Alle inzendingen over isolement OR confrontatie

Joost Klein heeft vrijdag niet gerepeteerd Men spreekt van een ‘fysieke confrontatie’ Maar dat is vooralsnog slechts speculatie Het is niet goed, hoe je het wendt of keert Voor onze Joost is het een flinke strop Of haalt hij hier zijn schouders over op……

Het was een voorrecht jou te leren kennen deze strijd met mezelf aan te gaan de confrontatie met mijn diepste angsten mijn grootste onvermogen te aanschouwen kringetjes draaien met mijn gevoel je was het waard lief maar het heeft niet zo mogen zijn…

ik zie de confrontatie al voor mij een holenmens en een wegwerpaansteker de uitvinder van het wiel en een Porsche Carrera verwondering in optima forma een oude dichter en de nieuwste flessenopener verwondering alom niet te filmen, zo stom…

nooit heb ik dat woord gezegd zwijgen is terecht als ik de letters in je ogen lees ga ik over de schreef trek me terug en vlucht in consternatie stilte verkilt woordloos sterft de confrontatie…

De confrontatie met een opperwezen? Bezwering van nog immer onontgonnen, ongerichte hunkering bij derden? Of werkt hij aan zijn spiegelbeeld? Het zal wel weer om schutkleur gaan.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Toen ik jou zo nodig had kon je er niet voor me zijn wachtend op jouw schouder zat ik alleen met de diepe pijn Waarom liet je mij toen alleen juist op dat moeilijke moment smachtend naar jouw aandacht mijn hart zwaar uit haar isolement Met hoop bleef ik op je wachten ik had behoefte aan jouw hulp je liet mij over aan mijn eenzame lot…

het golft moord en doodslag in het klein intolerantie en isolement nemen weer toe als anoniem onzichtbaar is waar controle nog sociaal kon zijn heerst nu de anarchie van het venijn mensen breken tot op het bot om aandacht vragen voor het eigen zieke lot van volkerenmoord is niets geleerd de menselijke aard apocalypst nu eigen…

Naar mij luisterde ze niet tijdens haar monologen theatraal, egocentrisch, Katholiek ze moest haar verhaal kwijt ononderbroken, er was nooit tijd die kleine dingen waren belangrijk voor muren die mijn oren waren en ik heb haar nooit meer gebeld vanuit mijn isolement hadden buren geen ogen er was geen verklaring een ziekte, wanen van…

Alle spiegels liefst omgedraaid zodat ik niet telkens weer die ontmoetingen riskeer het onvermijdelijke overwaait Een perfecte demonstratie van ontwijkend gedrag zo ontloop ik dag na dag de noodzakelijke confrontatie…

Getuige is de halve Noorse natie: Dat is nog eens een Oslo-confrontatie.…

Ik ben niet geweken voor de confrontatie en heb niet gevraagd naar enige gratie Wat men ook dacht in deze populatie Ik heb het genomen en voor lief Ik ben gaan schelden en noemde je dief Ik lijk nu je synoniemen te hebben gezien, Maar wacht op die ene die mijn hart houden wil Misschien…

Doof voor de buitenwereld, vind ik de rust in dat soort isolement. En dan denk ik: dit alles is eigenlijk niets meer dan niets en ik argwaan de dood, dus scheur ik de streng en met pijn aan de navel sta ik op en begin ik weer opnieuw met leven.…

Soms heb je even geen tranen meer Soms heb je even geen woorden meer Soms wordt de muze in je geblokkeerd Teveel wegversperringen Met stopborden Gevaar voor oversteken En je verstijft van angst Soms zijn emoties teveel om op te schrijven Een te grote confrontatie Met alles wat niet was En niet zal zijn…

zie je stappen lopen je lijfje iets gebogen ogen nog geen meter ver maar ergens komt de confrontatie het zebrapad en oogcontact een lach en vrije overgang je schouders rechten weer ja weet en voel jezelf vrouw…

