niet lagen’ leg ik het mooiste boeket neer en buig mijn hoofd diep voorover en mocht je worden gecremeerd dan koop ik verse rode rozen pluk honderden rozenblaadjes die…

intro weet ge, gij daar ik hier twee gasten ertussen voor ons verkeerslichten groen rechts gaan dan de keuze amai, zotteke toch naar d’ n engel op het hoekske duiding buitenwipper knikt Guido, dag Guido pintje of bolleke baaskesbier ?…

van buiten komt het en omvademt ons zoals een ongeziene hallucinogene mist die ademtocht na ademtocht zich afzet, condenseert en druipsteen vormt totdat een samenstel ontstaat dat als vanzelf de plaatsen kiest waarheen gehoorzaam onze allersnelste voeten gaan tot ze ijkoud en dan van marmer zijn. -------------------------------…

Geluk is als water niet in je hand te nemen dat heel even zou lopen in die droge hand en ze maken tot een wonderfrisse kuil, en eveneens niet te vatten als de lippen van de vrouw die neerstrijken, veren van je-weet-niet-waar, op je oogleden, – als kind heb ik me vaak amechtig gelopen, om de veren in de lucht te sturen. – Het is nergens te…

Géén vers nieuws, géén nieuw vers, het is vakantie, vandaag, vergeef het mij, géén vers-garantie.…

Zodra een beeld een spiegel wordt, sla toe vernietiging. Niets ter wereld blijft zichzelf gelijk. In deze vrees te leven geeft werklijkheid geen schijn van overleving. Antarctica gesmolten! Al de tranen bewaart hij in zijn fles. ------------------------------------ uit: 'Het doek van de dag', 1990.…

Het is, zover ik, ontwaak een droom ik geloof herinner, de ogen het vuur, mededogen de strijd, over leven de macht, het vergeven van zijn kracht, ontdaan ik zie, oneindig zo, dichtbij kan ik niet, blijven waar, ik ben voorbij, gelegen voor, het wezen achter, zijn waar, ik was om, het even bij te blijven wat, te weten wat, te zijn…

Ik heb in m'n hart 'n zonderlinge wezen Dat een bizarre tango danst; herrezen,- Ik weet niet hoe, zo vaag is alles, - uit 'n aloude sarkofaag. Terwijl het danst, hoor ik het zingen Met bonte blijdschap over weemoedszwangre dingen.…

- En zo scharrelde zij maar wat aan met aan iedere zijde een haan, terwijl ze steeds onder d'r veren een scharrelei kon produceren.…

“verse uilen!”…

om de bocht heen gluurt ik oker met je mee naar ‘t donker waar we onze veren plooien verrassend licht en eigenzinnig zal 'k zacht bij jou ontdooien…

de dobbelstenen die op tafel liggen ons spel was nog bij lange na niet uit we braken af en gingen samen zitten mijn vingertoppen streelden zacht je huid de nacht was lang jouw lichaam dat me warmde gerust als waren wij al lang getrouwd de ochtend die ontwaakte en omarmde ons slapend lichaam wezenlijk vertrouwd we dronken jus en koffie met…

Op een dag door de verrekijker gezien uit de serre van mijn tante: de plotselinge nabijheid van een vrouwengezicht onder de rand van een hoed, een hand op een blinkend fietsstuur. Een mand waar iets wits in beweegt. Een man met een pet op aan het stuur van een hoekige zwarte Ford. De bootjes aan strakke kabels die op geheimzinnige wijze de richting…

VÉR Realiseer ik me ... , nu ik dit schijf !…

voor olivier jij bent zo ver ik zie je zo weinig waar is de passie? waar is het vuur? bij ons... als we elkaar eindelijk zien dan spat de spanning ervan af je zus ziet het zelfs ik mis je...meer en meer Xx..xenia…

het bevroren winterveld mijn thuis als onbeschreven blad zie de roerloze reiger zoekt vergeefs zijn prooi in dichtgeslibde vijvers onmachtig met lamgeslagen vleugels kijk ik verbaasd en leeg naar de vlucht van de poëet ongehinderd in het hoge blauw spreid mijn armen hulpeloos en zie hoe het ei zich opent het baart een ongestreken vers…

Jij kleine, lieve meid, je bent zo ver van hier; gegaan tot waar geen wegen zijn, en enkel maar vermoeden. Je draagt een leven met je mee, een teer bemind-zijn dat niet wijken wil.…

maar jij kwam te dichtbij en kraste koude winterwoorden op de ramen van mijn ziel ik dacht toen dat die woorden voor altijd bij mij hoorden en leefde lange tijd in de echo achter die leugen als bevroren maar niet alles ging verloren in die kilte want nog steeds kan ik de warmte van de zomer horen zingen in de stilte nu nog ver…

het is zo ver na vijftig jaar zegt ze: ik ken u niet…