Eenzaamheid is geen isolement, maar een verbinding, een band met de natuur en het universum. Een dialoog met je ziel en je geest en een harmonie met je essentie en je bestemming. Eenzaamheid is geen zwakte, maar een kracht en een teken van moet en zelfvertrouwen. Een blijk van wijsheid en inzicht en een getuigenis van geluk en gemoedsrust.…

Hij was een iets andere versie mens, ontstaan in het isolement. Dankbaar maakte hij gebruik van deze dubbele betekenis. Men hoeft het niet als belemmering te zien; hij was vervreemd van zijn eigen vaagheid, liep in paniek langs de afgrondsrand.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ik zag je gaan door de betraande waas van afscheid nemen kus en handendruk al lang voorbij alleen maar wij en jij die droomde er was geen wakker worden in confrontatie met het definitief van einde de overgang was toen de laatste adem floot die fluweelzacht stilte sloot…

hij nam het zand bouwde zijn fort naar eigen hand vormde en kneedde zonder onderscheid de korrels in zijn gelijk een lange tijd weerstond de burcht de zee in confrontatie maar het water is gezakt korrels drogen zonder macht eisen nu de vrijheid van het strand…

Ik heb twee gezichten Één is altijd blij Ik lach, ik ren en ik spring Maar dit is maar een deel van mij Je zegt dat ik zwak ben Dat ik mij aanstel Voor confrontatie weg ren En dat klopt ook wel Dat komt door de andere helft Die met pijn en verdriet Die is alleen van mij De helft die jij nooit ziet…

ons Lage landje - één verschil Is er wel, bij hen is er Het constitutionele hof Dat over 's lands armen Waakt - waar in Nederland Vierhonderdduizend kinderen In schrijnende armoede Opgroeien waar niets meer Aan wordt gedaan, hebben Onze buren het Hof dat Merkel opdraagt zonder Dralen de allerarmsten Dit jaar nog uit hun Isolement…

Onverwerkte lagen van verdriet en rouw om geliefde mensen maar dat niet alleen Onvervuldheid van dromen zonder een beeld om eenzaamheid Er is geen gezin geen arbeid het netwerk beperkt perspectief uitzichtloos Ontstaan isolement de dagen zijn wisselend aansluiting is niet gelukt vrijwilligerswerk als alternatief Het alleen…

Mijn hoofd op jouw schoot, gemis van iets wat nooit was, of zal zijn De lamp schijnt te fel in mijn gezicht, geen confrontatie, nog even niet Ik sluit mijn ogen en laat me vallen in een pijnloze leegte, schreeuwende stilte Mijn hoop op jou is al lang vervlogen, dus mag het licht nu alsjeblieft uit?…

soms kom je haar tegen zomaar spontaan komt ze voor je staan soms duurt het een moment voordat je haar herkent soms duurt het te lang ben je bang om de confrontatie aan te gaan en dan moet je achteraf beseffen ze is weg voorbij gegaan ooit denk je en zucht ff…

de stam is licht geworteld in onthechten buigzaamheid van twijg en tak is wat verzwakt toch straal jij met trotse kracht weerbarstigheid de balans is fragiel in confrontatie voelt jouw weerstand iel buig maar en kom langzaam op ook zo bereik je ooit de top…

er viel geen woord maar de stilte was geladen met onuitgesproken daden zonder bewegen zocht lichaamstaal een baan om de confrontatie aan te gaan tot ineens de spanning brak door een onverwachte lach de cirkel was doorbroken hysterie net op tijd geaard misverstanden zijn geen ruzie waard…

even er uit met drie passen ben ik buiten de stilte weldadig om me heen ja er is wel geluid maar in de rust van de natuur voelt het kalmerend zij praat zonder woorden omarmt je meteen met haar word je één geen confrontatie discussie of gekrakeel maar een weldadig begrip zij en ik voor elkaar openstaan met haar kan ik alles…